หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 465

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกเหมือนปลาที่สูญเสียทิศทาง จมอยู่ในความมืดเป็นเวลานาน และในที่สุดก็ฟื้นคืนสติอย่างช้าๆ

“พระชายา ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว”

หลังจากที่นางลืมตา สิ่งแรกที่นางเห็นคือนางเว่ยที่ดูซีดเซียวนั่งอยู่ข้างเตียง

แม่ของเสี่ยงตงกับเย่ซิ่น

“ป้าเว่ย” เซี่ยเชียนฮวันพยายามลุกขึ้นจากเตียง “นางเปาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“พระชายาโปรดวางใจ หญิงผู้นั้นยังมีชีวิตอยู่”

นางเว่ยรีบเอื้อมมือไปช่วยเซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันเลียริมฝีปากที่แตกเพราะขาดน้ำ และพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า “นำน้ำมา”

นางเว่ยตอบรับ แล้วรีบไปรินชา จากนั้นก็นำผลไม้สดจำนวนหนึ่งเข้ามาด้วย

เมื่อจิตใจค่อยๆ ชัดเจนขึ้น เซี่ยเชียนฮวันก็จับชีพจรของตัวเอง เพื่อยืนยันว่าอาการของทารกในครรภ์คงที่ จากนั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

ในสถานการณ์ที่ไม่มีการเติมพลังงาน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ทารกจะอยู่กับนางได้นานขนาดนี้

เซี่ยเชียนฮวันดื่มชาไปหนึ่งถ้วยใหญ่แล้วถามว่า “เสี่ยวตงล่ะ?”

นางไม่คาดคิดว่า คำถามของตัวเองนั้นจะทำให้นางเว่ยนิ่งงัน และดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที!

“เสี่ยวตงนาง...นาง...ตายแล้วเจ้าค่ะ...”

นางเว่ยตอบเสียงสะอื้น

เซี่ยเชียนฮวันตกใจ ถ้วยชาในมือเกือบจะร่วงลงพื้น “อะไรนะ?”

“พระชายา เห็นแก่ความภักดีของเสี่ยวตงที่มีต่อท่าน ท่านต้องทวงความยุติธรรมให้กับนาง!”

นางเว่ยร้องไห้และคุกเข่าข้างๆ เตียง

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีอารมณ์จะกินต่อ นางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “มันเกิดอะไรขึ้น ใครฆ่าเสี่ยวตง?”

ในชั่วขณะหนึ่ง นางก็รับไม่ได้ว่าแม่นางน้อยที่อยู่เคียงข้างนางมานานที่สุด ได้ตายไปแล้ว

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน