หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 465

เซี่ยเชียนฮวันรู้สึกเหมือนปลาที่สูญเสียทิศทาง จมอยู่ในความมืดเป็นเวลานาน และในที่สุดก็ฟื้นคืนสติอย่างช้าๆ

“พระชายา ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว”

หลังจากที่นางลืมตา สิ่งแรกที่นางเห็นคือนางเว่ยที่ดูซีดเซียวนั่งอยู่ข้างเตียง

แม่ของเสี่ยงตงกับเย่ซิ่น

“ป้าเว่ย” เซี่ยเชียนฮวันพยายามลุกขึ้นจากเตียง “นางเปาเป็นอย่างไรบ้าง?”

“พระชายาโปรดวางใจ หญิงผู้นั้นยังมีชีวิตอยู่”

นางเว่ยรีบเอื้อมมือไปช่วยเซี่ยเชียนฮวัน

เซี่ยเชียนฮวันเลียริมฝีปากที่แตกเพราะขาดน้ำ และพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งว่า “นำน้ำมา”

นางเว่ยตอบรับ แล้วรีบไปรินชา จากนั้นก็นำผลไม้สดจำนวนหนึ่งเข้ามาด้วย

เมื่อจิตใจค่อยๆ ชัดเจนขึ้น เซี่ยเชียนฮวันก็จับชีพจรของตัวเอง เพื่อยืนยันว่าอาการของทารกในครรภ์คงที่ จากนั้นก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมา

ในสถานการณ์ที่ไม่มีการเติมพลังงาน ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่ทารกจะอยู่กับนางได้นานขนาดนี้

เซี่ยเชียนฮวันดื่มชาไปหนึ่งถ้วยใหญ่แล้วถามว่า “เสี่ยวตงล่ะ?”

นางไม่คาดคิดว่า คำถามของตัวเองนั้นจะทำให้นางเว่ยนิ่งงัน และดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที!

“เสี่ยวตงนาง...นาง...ตายแล้วเจ้าค่ะ...”

นางเว่ยตอบเสียงสะอื้น

เซี่ยเชียนฮวันตกใจ ถ้วยชาในมือเกือบจะร่วงลงพื้น “อะไรนะ?”

“พระชายา เห็นแก่ความภักดีของเสี่ยวตงที่มีต่อท่าน ท่านต้องทวงความยุติธรรมให้กับนาง!”

นางเว่ยร้องไห้และคุกเข่าข้างๆ เตียง

เซี่ยเชียนฮวันไม่มีอารมณ์จะกินต่อ นางพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือว่า “มันเกิดอะไรขึ้น ใครฆ่าเสี่ยวตง?”

ในชั่วขณะหนึ่ง นางก็รับไม่ได้ว่าแม่นางน้อยที่อยู่เคียงข้างนางมานานที่สุด ได้ตายไปแล้ว

ไม่ว่าซืออวี้สวี่จอหงวนคนใหม่จะมีสมองที่ชาญฉลาดแค่ไหน และเบื้องหลังของเขาจะได้รับการสนับสนุนจากเซียวหมิงเซียน แต่นางก็จะส่งเขาไปยังยมโลกด้วยมือของนางเอง เพื่อคุกเข่าขอขมาเสี่ยวตงในยมโลก!

เซี่ยเชียนฮวันเลิกผ้าห่มขึ้นเพื่อลงจากเตียง เมื่อเท้าของนางแตะพื้น ก็ได้ยินเสียงทะเลาะกันจากข้างนอก

“พระชายา พระวรกายของท่านยังไม่หายดี พักผ่อนก่อนเถอะ” นางเว่ยเช็ดน้ำตาพลางกล่าว

“ข้าได้ยินเสียงเหมือนพี่ชายของข้า”

เซี่ยเหยียนกำลังทะเลาะกับใครข้างนอกนั่น?

นางเว่ยพยุงเซี่ยเชียนฮวันไปที่หน้าประตู

แน่นอนว่าเสียงต่อว่าของเซี่ยเหยียนก็ลอยเข้าหูนางอย่างชัดเจน “น้องสาวของข้าเป็นเช่นนี้ แต่ท่านก็ไม่อยู่ข้างกายนาง ยังคงไปหาพระชายารองคนนั้น ใต้หล้านี้มีสามีเช่นท่านอยู่อีกหรือ? แม้ว่าท่านจะไม่สนใจคนอื่นที่หัวเราะเยาะท่าน ว่าโปรดอนุทำร้ายภรรยา แต่พวกเราจวนอันติ้งโหวยังต้องการรักษาหน้าอยู่!”

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ หัวใจของเซี่ยเชียนฮวันก็แข็งทื่อ และคาดเดาเรื่องราวส่วนใหญ่ได้

ตอนนั้นเอง เสียงทุ้มลึกของชายอีกคนหนึ่งก็กล่าวว่า “อวี้เออร์กำลังตั้งครรภ์และไม่สบาย ข้าจำเป็นต้องรับผิดชอบนาง”