หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 464

เซี่ยเชียนฮวันก็ได้ยินเช่นกัน

แพขนตางอนยาวของนางสั่นระริกเล็กน้อย นางยืนขึ้นโดยจับผนังแล้วเดินไปที่ขั้นบันได

“ครืน…”

เสียงก้องกังวานอย่างชัดเจน ดังมาจากด้านนอกประตูหิน!

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่นางไปถึงหน้าขั้นบันได นางก็สูญเสียพละกำลังทั้งหมด ไม่สามารถก้าวต่อไปได้ และทรุดตัวลงอย่างอ่อนแรง

เปาอิ๋งหันที่ยังมีกำลังเหลืออยู่ พยายามดิ้นรนปีนขึ้นบันได

“เป็นอย่างไรบ้าง มีคนมาช่วยพวกเราหรือไม่?” เซี่ยเชียนฮวันถามด้วยริมฝีปากที่สั่นเทา

“เป็นเสียงฟ้าร้อง...”

เปาอิ๋งหันไม่สามารถซ่อนความผิดหวังในน้ำเสียงของนาง

เดิมทีคิดว่าเสียงนี้เป็นเสียงของคนจากข้างนอกที่กำลังขยับประตูหิน แต่กลับกลายเป็นว่า เป็นเพียงเสียงฟ้าร้องเท่านั้น ซึ่งแตกต่างจากที่พวกนางคาดไว้อย่างสิ้นเชิง

ไม่นานนัก สีหน้าประหลาดใจก็ปรากฏบนใบหน้าของเปาอิ๋งหัน “ฝนมาแล้ว พระชายา พวกเรามีน้ำให้ดื่มแล้ว!”

นางนอนหมอบอยู่บนขอบประตูหิน ดื่มน้ำฝนที่ผสมตะกอนจากข้างนอกอย่างตะกละตะกลาม หลังจากดื่มไปสองสามอึก นางก็รู้สึกว่าจิตใจชัดเจนขึ้นมาก

นางรีบใช้ใบไม้รองน้ำที่สะอาดกว่าอย่างระมัดระวัง แล้วนำกลับมาให้เซี่ยเชียนฮวันดื่ม

“ดูสิ ข้าบอกแล้วว่าคนดีฟ้าคุ้มครอง นี่เป็นเพราะสวรรค์เมตตา และไม่ต้องการให้พระชายาต้องตาย ดังนั้นจึงบันดาลให้ฝนตกลงมาเพื่อช่วยท่าน” เปาอิ๋งหันพูดอย่างตื่นเต้น

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเบาๆ “แค่บังเอิญเท่านั้นเอง”

อย่างไรก็ตาม พายุฝนในฤดูหนาวนั้นเกิดขึ้นได้ยากจริงๆ

เป็นไปได้ไหมว่านางยังมีภารกิจที่สวรรค์มอบหมายให้ที่ยังทำไม่เสร็จ

ตำราเจ็ดเล่มหมอผี...

ไม่รู้ว่าจะมีโอกาสทำสำเร็จหรือเปล่า

ตกดึก เนื่องจากฝนตกทำให้อุณหภูมิลดลงเรื่อยๆ พวกนางจึงอยู่ใกล้ๆ กันเข้าไว้เพื่อให้ความอบอุ่น

“ถ้าสามารถย้อนกลับไปได้ ข้าจะไม่มีวันหนีไปกับผู้ชายคนนั้นอีก!”

เปาอิ๋งหันหายใจไม่ออก และดูเหมือนกำลังจะตาย เพื่อเบี่ยงเบนความกลัวของนางต่อความตาย นางจึงถามเสียงเบาว่า “พระชายา ในชาติหน้าท่านจะแต่งงานกับจ้านอ๋องอีกครั้งหรือไม่?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน