หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 463

“จ้านอ๋องมีชื่อเสียงโด่งดังในใต้หล้า แม้แต่ผู้หญิงบ้านนอกอย่างข้าก็ยังเคยได้ยินชื่อเสียงของเขา ทุกคนล้วนบอกว่าเขาคือเทพแห่งสงครามที่ปกป้องแคว้นต้าเซี่ย เขาจะต้องมาปกป้องพระชายาอย่างแน่นอน” เปาอิ๋งหันปลอบใจนาง

เซี่ยเชียนฮวันหัวเราะเยาะตัวเอง “บางทีเขาอาจจะเป็นผู้พิทักษ์แคว้นต้าเซี่ย แต่ไม่ใช่ของข้าอย่างแน่นอน”

“เป็นไปได้อย่างไร พระชายาหายตัวไป จ้านอ๋องคงจะกังวลมากในตอนนี้ และกำลังตามหาท่านทุกที่”

“ไม่ เจ้าคิดผิดแล้ว” เซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจเบาๆ “พระชายารองซูอวี้เออร์เพิ่งจะตั้งท้อง และตอนนี้เขาน่าจะยุ่งอยู่กับสนมรักของเขา ไม่ว่างมาสนใจข้าหรอก”

เปาอิ๋งหันตะลึง

หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง นางก็สถบออกมา “ผู้ชายในใต้หล้านี้ หาดีไม่ได้สักคน! คนที่ใจร้ายและไร้หัวใจเหล่านี้สมควรโดนฆ่าจริงๆ แต่เกรงว่าคงมีคนเช่นนี้อยู่มากมาย แม้อยากจะฆ่าให้ตายแต่ก็คงไม่หมดไม่สิ้น! แค่กๆ...”

เธอก่นด่าอย่างรุนแรงจนกระทบต่อบาดแผล และเริ่มไอ

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มอย่างขมขื่น “จริงๆ แล้วยังมีผู้ชายดีๆ เหลืออยู่ บิดาและพี่ชายของข้าไม่ได้แย่ เพียงแต่พวกเขาไม่ได้แข็งแกร่ง แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าข้าหายตัวไปทันเวลา แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลานานแค่ไหนถึงจะหาที่นี่เจอ”

“พระชายาเป็นคนดีสวรรค์ย่อมคุ้มครอง แน่นอนว่าจะต้องได้พบกับครอบครัวในที่สุด”

เปาอิ๋งหันกล่าวคำพูดดีๆ เหล่านี้ เพื่อปลอบใจเซี่ยเชียนฮวันและตัวเอง

ลูกสองคนของนางยังอยู่ข้างนอก

ด้วยนิสัยของเซียวหมิงเซียน แน่นอนว่าคงไม่ปล่อยพวกเขาไป

หากเด็กๆ ตกอยู่ในมือของเซียวหมิงเซียน เกรงว่าแม่และลูกคงได้กลับมารวมตัวกันอีกครั้งในยมโลก...

ผ่านไปอีกวันแล้ว

ห้องหินถูกปิดผนึกอย่างแน่นหนา จนแม้แต่หนูก็ไม่สามารถผ่านเข้ามาได้ เซี่ยเชียนฮวันและเปาอิ๋งหันไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเด็ดวัชพืชที่เติบโตบนพื้นดินและผนัง เลี้ยงชีพตัวเอง

“เฮ้อ สิ่งที่ท่านพูดมันลึกซึ้งเกินไป ข้าไม่เข้าใจเลย”

ถึงแม้ว่าเปาอิ๋งหันจะเป็นลูกสาวปลัดอำเภอ แต่หลังจากที่นางหนีตามซืออวี้สวี่ไป นางก็ต้องทำงานบ้าน และดูแลลูกสองคน ด้วยชีวิตที่ลำบากยากแค้น นางจึงถูกขัดเกลาจนกลายเป็นสตรีชนบทธรรมดาๆ และไม่สามารถโต้ตอบกับคนที่มีการศึกษาได้อีกต่อไป

เซี่ยเชียนฮวันยิ้มน้อยๆ “ความหมายของข้าคือ...การเอาเลือดออกไม่ใช่ความคิดที่ดี”

“พระชายา หากท่านกระหายน้ำก็ดื่มมันเถอะ ไม่ต้องสนใจข้า” เปาอิ๋งหันกล่าวเสียงขมขื่น “มันไม่คุ้มที่จะตายเพื่อชีวิตที่น่าสังเวชของข้า หากท่านมีชีวิตอยู่ ก็ช่วยเมตตาลูกสองคนของข้าด้วย เพียงแค่นี้ข้าก็จากไปอย่างสงบ”

“แม้ว่าข้าจะดื่มเลือดกินเนื้อของเจ้า แต่ก็อาจจะไม่มีชีวิตออกไปเช่นกัน หากชะตากำหนดให้ข้าต้องตายที่นี่ อย่างน้อย ข้าก็อยากรักษาศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ไว้ จนถึงนาทีสุดท้ายของชีวิต”

เซี่ยเชียนฮวันสีหน้าสงบเยือกเย็น และส่ายหน้าปฏิเสธ

เปาอิ๋งหันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ทันใดนั้น นางก็ได้ยินเสียงดังมาจากข้างนอก!