หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 471

“เรียกนางเปา”

ขันทีวิ่งออกไปประกาศ

เซี่ยเชียนฮวันมองไปที่ซืออวี้สวี่ แล้วส่ายหน้าพลางถอนหายใจ “เจ้ามีความสามารถมากจริงๆ สามารถเขียนดำเป็นขาวได้ด้วยพู่กัน น่าเสียดายที่เจ้าไม่เดินบนเส้นทางที่ถูกต้อง และใช้สติปัญญาในการทำสิ่งเลวร้าย”

“หึๆ คำพูดของพระชายาจ้าน เกรงว่าข้าจะคืนทั้งหมดให้กับท่าน!”

ซืออวี้สวี่ดวงตาเฉียบคม บางทีเขาอาจจะอยู่กับเซียวหมิงเซียนมาเป็นเวลานานแล้ว จึงติดนิสัยเย่อหยิ่งมาด้วย “ท่านอาจจะเป็นสาวงามแห่งยุค แต่เนื่องจากความบาดหมางส่วนตัวกับองค์หญิงแปด จึงสมรู้ร่วมคิดกับนางเปาเพื่อใส่ร้ายข้า เพราะความเกลียดชังส่วนตัว ช่างไม่เห็นกฎหมายอยู่ในสายตาเลยจริงๆ”

ได้ฟังวาจาคารมคมคายของเขา ที่กลับดำเป็นขาวไม่หยุด ดวงตาของเซี่ยเชียนฮวันก็ยิ่งเย็นชาขึ้นเรื่อยๆ

แต่อย่างไรก็ตาม ในขณะที่นางจะเปิดปากพูด ก็รู้สึกถึงการจ้องมองอันแหลมคมของเฉิงกุ้ยเฟย!

เป็นการคุกคามที่ไม่ปิดบัง

หากไม่ได้รับการยืนยันเรื่องความปลอดภัยของฮูหยินอันติ้งโหว ก็เป็นเรื่องยากสำหรับนางที่จะโต้เถียงกับซืออวี้สวี่!

โชคดีที่เปาอิ๋งหันมาถึงแล้ว

“หม่อมฉันขอเข้าเฝ้าฝ่าบาท”

เปาอิ๋งหันปฏิบัติตามมารยาทที่เซี่ยเชียนฮวันสอน คุกเข่าคารวะจนกว่าฮ่องเต้จะบอกให้ลุก และกล้าเงยหน้าขึ้น

แต่พอนางเงยหน้าขึ้น กลับทำให้ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นตกใจ!

พวกขุนนางต่างมองนางด้วยความประหลาดใจ และอดไม่ได้ที่จะถามว่า “ท่านราชบุตรเขยซือ นางใช่นางเปาที่ท่านพูดถึงคนนั้นหรือ?”

“แม้สตรีผู้นี้จะมีรูปร่างอวบ แต่ก็ไม่ได้อ้วนมาก! ”

“อีกอย่างรูปร่างหน้าตาของนางก็ไม่ได้อัปลักษณ์อะไรนัก...”

คำพูดเหล่านี้ ยังเป็นการกล่าวน้อยไปเสียด้วยซ้ำ

ผู้หญิงที่คุกเข่าต่อหน้าพวกเขามีผิวพรรณที่ขาวผ่อง คิ้วสวย จมูกตรง และริมฝีปากสีพีช แม้จะพูดไม่ได้ว่ามีความงามราวกับเทพธิดา แต่อย่างน้อย นางก็เป็นผู้หญิงที่สง่างามและสวยมาก สวยกว่าเซียวหมิงเซียนเสียอีก

เซี่ยเชียนฮวันมองไปที่เปาอิ๋งหันที่ถูกนางดูแลเป็นอย่างดี ใบหน้าเผยรอยยิ้มที่มีความสุขออกมา

ซืออวี้สวี่ตะลึงงัน

เปาอิ๋งหันจ้องมองเขาด้วยความโกรธพลางน้ำตาคลอ “แต่งงานกันมาเจ็ดปี แต่สุดท้ายกลับตอบแทนด้วยการทุบตีและฝังทั้งเป็น ซือเสียง ข้าคิดไม่ว่าเจ้าจะเป็นสัตว์ร้ายขนาดนี้ !”

“นังสารเลว กล้าดียังไงมาตบสามีของข้า!”

เซียวหมิงเซียนรู้สึกเป็นทุกข์เมื่อเห็นซืออวี้สวี่ถูกตบ จึงพุ่งไปเตะเปาอิ๋งหัน

ฮ่องเต้ดุด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “หยุดนะ! พวกเจ้าคิดว่าที่นี่คือที่ไหน?”

“หม่อมฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้เพราะความโกรธ ขอฝ่าบาททรงยกโทษให้หม่อมฉันด้วย”

เปาอิ๋งหันนึกถึงคำแนะนำของเซี่ยเชียนฮวัน จึงคุกเข่าลงบนพื้นอย่างเชื่อฟังและไม่กล้าพูดอะไร

เซี่ยเชียนฮวันเลิกคิ้วแล้วพูดว่า “เสด็จพ่อทรงโปรดทอดพระเนตรดูสิเพคะ ใครคือผู้หญิงที่หยาบคายจริงๆ หม่อมฉันเคยบอกแล้วว่า แม้ตระกูลเปาจะไม่ร่ำรวยและมีอำนาจ แต่พวกเขาก็เป็นครอบครัวเล็กๆ ที่รู้จักมารยาท”

“เกรงว่าองค์หญิงแปดจะต้องเรียนรู้จากนาง อย่าเที่ยวต่อยเตะสิ่งนั้นสิ่งนี้ตลอดทั้งวัน คนที่รู้จะเรียกว่าองค์หญิง ส่วนคนที่ไม่รู้จะคิดว่าท่านเป็นผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้ในวัง”