หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 474

ซืออวี้สวี่เป็นจอหงวนที่ฝ่าบาทแต่งตั้งให้เอง

ปฏิภาณไหวพริบย่อมดี มีปฏิกิริยาตอบกลับไวมาก

เขากล่าวโต้แย้งว่า “พระชายาเข้าใจผิดแล้ว นางเปามีวาจาที่ไม่สำรวมต่อองค์หญิง ข้าอยากจะสั่งสอนนางสักหน่อย แต่คิดไม่ถึงว่านางจะขี้กลัวเกินไป เพิ่งจะเข้ามาในจวนองค์หญิงก็ตกใจเป็นลมไปเลย ข้ายังเข้าใจผิดคิดว่านางตายแล้วเสียอีก ก็เลยหาที่ฝังนางเท่านั้นเอง”

“สำหรับเรื่องที่พระชายาถูกขัง นี่ก็เป็นเรื่องคาดคิดไม่ถึงจริงๆ กลไกของประตูสุสานแห่งนั้นอยู่ที่ปากทาง ตอนที่พวกเรากดเริ่มกลไก ก็ไม่ทราบเลยว่าพระชายาก็อยู่ข้างในสุสานหินด้วยเช่นกัน”

เขาพูดได้อย่างแยบยล ผลักความรับผิดชอบทิ้งไปอย่างหมดจด

เซียวหมิงเซียนทราบดีว่าสถานการณ์ในตอนนี้ไม่ดีต่อตน ก็กล่าวไปตามน้ำว่า: “ใช่แล้วล่ะ เหตุการณ์ทั้งหมดอันที่จริงก็เป็นเรื่องเข้าใจผิดที่หญิงชาวบ้านก่อความวุ่นวายขึ้นมา ตอนนี้ข้าก็ไม่อยากจะถือสาหาความกับนางแล้ว ขอเพียงให้เสด็จพ่อมีราชโองการให้อวี้สวี่หย่าขาดกับนางก็พอแล้ว”

“หม่อมฉันไม่ได้รับความเป็นธรรมเพคะ! หม่อมฉันไม่เคยไม่เคารพในตัวองค์หญิงเลย เป็นพวกเขาที่จับข้าเข้าไปในจวนองค์หญิง แล้วโบยข้าทั้งเป็นถึง 80 ทีอย่างรุนแรง......”

เปาอิ๋งหันร้องไห้ฟูมฟาย

เซียวหมิงเซียนตะคอกออกมาว่า “หุบปาก! ข้าไว้ชีวิตเดรัจฉานของเจ้าไปแล้วครั้งหนึ่ง ทำไมเจ้าถึงคิดจะเอาเปรียบ และยังจะแสร้งทำเป็นน่าสงสารอีก!”

ตามมุมมองของเซียวหมิงเซียน นี่เป็นการถอยที่มากที่สุดที่นางสามารถทำได้แล้ว

อันที่จริงแล้ว ใครก็คาดคิดไม่ถึงว่าไทเฮาจะปรากฏตัวขึ้นกะทันหัน จู่ๆ ก็พลิกสถานการณ์ขึ้นมาเลย

หากไม่เช่นนั้นนางจะต้องตัดศีรษะของเปาอิ๋งหันเป็นแน่!

สีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันมืดมนเล็กน้อย กล่าวเสียงเย็นชาออกมาว่า “องค์หญิงแปดไม่ถือสา แต่ข้าจะเอาเรื่องพวกเจ้าถึงที่สุด”

“เจ้า! เซี่ยเชียนฮวัน เจ้าอย่าได้คืบเอาศอกนะ!”

เซียวหมิงเซียนโมโหจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว

เซี่ยเชียนฮวันกลับมองไปที่ซืออวี้สวี่อย่างเย็นชา ในดวงตาเปี่ยมไปด้วยความเกลียดชัง “ราชบุตรเขยซือบอกว่าเป็นอุบัติเหตุ แต่เหตุใดต้องฆ่าสาวใช้และคนรถของข้าด้วย?”

“ไม่มีเรื่องนี้อย่างแน่นอน” ซืออวี้สวี่ปฏิเสธออกมาในคราวเดียวกัน “พระชายาจะต้องเข้าใจผิดอะไรเป็นแน่ ช่วงนี้ละแวกเมืองหลวงมีอาชญากรหลบหนี น่าจะเป็นพวกเขาที่ทำ”

“งั้นหรือ? ใต้หล้านี้ไม่คิดเลยว่าจะมีเรื่องบังเอิญเช่นนี้ด้วย เป็นตอนที่ข้าถูกขังอยู่ในสุสานหินพอดีอีก เสี่ยวตงที่ดูลาดเลาอยู่ด้านนอกกลับถูกสังหารทิ้ง!”

นึกถึงเสี่ยวตงที่ตายอบ่างน่าอนาถ สีหน้าของเซี่ยเชียนฮวันก็ยิ่งเย็นเยือกขึ้นมาอีก!

นางจะต้องให้ซืออวี้สวี่ชดใช้ด้วยชีวิตเป็นแน่

ฝ่าบาทยิ้มแบบไม่จริงใจ

เป็นผู้ชายด้วยกัน เขามองความคิดของซืออวี้สวี่ออก

ซืออวี้สวี่หัวเราะออกมาอย่างรู้สึกไม่ดี “นางเปากับกระหม่อมแม้ว่าไม่นับว่าเป็นสามีภรรยาที่แท้จริง แต่นางก็ให้กำเนิดลูกชายกับลูกสาวอย่างละคนให้แก่กระหม่อม กระหม่อมก็ย่อมต้องดูแลพวกเขาตามธรรมเนียมอยู่แล้ว”

ในใจของเขาค่อนข้างเสียดายที่จะปล่อยเปาอิ๋งหันที่ฟื้นคืนรูปโฉมอันงดงามกลับคืนมา

ตราบใดที่ฝ่าบาททรงเอ่ยปากออกมา แม้ว่าเซียวหมิงเซียนจะหึงหวงก็ไม่มีทางทำอะไรได้แล้ว

ถึงตอนนั้นก็สามารถกอดซ้ายประคองขวา นั่งดื่มด่ำกับความสุข

อุบายนี้ ทำให้หัวใจของซืออวี้สวี่เต้นเป็นเสียงดังกึกก้อง

แต่เซี่ยเชียนฮวัน จะยอมให้คนร้ายที่สังหารเสี่ยวตงจบลงอย่างมีความสุขได้อย่างไร!

นางกำลังคิดที่จะเอ่ยปาก ก็เห็นขันทีคนหนึ่งเดินเข้ามาอย่างรีบร้อน กราบทูลว่า “ฝ่าบาท จ้านอ๋องขอเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ!”