“ดูเข้าสิ เสด็จแม่เพิ่งมา ตอนนี้เจ้าเจ็ดก็มาร่วมสร้างบรรยากาศอีกคน”
ฝ่าบาทหันหน้าไปหัวเราะกับทางไทเฮาครู่หนึ่ง
ไทเฮายิ้มออกมาเล็กน้อย: “เย่หลันไม่เหมือนข้าที่ชอบพูดจาส่งเดชเป็นยายแก่แบบนี้ เขาเป็นคนที่ไม่มีเรื่องไม่มาอยู่แล้ว ฝ่าบาทสู้เรียกตัวเขาเข้ามาจะดีกว่า”
“เสด็จแม่พูดถูก”
ฝ่าบาทยกมือขึ้นมา
จากนั้นเซียวเย่หลันก็เดินมาที่หน้าตำหนักก้าวใหญ่ๆ ขณะที่คารวะนั้นแผ่นหลังก็ยังคงตั้งตรงอยู่ บุคลิกภาพก็เบียดซืออวี้สวี่ตกขอบไปในทันใด
“เซียวเย่หลัน เจ้ามาทำอะไร?” เซี่ยเชียนฮวันเม้มปากถาม
นางไม่ได้หวังว่าในเวลาแบบนี้เขายังจะมาก่อความวุ่นวายอีก
เซียวเย่หลันเหลือบมองไปที่นางครู่หนึ่ง “ท้องใหญ่ขนาดนั้นแล้ว อย่าได้เก็บกักอารมณ์โมโหเอาไว้ทั้งวันเลย”
“ข้ามีที่ไหน......”
เซี่ยเชียนฮวันไร้ความพูดใด
ตอนนี้ท้องของนางก็ไม่ได้ใหญ่มากเข้าใจไหม
อีกอย่าง เห็นได้ชัดว่านางโต้แย้งกับซืออวี้สวี่อย่างเป็นเหตุเป็นผล ทำไมถึงได้เปลี่ยนเป็นโมโหจนไม่มีที่ระบายไปได้?
ด้านหลังของเซียวเย่หลันยังพาคนมาด้วย 1 คน
เมื่อซืออวี้สวี่เห็นใบหน้าของคนผู้นี้ชัดเจน ก็เปลี่ยนสีหน้าขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว
“บอกเรื่องที่เจ้าทราบให้ฝ่าบาททรงทราบ” เซียวเย่หลันออกคำสั่งอย่างเย็นชา
เขากล่าวอย่างสั่นเทา “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมได้รับคำสั่งจากท่านราชบุตรเขย ให้สังหารคนรถและสาวใช้ของพระชายาจ้านอ๋อง หลังจากนั้นก็กักขังพระชายาจ้านอ๋องไว้ในสุสาน เพื่อให้นางหมดหนทางในการแก้ปัญหา......”
“หุบปาก! เจ้าพูดส่งเดช ข้าไม่รู้จักเจ้า เหตุใดเจ้าต้องมาใส่ร้ายข้าด้วย!”
ซืออวี้สวี่วิตกกังวลขึ้นมา
คนผู้นั้นหดตัวลง “ไม่เพียงเท่านี้ ท่านราชบุตรเขยยังให้ข้าไปสังหารลูกสาวและลูกชายของเขาอีกด้วย ไม่ง่ายเลยที่ข้าจะตามหาเรือนที่พำนักของเด็กทั้งสองคนนั้นพบในเมืองได้ แต่ข้ารู้สึกว่าเด็กทั้งสองคนน่าสงสาร ก็เลยทนลงมือไม่ได้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...