หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 475

“ดูเข้าสิ เสด็จแม่เพิ่งมา ตอนนี้เจ้าเจ็ดก็มาร่วมสร้างบรรยากาศอีกคน”

ฝ่าบาทหันหน้าไปหัวเราะกับทางไทเฮาครู่หนึ่ง

ไทเฮายิ้มออกมาเล็กน้อย: “เย่หลันไม่เหมือนข้าที่ชอบพูดจาส่งเดชเป็นยายแก่แบบนี้ เขาเป็นคนที่ไม่มีเรื่องไม่มาอยู่แล้ว ฝ่าบาทสู้เรียกตัวเขาเข้ามาจะดีกว่า”

“เสด็จแม่พูดถูก”

ฝ่าบาทยกมือขึ้นมา

จากนั้นเซียวเย่หลันก็เดินมาที่หน้าตำหนักก้าวใหญ่ๆ ขณะที่คารวะนั้นแผ่นหลังก็ยังคงตั้งตรงอยู่ บุคลิกภาพก็เบียดซืออวี้สวี่ตกขอบไปในทันใด

“เซียวเย่หลัน เจ้ามาทำอะไร?” เซี่ยเชียนฮวันเม้มปากถาม

นางไม่ได้หวังว่าในเวลาแบบนี้เขายังจะมาก่อความวุ่นวายอีก

เซียวเย่หลันเหลือบมองไปที่นางครู่หนึ่ง “ท้องใหญ่ขนาดนั้นแล้ว อย่าได้เก็บกักอารมณ์โมโหเอาไว้ทั้งวันเลย”

“ข้ามีที่ไหน......”

เซี่ยเชียนฮวันไร้ความพูดใด

ตอนนี้ท้องของนางก็ไม่ได้ใหญ่มากเข้าใจไหม

อีกอย่าง เห็นได้ชัดว่านางโต้แย้งกับซืออวี้สวี่อย่างเป็นเหตุเป็นผล ทำไมถึงได้เปลี่ยนเป็นโมโหจนไม่มีที่ระบายไปได้?

ด้านหลังของเซียวเย่หลันยังพาคนมาด้วย 1 คน

เมื่อซืออวี้สวี่เห็นใบหน้าของคนผู้นี้ชัดเจน ก็เปลี่ยนสีหน้าขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

“บอกเรื่องที่เจ้าทราบให้ฝ่าบาททรงทราบ” เซียวเย่หลันออกคำสั่งอย่างเย็นชา

เขากล่าวอย่างสั่นเทา “พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมได้รับคำสั่งจากท่านราชบุตรเขย ให้สังหารคนรถและสาวใช้ของพระชายาจ้านอ๋อง หลังจากนั้นก็กักขังพระชายาจ้านอ๋องไว้ในสุสาน เพื่อให้นางหมดหนทางในการแก้ปัญหา......”

“หุบปาก! เจ้าพูดส่งเดช ข้าไม่รู้จักเจ้า เหตุใดเจ้าต้องมาใส่ร้ายข้าด้วย!”

ซืออวี้สวี่วิตกกังวลขึ้นมา

คนผู้นั้นหดตัวลง “ไม่เพียงเท่านี้ ท่านราชบุตรเขยยังให้ข้าไปสังหารลูกสาวและลูกชายของเขาอีกด้วย ไม่ง่ายเลยที่ข้าจะตามหาเรือนที่พำนักของเด็กทั้งสองคนนั้นพบในเมืองได้ แต่ข้ารู้สึกว่าเด็กทั้งสองคนน่าสงสาร ก็เลยทนลงมือไม่ได้”

“บัดซบ ไร้สาระสิ้นดี!” ซืออวี้สวี่เดินมา ชี้ไปที่คนผู้นั้นด้วยความโมโหแล้วกล่าวว่า “ที่แท้เป็นใครกันที่บงการให้เจ้าใช้คำพูดพวกนี้มาหลอกลวงจ้านอ๋อง?”

“ที่กระหม่อมพูดล้วนเป็นความจริงทั้งนั้น...”

“ฝ่าบาท กระหม่อมไม่รู้จักคนผู้นี้เลยจริงๆ แค่เพียงความแปดเปื้อนที่ออกมาจากปากเปล่าๆของเขาเท่านั้น ไม่เพียงพอที่จะรับประกันได้ว่ากระหม่อมเคยทำเรื่องพวกนั้นมาหรอกนะพ่ะย่ะค่ะ!”

ซืออวี้สวี่คุกเข่าลงไปทางฝ่าบาท พูดออกมาอย่างมีน้ำหนัก

“นอกจากตัวประกันแล้ว ยังมีหลักฐานด้วย” เซียวเย่หลันเลิกคิ้วขึ้น “เสด็จพ่อ เจ้าเมืองซุ่นเทียนค้นสิ่งนี้เจอจากศพของผู้ร้ายที่ใต้เหวสวนบ๊วย”

กล่าวจบ เขาก็หยิบกระดาษออกมาหนึ่งแผ่น แล้วส่งให้เหอกงกงส่งต่อให้ฝ่าบาท

ฝ่าบาทเปิดออกแล้วกวาดตามอง หัวคิ้วก็ค่อยๆขมวดเข้าหากัน “สัญญาการจ้างวานฆ่า ซืออวี้สวี่ ความจริงแล้วเจ้ายังกลัวว่าเรื่องคู่สมรสแรกของตนเองจะถูกเปิดโปงขึ้นมาสินะ”

ซืออวี้สวี่ตะหนกขึ้นมาอย่างมาก

เขากล่าวออกมาเสียงสั่นว่า “กระดาษหนึ่งแผ่นเท่านั้น ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นเรื่องปลอมแปลงขึ้นมาก็ได้ กระหม่อมไม่ได้จ้างวานคนไปฆ่าพระชายาจ้านอ๋องมาก่อนเลย...”

เซียวเย่หลันหัวเราะเย็นชาออกมาหนึ่งที ขัดจังหวะเขาขึ้นมา “เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าเป็นพระชายาจ้านอ๋อง? เมื่อครู่ไม่มีคนพูดเลยว่า บนกระดาษสัญญาแผ่นนั้น ชี้ชัดคนที่จะสังหารคือใคร”