“แต่ข้าก็ช่วยนางเปาและลูกชายไว้ได้ มันคงไม่ยุติธรรมที่พี่หญิงสี่จะไม่พูดเรื่องกับข้า...”
ไม่รอให้เซี่ยเชียนฮวันพูดจบ เซียวหมิงหลานก็ร้องหึเบาๆ แล้วสะบัดแขนเสื้อจากไป
เซี่ยเชียนฮวันยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้
ไม่มีทางเลย หลี่จิ้งหย่าพูดเรื่องเลวร้ายเกี่ยวกับนางมากเกินไปต่อหน้าเซียวหมิงหลาน ซึ่งทำให้เซียวหมิงหลานรู้สึกไม่ประทับใจในตัวนาง
ความรู้สึกเช่นนี้ไม่สามารเปลี่ยนได้ในช่วงเวลาสั้นๆ
นางไม่สามารถบังคับคนอื่นให้มาชอบนางได้ นางทำได้เพียงยอมรับความจริงที่ว่านางมีศัตรูเพิ่มอีกคนก็เท่านั้น
เซียวเย่หลันยังคงปรึกษาหารือกับฮ่องเต้ในวังหลวง เซี่ยเชียนฮวันจึงไม่ได้รอเขา และกลับไปที่บ้านแม่พร้อมแม่ของนาง พักอยู่ในจวนอันติ้งโหวสักสองสามวัน เพื่ออยู่ห่างจากซูอวี้เออร์ผู้ซึ่งเย่อหยิ่งมากขึ้นหลังจากตั้งครรภ์ นางจะได้ฟื้นฟูสภาพร่างกายและจิตใจของตัวเอง
ในช่วงเวลานี้ นางไม่ได้พบกับเซียวเย่หลันอีกเลย
เพียงแค่ส่งไปแจ้งให้เขาทราบว่า นางจะพักอยู่ที่บ้านแม่
อย่างไรก็ตาม เซียวเย่หลันไม่ได้ตอบกลับ
บางทีคนส่งสารอาจถูกสกัดกั้นโดยซูอวี้เออร์ หรือบางทีเขาอาจไม่ได้สนใจว่านางอาศัยอยู่ที่ไหน
เซี่ยเชียนฮวันรู้เรื่องหลุมศพของเสี่ยวตงจากนางเว่ย
นางจึงซื้อกระดาษเงินและธูปหอม แล้วตรงไปเคารพที่หลุมศพ
“เสี่ยวตง หากชาติหน้ามีจริง เจ้าจะต้องกลับชาติมาเกิดใหม่ในยุคปัจจุบัน จะได้ไม่ต้องเป็นทาสหรือสาวใช้อีกต่อไป และเจ้าก็สามารถใช้ชีวิตที่ตัวเองต้องการได้”
เซี่ยเชียนฮวันนั่งอยู่หน้าหลุมศพ โปรยกระดาษเงินสีขาวไปพลาง พูดพึมพำไปพลาง
ทันใดนั้น
นางก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากด้านหลัง
“พระชายา” เปาอิ๋งหันเรียกนางเบาๆ “ข้าได้ยินมาว่าท่านอยู่ที่นี่ จึงอยากจะมากล่าวลาท่าน”
“พวกเจ้าจะไปแล้วหรือ?”
เซี่ยเชียนฮวันลุกขึ้นยืน แล้วส่งยิ้มน้อยๆ ให้นาง

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
มาอัพเพิ่มไวๆๆนะคะ...
มาอัพต่อเร็วๆนะคะ...
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...