หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 49

พระอาทิตย์ค่อยๆ ตกดิน

แสงสลัวสะท้อนอยู่บนใบหน้าชายหนุ่มผู้หล่อเหลา นอกจากความโกรธแล้ว เซี่ยเชียนฮวันก็คล้ายจะมองเห็น...ความผิดหวังจางจาง

“เจ้าเข้าใจผิดแล้ว” เซี่ยเชียนฮวันกล่าวเสียงเย็นชา “ดีชั่วอย่างไร ข้าก็เป็นคุณหนูจวนโหว กฎของตระกูลล้วนเข้มงวด เรื่องประเภทคบชู้สู่ชายนั้น ข้ามิเคยทำ”

เซียวเย่หลันร้องหึเบาๆ เดินเข้ามาใกล้อีกหนึ่งก้าว จนปลายจมูกของทั้งสองคนแทบจะชนกันอยู่แล้ว แรงกดดันมหาศาลปกคลุมเหนือหัวเซี่ยเชียนฮวัน

เขาแสยะยิ้มเย็น “กฎของตระกูลล้วนเข้มงวด? ทั่วทั้งเมืองหลวง ผู้ที่ตามใจบุตรสาวอย่างไร้ขอบเขตมากที่สุดก็คือจวนอันติ้งโหว”

“......”

“......”

เซี่ยเชียนฮวันไม่อาจหักล้างได้

นางนึกถึงท่าทางเอ้อระเหยลอยชาย ไม่เอาถ่านของเซี่ยเหยียน และยังนึกถึงท่าทีพะเน้าพะนอของสองสามีภรรยาอันติ้งโหวที่มีต่อตัวเองกับตา

หรือว่า เจ้าของร่างเดิมจะเคยทำเรื่องไร้สาระจริงๆ

เป็นไปไม่ได้น่า

นางไม่มีความทรงจําเกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย

“อย่างไรก็ตาม เจ้าเข้าใจผิดแล้ว” เซี่ยเชียนฮวันหันหน้าหนี

“เหอะ”

เซียวเย่หลันหัวเราะอย่างเย็นชา บีบคางของนาง แล้วบังคับให้นางหันกลับมาสบตาตัวเอง “เจ้าไม่มีเลือดพรหมจรรย์”

“หา?”

เซี่ยเชียนฮวันพูดไม่ออก

นางนึกว่าเซียวเย่หลันจะมีหลักฐานที่มากพอ ถึงได้สร้างความอัปยศกับความบริสุทธิ์ของนาง

“บางทีเจ้าคงอยากบอกว่าเป็นเพราะร่างกายของเจ้าพิเศษ ทุกอย่างเป็นเพียงเรื่องบังเอิญ”

เซียวเย่หลันแค่นยิ้มน้อยๆ กระดูกหลังมือพลันส่งเสียงดังกร๊อบ บวกกับสายตาที่เย็นชาดุดันคู่นั้น ยิ่งทำให้ดูน่ากลัวเข้าไปใหญ่

เซี่ยเชียนฮวันนึกอยากเปิดหลักสูตรอบรมความรู้ด้านสรีรวิทยาให้กับชายผู้นี้ แต่รู้สึกปวดหัวเกินไป

แนวคิดแบบดั้งเดิมนั้นอันตรายเกินไป!