เซี่ยเชียนฮวันเอียงศีรษะเล็กน้อย
ผู้ที่อยู่ข้างกายของนางคือ องค์หญิงแปดเซียวหมิงเซียน
“เซียนเออร์อย่าก่อเรื่อง ที่นั่งถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว นั่งตรงนั้นอย่างเชื่อฟัง และอย่าสร้างปัญหาให้เสด็จพ่อของเจ้า” เฉิงกุ้ยเฟย มารดาขององค์หญิงแปดพูด
องค์หญิงแปดเบะปาก “ใครเป็นคนจัดที่นั่ง ถึงได้ให้ข้านั่งข้างผู้หญิงอย่างเซี่ยเชียนฮวัน ทำชื่อเสียงของข้าเสียหายกันพอดี”
เซี่ยเชียนฮวัน “......”
นางนึกขึ้นได้ว่า องค์หญิงแปดผู้นี้ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์อันดีกับซูอวี้เออร์
ดังนั้น นางจึงถูกกีดกัน และโดนดูถูกเหยียดหยามในทุกๆ ด้าน
“ที่องค์หญิงรู้สึกเหม็น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับข้าหรอก แต่เป็นเพราะถุงหอมข้างเอวของท่านไม่ใช่สูตรที่เหมาะสม” เซี่ยเชียนฮวันปรายตามองที่ข้างเอวขององค์หญิงแปดแวบหนึ่ง ขณะกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์
“อะไรนะ?”
องค์หญิงแปดก้มมองถุงหอมของตัวเอง
ไม่รอให้นางพูด เซี่ยเชียนฮวันก็กล่าวต่อว่า “กวางชะมด วาเลอเรียน มธุรส โรสแมรี่...ล้วนเป็นที่สัตว์ตัวผู้ชื่นชอบ”
แม้ว่าองค์หญิงต้องการใช้กลิ่นหอมเพื่อดึงดูดผู้ชาย แต่ไม่ควรใส่เครื่องเทศที่มีผลเหมือนกันเป็นจํานวนมากเช่นนี้ กลิ่นที่ฉุนเกินไปอาจได้ผลตรงข้าม เกรงว่ายังไม่ทันได้ดึงดูดผู้ชาย แต่จะดึงดูดสุนัขทุกตัวในละแวกใกล้เคียงเสียก่อน”
พูดจบ เซี่ยเชียนฮวันก็งอนิ้วขึ้นมา เคาะกาเหล้าบนโต๊ะเบาเบา
“โฮ่งโฮ่งโฮ่ง?”
ทันใดนั้นหมาปั๊กที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเฉิงกุ้ยเฟยก็หูตั้งขึ้นมา
จากนั้น ราวกับว่าได้กลิ่นอะไรบางอย่าง มันรีบกระโจนเข้าไปหาองค์หญิงแปด นอนคว่ำบนร่างนางด้วยความตื่นเต้นดีใจสุดขีด...
“กรี๊ด!!!”
องค์หญิงแปดกรีดร้องเสียงแหลม แต่เพราะเกรงจะโดนกรงเล็บสุนัขข่วนหน้า จึงมิกล้าขยับตัวมากเกินไปเพื่อสลัดมันทิ้ง
ทำได้เพียงกรีดร้องไม่หยุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
นางออกควายไงคะ ไม่รู้อะไรซักอย่างตั้งท้อง อยู่ไปวันๆ...
นางเอกหน้าโง่ วันๆไม่ทำเห้ ไร รักษาแต่คน ไม่เคยคิดจะสู้กลับ ไร้น้ำยา...
ทำไมหายอีกแล้ว มาอัพต่อค่ะ...
ดีใจกลับมาอัพต่อแล้ว ขอบคุณแอดมินค่ะ...
รออ่านอย่าใจจดจ่อ อัพต่อพลีสสส...
กลับมาต่อ รออ่านอยู่ค่ะ...
ตามคะ ขอบคุณค่ะ...
ไม่อัพต่อแล้วเหรอค่ะ กำลังสนุกเลย...
Update new chapter please...
รอค่ะ มาต่อเร็วๆ กำลังสนุก...