หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 51

สรุปบท บทที่ 51: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี

ตอน บทที่ 51 จาก หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง

บทที่ 51 คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนติก หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี ที่เขียนโดย เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย

เซี่ยเชียนฮวันเอียงศีรษะเล็กน้อย

ผู้ที่อยู่ข้างกายของนางคือ องค์หญิงแปดเซียวหมิงเซียน

“เซียนเออร์อย่าก่อเรื่อง ที่นั่งถูกจัดเตรียมไว้หมดแล้ว นั่งตรงนั้นอย่างเชื่อฟัง และอย่าสร้างปัญหาให้เสด็จพ่อของเจ้า” เฉิงกุ้ยเฟย มารดาขององค์หญิงแปดพูด

องค์หญิงแปดเบะปาก “ใครเป็นคนจัดที่นั่ง ถึงได้ให้ข้านั่งข้างผู้หญิงอย่างเซี่ยเชียนฮวัน ทำชื่อเสียงของข้าเสียหายกันพอดี”

เซี่ยเชียนฮวัน “......”

นางนึกขึ้นได้ว่า องค์หญิงแปดผู้นี้ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์อันดีกับซูอวี้เออร์

ดังนั้น นางจึงถูกกีดกัน และโดนดูถูกเหยียดหยามในทุกๆ ด้าน

“ที่องค์หญิงรู้สึกเหม็น ไม่ได้เกี่ยวข้องกับข้าหรอก แต่เป็นเพราะถุงหอมข้างเอวของท่านไม่ใช่สูตรที่เหมาะสม” เซี่ยเชียนฮวันปรายตามองที่ข้างเอวขององค์หญิงแปดแวบหนึ่ง ขณะกล่าวด้วยสีหน้าไร้อารมณ์

“อะไรนะ?”

องค์หญิงแปดก้มมองถุงหอมของตัวเอง

ไม่รอให้นางพูด เซี่ยเชียนฮวันก็กล่าวต่อว่า “กวางชะมด วาเลอเรียน มธุรส โรสแมรี่...ล้วนเป็นที่สัตว์ตัวผู้ชื่นชอบ”

แม้ว่าองค์หญิงต้องการใช้กลิ่นหอมเพื่อดึงดูดผู้ชาย แต่ไม่ควรใส่เครื่องเทศที่มีผลเหมือนกันเป็นจํานวนมากเช่นนี้ กลิ่นที่ฉุนเกินไปอาจได้ผลตรงข้าม เกรงว่ายังไม่ทันได้ดึงดูดผู้ชาย แต่จะดึงดูดสุนัขทุกตัวในละแวกใกล้เคียงเสียก่อน”

พูดจบ เซี่ยเชียนฮวันก็งอนิ้วขึ้นมา เคาะกาเหล้าบนโต๊ะเบาเบา

“โฮ่งโฮ่งโฮ่ง?”

ทันใดนั้นหมาปั๊กที่นอนอยู่ในอ้อมแขนของเฉิงกุ้ยเฟยก็หูตั้งขึ้นมา

จากนั้น ราวกับว่าได้กลิ่นอะไรบางอย่าง มันรีบกระโจนเข้าไปหาองค์หญิงแปด นอนคว่ำบนร่างนางด้วยความตื่นเต้นดีใจสุดขีด...

“กรี๊ด!!!”

องค์หญิงแปดกรีดร้องเสียงแหลม แต่เพราะเกรงจะโดนกรงเล็บสุนัขข่วนหน้า จึงมิกล้าขยับตัวมากเกินไปเพื่อสลัดมันทิ้ง

ทำได้เพียงกรีดร้องไม่หยุด

องค์หญิงแปดอยากจะโต้แย้ง แต่หลังจากโดนเฉิงกุ้ยเฟยถลึงตาใส่ จึงทำได้เพียงหุบปากเงียบอย่างไม่พอใจ

องค์ฮ่องเต้หันมามองเซี่ยเชียนฮวัน สีหน้าดูอบอุ่นไม่น้อย กล่าวอย่างยิ้มๆ ว่า “ได้ยินมาว่าอาการป่วยของห้าวเออร์ถูกรักษาโดยเจ้า มิคาดว่าเจ้าไม่เพียงแต่จะเชี่ยวชาญด้านการแพทย์ แต่ยังมีความรู้ด้านเครื่องเทศอีกด้วย เป็นโชคของเจ้าเจ็ดที่ได้แต่งเจ้า”

“ฝ่าบาททรงตรัสเกินไปเพคะ หม่อมฉันรู้เพียงผิวเผิน มิกล้าบอกว่าเชี่ยวชาญ”

เซี่ยเชียนฮวันลุกขึ้นตอบ

แสดงท่าทีสุภาพเรียบร้อย

มองแวบแรกเหมือนเด็กดีที่คนแก่จะชื่นชอบ

เซียวเย่หลันดื่มสุราอย่างเงียบๆ ดวงตาที่เย็นชาเผยให้เห็นความรังเกียจที่ไม่อาจปกปิดได้

ไม่รู้ว่ารังเกียจที่ฮ่องเต้ตาบอด หรือว่ารังเกียจการตีสองหน้าของเซี่ยเชียนฮวัน

ฮ่องเต้ที่อยู่ข้างบน หันมาพูดคุยกับฮ่องเต้ “สะใภ้เจ็ดมีบทบาทสำคัญในการักษา สมควรตบรางวัล! ฮองเฮาเจ้า คิดว่าจะมอบรางวัลอะไรให้นางดี?”

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี