หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 66

“เจ้ามีแผลเก่าที่ตรงนี้ได้อย่างไร?!”

เซี่ยเชียนฮวันพบมันหลังจากใช้มีผ่าเสร็จนาง

นี่มันแย่มาก

นางไม่กล้าขยับมีดลึกลงไปอีก สุดท้ายก็กัดฟันแน่น เอื้อมมือเข้าไปหยิบมีดอาบยาพิษอันตรายออกมา จากนั้นก็เริ่มให้การรักษาแบบฉุกเฉินด้วยปลายนิ้วที่สั่นเทา!

เลือดไหลมากขึ้นเรื่อยๆ

มีแนวโน้มเลือดเป็นจำนวนมาก

นี่คือภาวะแทรกซ้อนที่ร้ายแรงที่สุดหลังการผ่าตัด

“ทําไมท่านไม่บอกข้าเกี่ยวกับบาดแผลตรงนี้ นี่มันสำคัญมากรู้หรือไม่?! ไม่มียาชา ไม่มีผู้ช่วย นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้พบกับสภาพแวดล้อมในการผ่าตัดที่แย่ขนาดนี้ เดิมทีก็ไม่มั่นใจอยู่แล้ว แต่ท่าน ท่านก็ไม่รู้จักให้ความร่วมมือ!”

แม้เซี่ยเชียนฮวันจะสติแตก แต่ไม่ส่งผลต่อการทำงานแต่อย่างใด

นางเย็บแผลห้ามเลือดไปพลาง ขณะพูดไปด่าไปพลาง

เลือดสีแดงอุ่นร้อนไหลเจิ่งนองบนพื้น มันเปื้อนมือนางทั้งสองข้าง และย้อมชายกระโปรงของนาง กลิ่นคาวเลือดฉุนจมูกนั่น ทําให้นางอดไม่ได้ที่จะเกิดกรดไหลย้อนในกระเพาะอาหารขึ้นมา แต่เวลานี้นางทำได้เพียงระงับความรู้สึกอยากจะอาเจียนเท่านั้น

นอกจากเหงื่อแล้ว ละอองน้ำในดวงตาก็ทำให้วิสัยทัศน์ของนางค่อยๆ พร่ามัว นางแทบจะพึ่งพาประสบการณ์และความสามารถอันน่าทึ่งในการเย็บหลอดเลือดของเซียวเย่หลัน

“บุรุษไร้สมองอย่างท่าน สมควรโดนวางยาพิษ สมควรโดนมีดสั้น รอลงนรกไปเสียเถอะ” นี่คือสิ่งที่เซี่ยเชียนฮวันคิดในใจ แต่ไม่กล้าพูดออกมาในยามปกติ

“ข้าบาดเจ็บมากเกินไป...แล้วจะจำได้อย่างไร”

เซียวเย่หลันถอนหายใจเบาเบา

นึกอยากร่ำไห้ขึ้นมา

แม้จะไม่เห็นหน้าของเซี่ยเชียนฮวัน แต่ฟังจากเสียงของนางแล้ว เขารู้ว่านางจะกลายเป็นแมวน้อยอีกแน่ๆ

เดิมทีก็มีแค่ใบหน้าเท่านั้นที่ดึงดูดความสนใจได้

ถ้าร้องไห้ได้น่าเกลียดขนาดนี้ ข้อดีเพียงอย่างเดียวที่เหลืออยู่จะไม่หายไปหรือ

ตอนแรกเซียวเย่หลันพยายามจะเพิกเฉย แต่เพราะความเจ็บปวดและการสูญเสียเลือดมาก ในที่สุดเขาก็ทนไม่ไหวอีกต่อไป และค่อยๆ หมดสติ

“เซียวเย่หลัน? เจ้าคงไม่ตายไปแล้วหรอกนะ รีบตื่นเร็วเข้า อย่าหลับ!”