หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 68

ต้องบอกว่า

ฉากในตอนนี้ เหมือนเหตุการณ์ฆาตกรรมที่ชั่วร้าย มากกว่าเป็นการผ่าตัดช่วยชีวิตคน

เซี่ยเชียนฮวันลูบหว่างคิ้วเบาๆ “เสี่ยวตง เจ้าใจเย็นๆ ก่อนนะ”

“ถึงแม้ว่าท่านอ๋องจะเลือดเย็นและโหดเหี้ยม มักฟังคำให้ร้ายอยู่บ่อยๆ และไม่มีความรับผิดชอบในฐานะของสามี วันทั้งวันเอาแต่หาเรื่องชวนทะเลาะ แต่ถึงกระนั้น พระชายาก็ไม่ควรทำเรื่องน่ากลัวด้วยความโกรธเช่นนี้”

เสี่ยวตงทรุดลงกับพื้นด้วยความหวาดกลัว

สมองเต็มไปด้วยจินตนาการมากมาย

เซียวเย่หลัน “......”

ภาพลักษณ์ของเขาในใจของคนหอหลันเซียงเป็นเช่นนี้หรือ?

เซี่ยเชียนฮวันกุมขมับ “น่ากลัวขนาดนั้นเชียวหรือ แค่เลือดออกเยอะเกินไปก็เท่านั้น ล้างน้ำออกทีหลังก็สะอาดแล้ว”

“พระชายา พระองค์อยากให้บ่าวช่วยทำลายศพหรือไม่??”

เสี่ยวตงตกอยู่ในภวังค์

สีหน้าเหมือนกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

ครอบครัวนางติดตามรับใช้เซียวเย่หลันมาหลายปี แต่ในยามปกติพระชายาก็ปฏิบัติกับนางเป็นอย่างดี ทั้งยังช่วยชีวิตพี่ชายของนางเอาไว้ ตอนนี้นางควรช่วยปกปิดเรื่องที่พระชายาฆ่าคนหรือไม่

เซี่ยเชียนฮวันพูดไม่ออกไปครู่หนึ่ง ก่อนเบะปากตอบกลับไปว่า “อ่าใช่ๆ ต้องรีบทำลายศพทันที ลากชายผู้นี้ไปที่เตาเผาศพ แล้วจุดไฟเผาถึงจะดีที่สุด”

สตรีชั่วช้า...

เซียวเย่หลันคิดในใจอย่างเงียบๆ

ตอนนี้เองเย่ซิ่นก็เดินเข้ามา เขามองเซี่ยเชียนฮวันอย่างตกใจ “เกิดอะไรขึ้นพระชายา?”

“พี่ใหญ่ ตอนนี้พวกเราควรทำเช่นไรดี พระชายาหุนหันพลันแล่นไปชั่วขณะ และทำเรื่องผิดพลาดอย่างร้ายแรงลงไป” เสี่ยวตงหันไปขอความช่วยเหลือจากเย่ซิ่น

เย่ซิ่นมองเลือดที่เจิ่งนองบนพื้นอย่างตกใจ เมื่อได้ฟังจินตนาการของเสี่ยวตง ก็เกิดอุปทานหมู่ขึ้นมา คิดว่าเซี่ยเชียนฮวัน ฆ่าเซียวเย่หลันจริงๆ

เขากล่าวอย่างโศกเศร้าว่า “แม้พระชายาจะมีเมตตากับผู้ใต้บังคับบัญชา แต่พระคุณของท่านอ๋องนั้นยิ่งใหญ่กว่า โปรดยกโทษให้กับผู้ใต้บังคับบัญชาด้วย ผู้ใต้บังคับบัญชาจะจัดการอย่างยุติธรรม”

กล่าวจบ เขาก็เดินเข้าไปดึงเซี่ยเชียนฮวันด้วยสีหน้าสุดจะพรรณนา

“เดี๋ยวๆๆ จัดการอย่างยุติธรรมอะไร ข้าไม่ได้ก่อเหตุฆาตกรรมใดใด”

เซี่ยเชียนฮวันต้องการสลัดเย่ซิ่น แต่กลับถูกเขาจับแขนไว้อย่างแน่นหนาประหนึ่งนักโทษ

เย่ซิ่นคิดว่านางไม่เต็มใจที่จะยอมรับความผิด

เขากล่าวด้วยสีหน้าเศร้าสร้อยว่า “คำพูดเหล่านี้ พระชายาต้องรอไปที่ศาล แล้วค่อยกล่าวแก้ต่างให้ตัวเอง”

“ศาล???”

“พระชายา ถ้าพระองค์เข้าคุก บ่าวจะนำอาหารอร่อยๆ ไปเยี่ยมท่านอย่างแน่นอน ไม่ต้องกลัวว่าจะหิว!” เสี่ยวตงกล่าวเสียงสะอื้น

“ข้าไม่อยากติดคุก ขอบคุณ”

เซี่ยเชียนฮวันเหลือบมองเซียวเย่หลันที่ยังนอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้น ความโมโหก็พลันก่อตัวขึ้น

เจ้าหมอนี่ตั้งใจอย่างแน่นอน

เมื่อได้ยินเย่ซิ่นบอกว่าจะจัดการอย่างยุติธรรม เขาก็กลั้นหายใจขึ้นมา

เขาคงหวังให้นางติดคุกและถูกทรมาน

“เจ้ายังแกล้งทำเป็นตายอีกเหรอ?” เซี่ยเชียนฮวันสถบอย่างเกรี้ยวกราด

นางเตะเท้าเซียวเย่หลันไปทีหนึ่ง

เย่ซิ่นเข้าไปขวางอย่างจริงจัง “หากพระชายาทำให้พระศพของท่านอ๋องต้องอับอายอีก อย่าหาว่าผู้ใต้บังคับบัญชาหยาบคาย!”

“ข้าคิดว่าเจ้าดูถูกสติปัญญาของข้าต่ำเกินไปนะ” เซี่ยเชียนฮวันพูด “ลองแทงเขาสักครั้งสองครั้งสิ เจ้าจะได้รู้ว่าเขาตายหรือไม่”

เย่ซิ่นรู้สึกแปลกใจ

เขาคุกเข่าลง และยื่นมือไปตรวจสอบชีพจรของเซียวเย่หลัน

เซียวเย่หลันไม่สามารถแกล้งตายต่อไปได้ จึงลืมตาขึ้นมาแล้วกล่าวเสียงเรียบว่า “ข้ายังไม่ตาย”

“ท่านอ๋อง ท่านทำพวกเราตกใจแทบตาย”

เย่ซิ่นและเสี่ยวตงถอนหายใจอย่างโล่งอก

ขณะเดียวกัน พวกเขาก็ยังงงกับพฤติกรรมของเซียวเย่หลัน

ทั้งที่ท่านอ๋องยังมีชีวิตอยู่ แต่เหตุใดจึงไม่แจ้งพวกเขา และยังแสร้งทำเป็นศพนอนบนพื้นอีก

เป็นไปได้ไหมว่า เขาตั้งใจจะแกล้งพระชายา?

แต่ท่านอ๋องไม่ใช่คนที่จะชอบกลั่นแกล้งใครนะ

ตอนนี้เอง เย่ซิ่นและเสี่ยวตงก็ค้นพบว่าเซียวเย่หลันเหมือนจะมีบางอย่างเปลี่ยนไป