หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 79

หากว่าเซียวเย่หลันมีแววตาที่แหลมคมแบบนี้

เขาจะถูกซูอวี้เออร์ที่เสมือนดอกบัวขาวหลอกจนหัวหมุนได้อย่างไร

เซี่ยเชียนฮวันหันกลับมาแล้วกล่าวว่า "ต่อให้นางคณิกาชอบประกาศตนว่าดังนั้น แต่ก่อนหน้านี้เจ้าบอกว่าซูอวี้เออร์สกปรกใจง่าย ดูเหมือนว่า จะรู้อดีตนางเป็นอย่างดี"

"พระชายาจ้านอ๋อง เจ้าฉลาดเฉลียวยิ่ง" ชายสวมหน้ากากยิ้มขึ้นว่า

"ข้าเพียงแค่พอจะมีความลับเล็กน้อยของทุกคนไว้ในมือ"

เซี่ยเชียนฮวันเม้มริมฝีปากเข้าหากันเล็กน้อย

ประโยคนี้ของเขาหมายความว่า อีกฝ่ายกำลังบอกตนว่ามีความลับอยู่ในมือไม่น้อย

ไม่เพียงแค่ซูอวี้เออร์ แม้แต่ตัวนางเองก็เป็นหนึ่งในนั้น

แต่เซี่ยเชียนฮวันคงไม่เกรงกลัวง่าย ๆ เพราะเรื่องนี้

ในความทรงจำของนาง ต่อให้นางทำผิดนางก็บอกกับคนอื่นอย่างตรงไปตรงมา

เพราะมีไทเฮาคอยหนุนหลัง ใครจะทำอะไรนางได้

ดังนั้นต่อให้ชายสวมหน้ากากรู้ความลับเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตน คาดว่าความลับเหล่านั้นก็คงถูกทุกคนรู้ไปหมดแล้ว นางจึงไม่จำเป็นต้องกลัวคำข่มขู่

นางไม่ได้เอ่ยถามเกี่ยวกับเรื่องของซูอวี้เออร์อีก สายตามองไปยังไก่ย่างอันเหลืองทองหอมกรุ่นตัวนั้น "เจ้ามีตัวตนเป็นถึงเชื้อพระวงศ์ เหตุใดจึงมีฝีมือเช่นชาวบ้านธรรมดาเช่นนี้"

"เจ้าหมายถึงสิ่งนี้หรือ”

ชายสวมหน้ากากหยิบท่อนไม้ขึ้นมาแล้วสายไก่ย่างเบา ๆ

กลิ่นหอมอันยั่วยวนใจแผ่ซ่านไปทั่วทิศ ลอยมาเตะจมูกของเซี่ยเชียนฮวัน

ให้ตายสิ

ท้องของนางร้องขึ้นมาจ๊อก ๆ

เดิมทีนางตั้งใจจ๊ะรักษาท่าทีอันสง่างามของตนไว้

"ให้ข้ากินหน่อย” เซี่ยเชียนฮวันกล่าว

ชายสวมหน้ากากหัวเราะออกมาเพราะคำพูดที่ตรงไปตรงมาของนาง เขาส่ายหน้ากล่าวว่า "แม้สมาชิกในราชวงศ์จะดูสูงส่งเพียงใด แต่ทุกคนก็มีความลำบากของตนเอง ท่านอ๋องของจวนเจ้าก็ถูกส่งไปยังสนามรบตั้งแต่อายุยังน้อยไม่ใช่หรือ เขารู้จักทักษะการเอาตัวรอดเหล่านี้ดีกว่าข้ามากนัก"

เซี่ยเชียนฮวันครุ่นคิดแล้วกล่าวว่า "ข้าเห็นองค์รัชทายาทอ่อนโยนยิ่งนัก เขาน่าจะถูกดูแลมาอย่างดี"