หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี นิยาย บท 9

ในเรือนข้าง

ผู้ชายที่นอนคว่ำหน้าอยู่บนเตียงตอนนี้ไข้ขึ้นสูงจึงสลบไสลไม่ได้สติ แต่ปากก็ยังละเมอพูด "พระชายา...พระชายานาง..."

"ลูกรัก แม่รู้ว่าเจ้าเกลียดผู้หญิงคนนั้น ขอเพียงแค่แม่ยังมีลมหายใจอยู่ แม่จะต้องแก้แค้นให้เจ้าแน่!"

ใบหน้าของนางเว่ยที่ฟุบอยู่ที่หัวเตียงเต็มไปด้วยความโกรธแค้น นางคิดว่าเย่ซิ่นจะต้องโกรธแค้นคนที่ทำร้ายตัวเองมากเป็นแน่ ถึงได้ละเมอเรียกพระชายาทั้งๆ ที่ตัวเองยังไม่ได้สติเช่นนี้

"เดี๋ยวหมอหลวงก็มาแล้ว เจ้าอดทนไว้ก่อนนะ" นางเว่ยเช็ดน้ำตา จับมือของลูกชายอย่างสั่นๆ "วางใจเถอะ ให้แม่จัดการเรื่องน้องสาวเจ้าเรียบร้อยก่อน หากว่าเจ้าเป็นอะไรไป ข้าจะไปห้องเก็บฟืน แล้วฆ่าผู้หญิงคนนั้นด้วยตัวเอง!"

บุตรสาวคนโตของอันติ้งโหวแล้วอย่างไร สำหรับคนเป็นแม่ หากว่าใครทำร้ายลูกของตัวเอง นางก็จะยอมสู้ตายกับคนนั้นแน่!

รอให้นางฆ่าเซี่ยเชียนฮวันเรียบร้อย ค่อยใช้หนี้ชีวิตคืนให้อันติ้งโหวก็ได้!

"ไม่..."

จู่ๆ เย่ซิ่นก็ลืมตาขึ้นมานิดหนึ่ง

เขาทนความเจ็บปวด พูดด้วยเสียงแหบแห้งว่า "พาตัวพระชายามา...ช่วยชีวิต..."

"ห๊ะ เจ้าว่ายังไงนะ"

นางเว่ยยังคิดว่าตัวเองฟังผิดไป

พระชายา? ช่วยชีวิต?

หญิงชั่วสกุลเซี่ยคนนั้น ทำเรื่องร้ายต่อผู้อื่นจนหมดสิ้น ทำไมถึงไปข้องเกี่ยวกับคำว่าช่วยชีวิตได้!

ในเวลานี้เอง ประตูของห้องข้างถูกผลักเปิดออก เด็กผู้ชายคนหนึ่งมาส่งข่าวว่า "ฮูหยิน หมอหลวงห่าวบอกว่าเขาช่วยทหารองค์รักษ์เย่ไม่ได้ เลยไม่มาแล้วขอรับ"

"ว่าไงนะ!"

เมื่อนางเว่ยได้ยินก็โมโหจนน้ำตาไหล

เด็กผู้ชายยังบอกอีกว่า "แต่ว่า หมอหลวงห่าวบอกว่ามีคนหนึ่งที่สามารถช่วยองค์รักษ์เย่ได้ ให้ฮูหญินไปเชิญนางเองขอรับ"

"ใครกัน" นางเว่ยรีบถาม

"พระชายาขอรับ"

เมื่อเด็กผู้ชายตอบคำถามเสร็จ ก็หมุนตัวเดินออกไป