หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 28

การกระทำของชลิตานั้นกำเริบเสิบสานราวกับไก่ชนตัวหนึ่ง ใบหน้าที่แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางอย่างงดงามเต็มไปด้วยความเกลียดชังดุร้าย

ชัชนันท์ขมวดคิ้วนิ่งๆ "ทำอะไร"

"ไม่ทำอะไร ก็แค่อยากจะบอกเธอว่า ฉันกับพี่วินจะแต่งงานกันแล้ว อีกทั้งยังจะจัดงานในสองอาทิตย์ให้หลังอีกด้วย"

"ฉันรู้ว่าเธออยากจะทำลายความสัมพันธ์ของพวกเรามาโดยตลอด อยากจะแก้แค้นฉัน ให้ฉันไม่เหลืออะไร"

"แต่ว่านะชัชนันท์ ตอนนี้ฉันจะบอกเธอให้ ความคิดพวกนั้นของเธอไม่มีทางสำเร็จหรอก"

"ตอนนี้ฉันท้องลูกของตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์ ตำแหน่งก็มั่นคงแล้ว แม้ว่าเธอจะก่อเรื่องอะไรก็สั่นคลอนฉันไม่ได้"

"ส่วนของอื่นๆที่เธอคิดถึง ฉันก็จะอาศัยความสามารถแย่งมันมาเช่นกัน"

"ไม่ว่าจะเป็นเมื่อก่อนหรือตอนนี้ เธอล้วนต้องพ่ายแพ้ให้กับฉัน เธอต้องเงยหน้ามองฉันไปตลอดชีวิต"

ชลิตายกแขนขวางทางเธอต่อไป พลางเอ่ยด้วยสีหน้าได้ใจ

ขอเพียงแค่แต่งงานกับมาวินสำเร็จ เธอก็จะกลายเป็นฝ่ายที่ได้เปรียบในสงครามแย่งชิงทรัพย์สินตระกูลรัตนากรกุล

มีอำนาจของบ้านสามี ที่พึ่งพิงของเธอแข็งแกร่งกว่าชัชนันท์ไม่รู้เท่าไร

ถึงตอนนั้นขอเพียงแค่เอาใจคุณพ่อให้มากหน่อย ทั้งหมดนี้จะไม่ใช่เรื่องง่ายนิดเดียวหรอกหรือ?

"อ่อ" ชัชนันท์ตอบเรียบๆ จับข้อมือเธออย่างเบามือ และลูบเล็กน้อย จากนั้นก็กดแขนเธอลง และเดินเข้าไปในห้องครัว

ชลิตากลับตามพัวพันไม่หยุด โดยการไปขวางตรงหน้าชัชนันท์อีกครั้ง เธอกอดอกอย่างได้ใจ เชิดหน้าขึ้น มองชัชนันท์ด้วยสายตาเย็นชา พลางเอะอะโวยวาย

"เธอก็แค่แสดงออกว่านิ่งเฉย แต่ในใจกลับโมโหจะตายแล้ว อย่างไรเสียแผนที่เธอตั้งใจวางเอาไว้ทั้งหมดนี้ล้วนกลายเป็นความว่างเปล่าไปแล้ว"

"ฮ่าๆๆๆ...ทั้งหมดล้วนเป็นความว่างเปล่า...สิ่งที่เธอคิดเอาไว้ทั้งหมดล้วนไม่สมปรารถนา ฮ่าๆๆ..."

เห็นท่าทางเช่นนี้ของเธอแล้ว ชัชนันท์หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะรู้สึกขบขันอยู่บ้าง เธอรู้สึกว่าชลิตาเหมือนกับคนชั่วที่ก่อความวุ่นวายด้วยความเหิมเกริมแต่ทำอะไรไม่ประสบความสำเร็จ คิดว่าตัวเองถูกอยู่ตลอดเวลา

"เธอดีใจก็พอ" ชัชนันท์ตอบเรียบๆ จากนั้นก็เดินอ้อมชลิตาเข้าไปในห้องครัวอย่างผ่อนคลาย และเปิดตู้เย็นหาของกินด้วยอารมณ์เบิกบาน

"เสแสร้งเก่งจริงๆ! นังแพศยา"　 ชลิตาเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันขณะเอ่ยกับตัวเอง

วันนี้ไม่ได้เห็นท่าทางริษยาสติแตกของชัชนันท์　เธอผิดหวังจริงๆ!

ชลิตาขยี้เท้าอย่างแรง และกลับไปนั่งข้างกายหทัยอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็เปิดทวิตเตอร์ขึ้นมา ตั้งใจจะดูว่าคำค้นหายอดฮิตอันนั้นของเธอหายไปรึยัง

ถึงอย่างไรวันนี้ภราดรก็สั่งมาวินเอาไว้ว่า ให้เขาจ่ายเงินถอดคำค้นหายอดนิยมของเธอออก

แต่เมื่อเข้าไปดูแล้ว เธอกลับพบว่า #จับตัวเข้าสน. ชลิตาจ้างคนไปทำร้ายชัชนันท์# ยังคงอยู่ในลำดับแรกของคำค้นหายอดฮิต

สรุปว่ามาวินใส่ใจเรื่องของเธอบ้างมั้ย? ว่ากันตามเหตุผล ถ้าหากจ่ายเงินไปแล้ว คำค้นหายอดนิยมก็จะถูกถอดออกอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้ยังอยู่ ก็อธิบายได้ว่าเงินของมาวินยังไปไม่ถึงสินะ?

เธอใกล้จะกลายเป็นเมียเขาแล้ว เธอขายหน้าแบบนี้ไปตลอด คนที่จะขายหน้าไปด้วยไม่ใช่เขารึไง?

แบบนี้เขาก็ไม่สนใจหรอ คิดถึงจุดนี้แล้วชลิตาก็ร้อนรนขึ้นมา

เธอโทรศัพท์ไปหามาวินด้วยความโมโหทันที

หลังจากทางนั้นรับสายแล้ว เธอก็ฝืนข่มอารมณ์โมโหของตัวเอง สูดลมหายใจลึก พยายามรักษาความอ่อนโยนเอาไว้ พลางถามว่า "พี่วิน คุณลุงให้พี่ถอดคำค้นหายอดฮิตของตาออกไม่ใช่หรอคะ ทำไมพี่ถึงยังไม่เอาออกล่ะคะ?"

"ทวิตเตอร์เพิ่งจะปฏิเสธความต้องการของฉัน...ฉันจะทำอะไรได้" น้ำเสียงของมาวินเต็มไปด้วยความหงุดหงิด

"อะไรนะ ทวิตเตอร์ปฏิเสธความต้องการของพี่หรอคะ นี่มันอะไรกัน" ชลิตาสีหน้างงงวย เพลิงโทสะสุมทรวง