หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 32

เหล่าแฟนคลับในงานทั้งหมดล้วนเป็นบ้ากันไปแล้ว แต่ละคนกรีดร้องเสียงดัง สูญสิ้นสติสัมปชัญญะไปโดยสิ้นเชิง...

"กรี๊ด...กรี๊ด..."

"ธันวา! ธันวา!"

ทันทีที่เห็นธันวา นัยน์ตาทั้งคู่ของชลิตาก็เป็นประกาย ข่มความตื่นเต้นที่อยู่ในก้นบึ้งหัวใจเอาไว้ไม่อยู่แม้แต่น้อย

นานแล้วที่ไม่ได้ไปดูเขาในงาน เธอรู้สึกว่าไอดอลของตัวเองหล่ออีกแล้ว วันนี้รูปลักษณ์ของเขามีเสน่ห์มาก เท่ห์มาก!

หัวใจสาวน้อยของเธอได้รับผลกระทบอย่างรุนแรง

ธันวาเริ่มเต้นกับแด๊นเซอร์ข้างกายคนหนึ่ง พลางร้องเพลงตามเสียงจังหวะเพลง ไปพร้อมกับเสียงดนตรีและเสียงกรีดร้อง

จังหวะที่กระตุ้นความรู้สึก การเคลื่อนไหวที่มีเสน่ห์ชวนให้หลงใหลถึงที่สุดนั้น ทำให้เสียงกรี๊ดของเหล่าแฟนคลับที่อยู่ด้านล่างดังกระหึ่มเป็นพิเศษ

ทุกคนคึกครื้นกันมาก

ชัชนันท์ที่อยู่ด้านล่างเวทีก็ถูกบรรยากาศตรงหน้ากระตุ้นเช่นกัน อารมณ์ก็ตื่นเต้นขึ้นมา เริ่มกรีดร้องเสียงดังตามเหล่าผู้ชมไปอย่างอดไม่อยู่

ในเวลาเดียวกันนั้น #ธันวาเต้น# ก็ขึ้นไปอยู่ในอันดับสองของคำค้นหายอดฮิตอย่างรวดเร็ว ด้านหลังหัวข้อปรากฏคำว่าสุดยอด

ในหัวข้อทั้งหมดล้วนเป็นคลิปสั้นที่ธันวาเต้น

เต้นเสร็จแล้ว เหล่าแด๊นเซอร์ก็รวมตัวกันถอยออกไป ส่วนธันวานั้นกำลังยืนหอบอยู่กลางเวที ต่อมาเพลงเธอคือความสุขของฉัน ก็ดังขึ้นมา

เสียงกรีดร้องด้านล่างเวทีกระหึ่มยิ่งกว่าเดิม

ธันวายิ้มบางๆ ทำมือจุ๊ปากให้กับด้านล่างเวที วินาทีถัดไปโลกทั้งใบก็สงบเงียบลง

รอยยิ้มของเขาเริ่มกว้างขึ้น เผยให้เห็นฟันขาวสะอาดตลอดแนว รอยยิ้มนี้ทั้งอบอุ่นและสดใส ราวกับยาดีที่รักษาฟื้นฟูทุกสิ่ง

แม้ว่าชัชนันท์ที่มีประสบการณ์และความรู้ที่กว้างขวาง ตอนนี้ก็รู้สึกว่ารอยยิ้มนี้งดงามเสียจนทำให้ผู้คนลุ่มหลงเช่นกัน

เธอนึกถึงประโยคที่ตัวเองเห็นในเทรนด์ของธันวาก่อนหน้านี้โดยไม่ได้ตั้งใจประโยคหนึ่ง "เชือดฉันได้นิ่ม ๆ ด้วยรอยยิ้มพี่ธัน"

จากนั้นเขาก็ร้องเพลงตามเสียงดนตรีขึ้นมา เสียงนั้นทั้งใสและกังวาน เจือไปด้วยแรงดึงดูดถึงชีวิต

หลังจากคอนเสิร์ตจบลง ธันวาก็โค้งตัวให้ทุกคนอย่างมีมารยาท จากนั้นก็เริ่มทุ่มเทแนะนำคอนโดพาราวิหคให้กับทุกคนอย่างสุดความสามารถ

จึงสร้างเสียงกรี๊ดในงานเป็นระลอกอีกครั้ง เหล่าเด็กสาวที่อยู่ใกล้กับเขามาก แต่ละคนแทบจะเป็นลมสลบไป

เมื่อการแนะนำอย่างสุดความสามารถของธันวาสิ้นสุดลง ชัชนันท์ก็ถือริบบิ้นสีแดงขึ้นเวทีไปพร้อมกับพนักงาน เพื่อตัดริบบิ้นด้วยกัน

ขณะที่ยืนอยู่ข้างกายธันวา เธอยังเปล่งประกายระยิบระยับ แทบจะไม่ได้ถูกรัศมีของเขากลบทับเลยสักนิด พวกเขาสองคนคล้ายกับของที่จัดแสดงในนิทรรศการที่งดงามที่สุดบนโลกใบนี้ เมื่อวางเอาไว้ด้วยกันแล้วก็สามารถดึงดูดสายตาผู้คนนับไม่ถ้วน โดยที่อะไรก็ไม่ต้องทำทั้งนั้น

ในชั่วพริบตาที่ทั้งสองคนตัดริบบิ้นพร้อมกัน แววตาอ่อนโยนของธันวาก็เบนไปที่ใบหน้าของชัชนันท์ และยิ้มบางๆให้เธอ ส่วนชัชนันท์ก็ยิ้มตอบด้วยรอยยิ้มแบบเดียวกัน

รอยยิ้มนี้ ชัชนันท์กลายเป็นคนที่เหล่าเด็กสาวทั้งงานอิจฉามากที่สุด เพราะเธอยืนอยู่ข้างกายไอดอลที่พวกเธอรักที่สุดอย่างเปล่งประกาย และไอดอลของพวกเธอก็เป็นฝ่ายมองเธอ ทั้งยังยิ้มให้เธอก่อนด้วย

ทั้งหมดนี้พวกเธอล้วนไม่กล้าคิดเลยด้วยซ้ำ

ภาพเหตุการณ์ตรงหน้านี้ปรากฏสู่สายตาของชลิตาที่อยู่ไม่ไกล มือที่วางอยู่บนพวงมาลัยจิกเข้าไปในเคสหุ้มพวงมาลัยอย่างแรงทันที

ความริษยาในจิตใจนั้นไม่สามารถใช้คำพูดมาอธิบายได้

ชัชนันท์มีสิทธิ์อะไรที่จะได้รับสายตาอ่อนโยน รอยยิ้มงดงาม และการช่วยเหลือด้วยความจริงใจเช่นนี้จากไอดอลของเธอ?