หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 57

เหลือบมองข่าวมือของชลิตาทีหนึ่ง ชัชนันท์ก็รีบกดเข้าไปในข่าวของพาราวิหค

ด้านบนสุดของกระดาษคือการแถลงการณ์ของรัตนากรกุลกรุ๊ป รวมไปถึงหลักฐานการตรวจสอบอย่างเป็นทางการ

ความหมายคร่าวๆ ก็คือก่อนหน้านี้เรื่องที่ไม่ดีเกี่ยวกับพาราวิหค เป็นเพราะมีคนจงใจปล่อยข่าวลือ จากนั้นพวกเขาก็จะดำเนินการตามกฎหมายกับอีกฝ่าย ถึงแม้ว่าจะมีข่าวลือแต่พาราวิหคก็ยังขายหมดไปในเมื่อวาน ใช้เวลาไป 6 วัน

ส่วนใครเป็นคนปล่อยข่าวลือ บัญชีเน็ตรัตนากรกุลกรุ๊ปไม่ได้แจ้ง ในเอกสารอย่างเป็นทางการก็ไม่มี

ชัชนันท์รู้ว่านี่เป็นความหมายของพ่อ ตระกูลรัตนากรกุลเกิดเรื่องแบบนี้ ถ้าเกิดปล่อยออกไปต้องเป็นเรื่องตลกสำหรับคนอื่นแน่ๆ

เธอเข้าใจได้

ในเมื่อพ่อเลือกที่จะทำแบบนี้แล้ว ถ้าอย่างนั้นเธอเองก็เลือกที่จะเคารพการตัดสินของเขา

ทวิตเตอร์ด้านล่างของรัตนากรกุลกรุ๊ป เต็มไปด้วยคำด่า ชาวเน็ตเหมือนมีศัตรูคนเดียวกัน:

"ทำไมรัตนากรกุลกรุ๊ปต้องปกป้องคนคิดร้ายคนนั้นด้วย? คนชั่วคนนี้เป็นใครกันแน่? รัตนากรกุลกรุ๊ปขอโทษ"

"หวังว่าคนที่ปล่อยข่าวลือนั้นเป็นมะเร็งสมอง อายุยืนยาวโรคเต็มตัว"

"ตามที่ฉันรู้พนักงานขายของพาราวิหค แล้วก็การจัดการปัญหาต่างๆ เป็นชัชนันท์ คุณหนูใหญ่รัตนากรกุลกรุ๊ปรับมือทั้งหมด คนสวยขนาดนี้ยังเก่งขนาดนี้เลยเหรอ? 6วันนะ ไม่เคยมีมาก่อนในประเทศเลย"

"เป็นคนตระกูลรัตนากรกุลเหมือนกัน ชัชนันท์และชลิตาทำไมถึงต่างกันขนาดนี้? คนหนึ่งวันๆ ก้มหน้าก้มตาทำเรื่องใหญ่อย่างเดียว อีกคนหนึ่งก้มหน้าก้มตาสร้างปัญหาไม่หยุด"

มองดูพวกคำด่านี้ ชัชนันท์ก็รู้สึกว่าหนอนง่วงบนตัวหายไปหมดแล้ว

เลื่อนดูไปสักพัก เธอถึงจะถอยออกจากหัวข้อ ในตอนนี้เองเธอก็เห็น #พาราวิหคขายหมด#ได้เป็นค้นหายอดนิยมอันดับสาม และความร้อนก็ไม่หายไปเลย

ข้างในจะพูดอะไรบ้าง เธอไม่ต้องคิดก็รู้แล้ว ดังนั้นก็ถอยออกจากทวิตเตอร์โดยตรง ไม่มีความอยากดูต่อไปแล้ว

"ตุ๊ด ตุ๊ด ตุ๊ด——"

ในเวลานี้เอง วารีก็โทรเข้ามา

ชัชนันท์รีบกดรับสายทันที:

"ชลิตาเอาความผิดทุกอย่างไว้บนตัวของตัวเอง สำหรับทางฝั่งของหทัย ตายก็ไม่ยอมรับ เพราะว่าหลักฐานไม่เพียงพอก็เลยต้องปล่อยไป"

"ส่วนชลิตาเป็นสตรีตั้งครรภ์ ตัดสินโทษจะถูกตัดสินโทษ แต่จะถูกตัดสินให้ปฏิบัติอยู่นอกเรือนจำ" ทางวารีพูดออกมาทีละคำอย่างตั้งใจ

สำหรับพวกนี้ ชัชนันท์ไม่ใช่ว่าจะเดาไม่ได้ ในใจไม่มีความรู้สึกอะไรมาก

"สตรีมีครรภ์?" ชัชนันท์ขมวดคิ้ว พูดจบก็หึอย่างเย็นชาทีหนึ่ง

"อื้ม เพราะว่าเรื่องนี้เธอก็เข้าใจ แต่ว่า มีเรื่องหนึ่งแปลกๆ " น้ำเสียงของทางฝั่งวารีจู่ๆ ก็จริงจังขึ้นมา

"อะไร?" ชัชนันท์สงสัยมาก

"ได้ยินว่ามีคนสั่งมาโดยเฉพาะ อย่าปล่อยสองแม่ลูกนั้นออกไปเร็วเกิน"

คำพูดที่เข้าหูนั้น ทำให้ชัชนันท์ไม่กล้าเชื่อ "อะไรนะ?"

นอกจากพ่อของตัวเอง เธอคิดไม่ถึงว่าจะมีคนอื่นทำแบบนี้ด้วย

เธอคิดไม่ถึงว่าพ่อจะทำถึงขั้นนี้ ถ้าไม่ปล่อยออกมาในระยะเวลาสั้นๆ สองแม่ลูกคู่นั้นต้องเป็นบ้าแน่ๆ เพราะงานแต่งใกล้จะถึงแล้ว

ชัชนันท์แสยะยิ้มทีหนึ่ง ถามอย่างเสียงอ่อนว่า "พ่อของนันท์เหรอ?"

"ได้ยินว่าเป็นคนใหญ่คนโต แต่รายละเอียดเป็นใครนั้นขนาดคุณลุงของเธอยังไม่รู้เลย คนนั้นยังบอกอีกว่าจะขังสองแม่ลูกนั้นไว้จนถึงในวันแต่งงาน 11 โมง"

"คนนั้นยังสั่งสถานีตำรวจว่าให้พูดกับข้างนอกว่า ได้ปล่อยตัวออกมาก่อนงานแต่งวันหนึ่ง"

ชัชนันท์ตะลึงเล็กน้อย

คนใหญ่คนโต? พวกเขาสองแม่ลูกนอกจากพ่อของเธอแล้ว ยังไปทำอะไรให้ใครอีก

ตั้งใจบอกให้คนภายนอกว่าจะปล่อยชลิตาออกมาก่อนวันแต่งหนึ่งวัน เห็นได้ชัดว่าเพื่อไม่ให้ทางฝั่งตระกูลวงศ์ดีประสิทธิ์นั้นจัดงานแต่งขึ้นมา

และถ้างานแต่งจัดขึ้นมาตามปกติ เวลาก็ไม่เปลี่ยน วันที่พวกเธอสองแม่ลูกถูกปล่อยออกมานั้น ไม่มีเวลาไหนที่สามารถแต่งตัวตัวเองดีๆ

เพราะงานแต่งของชลิตานั้นจะจัดขึ้นมาในเวลาเที่ยงตรง เวลาหนึ่งชั่วโมง จะทันได้ยังไง?

คนนี้ต้องเกลียดสองแม้ลูกนี่แค่ไหนเนี่ย? ถึงได้ทำแบบนั้นกับพวกเขา

ถ้าเป็นแบบนี้ คนนั้นต้องไม่ใช่พ่อแน่ๆ แล้วเป็นใครกันแน่?