หลีกทางหน่อย... ยัยเป็ดขี้เหร่กลับมาแล้ว นิยาย บท 99

“ห้าอย่าบังคับให้ฉันไปที่ตู้เอทีเอ็มเพื่อถอนเงินสดออกมา” ชัชนันท์ตั้งใจจะคืนเงินนี้ให้

“... “

เขาไม่ตอบ เขาผลักรถไปข้างหน้า บนร่างกายของเขาเหมือนมีที่ขั้นไว้ โดยปิดกั้นทุกคน

กลับมาที่บ้าน ทั้งสองวางทุกอย่างที่พวกเขาซื้อในซุปเปอร์มาร์เก็ตไว้ในที่ที่ควรวาง

หลังจากนั้นทั้งสองนั่งบนพรมสีขาว ก่อนจะหยิบหุ่นยนต์กวาดพื้นและถูพื้นออกมา และวางทั้งสองอันไว้ชั้นบนและอีกสองอันวางลงที่ชั้นล่าง

หลังจากจัดการเสร็จสิ้นทุกอย่าง พวกเขากลับไปที่โซฟาของห้องนั่งลงอย่างมีความสัญญาลับ

แทนไทหยิบโทรศัพท์มือถือของเขาออกมาและเปิดดูกลุ่มหนุ่มรูปงามของพวกเขา เขาดูไม่แยแสกับบทสนทนาเลย

ทันทีที่เขาเข้าไปในกลุ่มเขาเห็นข้อความที่ @ เขามานับไม่ถ้วน

แค่ข้อความที่ @ เขา ก็มีหลายสิบข้อความ

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย เขาเลื่อนขึ้นไปยังมีความอดทน

จากนั้นก็เห็นสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงและเข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังตื่นเต้น

นิ้วที่เพรียวบางพิมพ์อย่างรวดเร็ว “...มีปัญหาหรือ?”

กรรณ: “กราวด์ฮอกกรีดร้อง JPG”

หลังจากนั้นทันทีวีแชทก็มีคนโทรเข้ามาและคนที่โทรเข้ามาคือ คมสัน

ชัชนันท์จำได้ว่าหุ่นยนต์ถูพื้นของเขายังไม่ได้เติมน้ำ เขากอดหุ่นยนต์ถูพื้นไว้ และเครื่องมือเติมน้ำ แล้วเข้าไปในห้องน้ำ

แทนไทกดปุ่มรับสายอย่างราบเรียบ และขมวดคิ้วเล็กน้อย “มีอะไร”

คมสันหัวเราะที่อีกด้านของโทรศัพท์หัวเราะ “ไม่มีอะไรพวกเราแค่สงสัยเกี่ยวกับความคืบหน้าระหว่างนายกับพี่สะใภ้?”

“ยุ่ง” แทนไทตอบอย่างเย็นชา

“เราไม่เข้าใจนายเลย? ตอนไปเรียนครูไม่เคยสอนหรือว่าถ้าไม่เข้าใจก็ให้ถาม?” คมสันไม่ได้มีท่าทีที่จะปล่อยแทนไทไปเลย

“... “

“เขา...อ่า...”

 เสียงความนิ่มนวลดังออกมาจากห้องน้ำและแทนไทก็ได้ยินอย่างชัดเจน

เขาตกใจทันที

วินาทีต่อไป เขาวิ่งเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็วและโทรศัพท์มือถือของเขายังคงดำเนินต่อไป

ทันทีที่เขาเข้าไปในประตู เขาเห็นชัชนันท์กำลังล้างแผลที่นิ้วชี้ของเขากับก๊อกน้ำ

น้ำที่ไหลจากซิงค์ล้างมือสีขาวมีสีแดงด้วย

บนพื้นดินเป็นขวดลาแมร์เซรั่มที่แตกละเอียด

“เกิดอะไรขึ้น?” ดวงตาเขาเติมไปด้วยกังวล

“เมื่อกี้ฉันทำขวดเซรั่มแตกแล้ว ฉันอยากเก็บชิ้นเศษ แต่ฉันก็โดนบาดเข้า”

เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วจับข้อมือขวาของเธออย่างรวดเร็วและดูอาการบาดเจ็บที่ปลายนิ้วอย่างระมัดระวัง

แผลนั้นลึกมากและมีเลือดออกหลังจากหยุดล้าง

แทนไทวางนิ้วของเขาไว้บนริมฝีปากของเขาและดูดเบาๆ เขาอ่อนโยนมาก

การสัมผัสที่อบอุ่นทำให้ร่างกายชัชนันท์แข็งทื่อทันที

“คุณ...ไม่ต้องทำแบบนี้ แค่ล้างและใช้ยาฆ่าเชื้อทาก็พอแล้ว” เธอพยายามดิ้นรนและต้องการดึงมือของเธอกลับมา

“อย่าขยับ เชื่อฟังนะ” น้ำเสียงของเขาไม่มีสิ่งกีดขวาง แต่ก็แอบแฝงไปด้วยความเอาแต่ใจที่ไม่สามารถบรรยายได้ เขาจับข้อมือของเธอไว้แน่นและไม่ได้ให้โอกาสเธอได้ดิ้นรน

ชัชนันท์รู้สึกว่าเขามีเสน่ห์มากๆ

การเต้นของหัวใจ อยู่ดีๆ ใจก็เต้นแรงอีกครั้ง

แม้แต่ใบหูของเขาก็แดงไปหมด

เขาดูดมันอย่างจริงจัง สักพักก็วางมือของเธอไว้ใต้ก๊อกน้ำอีกครั้งและล้างซ้ำ ๆ

เธอดิ้นรนและเขาก็อดทน

หลังจากล้างมันสักพักเขาจึงปล่อยเธอไป “มีพลาสเตอร์และยาฆ่าเชื้อที่บ้านไหม?”

“อืมมีอยู่ในลิ้นชักใต้โต๊ะในห้องรับเขต” ชัชนันท์ พยักหน้าและหัวใจของเขายังคงเต้นแรง