หมอหญิงเจ้าเสน่ห์ นิยาย บท 1
สรุปบท บทที่ 1: หมอหญิงเจ้าเสน่ห์
อ่านสรุป บทที่ 1 จาก หมอหญิงเจ้าเสน่ห์ โดย Internet
บทที่ บทที่ 1 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายInternet หมอหญิงเจ้าเสน่ห์ ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย Internet อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง
"เร็วเข้า เด็กใกล้ออกมาแล้ว..."
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากบ้านไม้กลางป่า
หน้าบ้านไม้มีบุรุษรูปงามร่างสูงใหญ่ยืนอยู่ มือของเขากำอยู่ใต้แขนเสื้อ ดวงตาสีม่วงของเขาเต็มไปด้วยความวิตกกังวล
ทันใดนั้นเสียงร้องไห้ของทารกก็ดังมาจากในห้อง ในที่สุดหัวใจที่แขวนอยู่ของโม่เฟิ่นเทียนก็ผ่อนคลายลง แววร้อนรนในดวงตาของเขาก็กลายเป็นความปีติยินดี
บุตรของเขาเกิดแล้ว!
"ยินดีด้วย ฮูหยิน ลำบากท่านแล้ว เป็นองค์หญิงตัวน้อย"
เมื่อได้ยินเสียงของหญิงวัยกลางคน คิ้วของโม่เฟิ่นเทียนก็แสดงออกถึงแววอบอุ่น เขาได้บุตรี
ทันใดนั้น คลื่นที่ชวนให้หายใจไม่ออกก็แผ่ลงมาจากฟ้า เงาร่างอสูรปรากฎขึ้นเหนือท้องฟ้า อากาศสั่นไหวอย่างน่าหวาดหวั่น ทำลายความสงบเมื่อครู่ไปสิ้น
นั่นคือ...ราชาอสูร
การแสดงออกของโม่เฟิ่นเทียนเปลี่ยนไปเล็กน้อยเมื่อรูม่านตาสีม่วงของเขาเปลี่ยนเป็นเย็นชา "ฝ่าบาท"
"คนทรยศ! ในที่สุดข้าก็พบเจ้าแล้ว!"
โม่อิ่งโกรธจัด พลังยุทธ์เกินพิกัดพุ่งเข้าใส่โม่เฟิ่นเทียน
“ข้าจะมิกลับไปยังวังอสุราอีกแล้ว" โม่เฟิ่นเทียนเม้มริมฝีปากแน่นขณะที่เขาพยายามสกัดกลั้นคลื่นพลังมืดที่ถาโถมเข้ามา
ภรรยาและบุตรีแรกเกิดของเขายังอยู่ที่นี่ เขาจะไม่วันจากไปไหน
"โม่เฟินเทียน ตราบใดที่เจ้าเชื่อฟังข้าราชาผู้นี้ ข้าจะไม่มีวันทำร้ายภรรยาและบุตรของเจ้า หากเจ้าไม่...เจ้าก็ต้องตาย!"
โม่อิ่งค่อยๆ ปล่อยพลังปราณอสูรออกมาบางๆ ซึ่งระเบิดเป็นผงภายในรัศมีร้อยลี้ ปราณอสูรรวมตัวกันเป็นดาบเงายาวสามร้อยจั้งซึ่งแหวกอากาศและฟันไปทางกระท่อมไม้
ใบหน้าของโม่เฟิ่นเทียนตึงเครียดขึ้น เขากระโจนขึ้นไปยืนอยู่หน้าบ้านไม้ด้วยความเร็วสูงสุด ด้วยการผลักฝ่ามือของเขา เขาก็สกัดกั้นการโจมตีของราชาอสูรไว้ได้
"ปล่อยข้า"
สองคำนี้แทบจะลอดไรฟันออกมา
จิตสังหารสลายไปทันที
โม่อิ่งหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง "มันคงจะเจ็บปวดมากที่ไม่ได้เห็นทารกแรกเกิดใช่หรือไม่? โม่เฟิ่นเทียน นี่คือบทลงโทษของเจ้า!"
ร่างของโม่เฟิ่นเทียนถูกล่ามโซ่ศักดิ์สิทธิ์ไว้ เขาไม่อาจหลุดพ้นได้อีกต่อไปและถูกโม่อิ่งลากขึ้นไปบนท้องฟ้า
เขาจับจ้องบ้านไม้ที่เล็กลงเรื่อยๆ ด้วยแววตาร้าวราน น้ำตาโลหิตก่อตัวในดวงตาสีม่วงของเขา
น่าเสียดายที่เขาไม่แม้แต่จะได้เห็นบุตรีของเขาด้วยซ้ำ
"โหรวเอ๋อร์ ลูกพ่อ รอข้า!"
คนงามในห้องด้านในร่วงลงมาจากเตียง น้ำตาเอ่อล้นใบหน้างามสะคราญและซีดเผือด “เฟิ่นเทียน!”
หญิงทำคลอดหวาดกลัวและคุกเข่าลงทันที "อสูร! พวกมันเป็นปีศาจ! เจ้าให้กำเนิดลูกแก่ปีศาจได้อย่างไร!"
"จงมองทายาทปีศาจของเจ้าเสียแล้วลงนรกไปกับมัน"
ตราบใดที่พวกมันตาย เฟิ่นเทียนก็จะเป็นของนาง
น้ำตาของฉินโหรวยังคงร่วงหล่น นางสัมผัสใบหน้าสีฟ้าอมม่วงของทารกน้อยด้วยมือที่สั่นเทาและร้องไห้อย่างสุดหัวใจ
“แม่ผิดเองที่ไม่ได้ปกป้องเจ้า แม่ขอโทษ...”
สติของนางค่อยๆ แจ่มชัดขณะที่นางดิ้นรนเพื่อลืมตา
เหตุใดนางจึงร้องไห้?
เมื่อเห็นขนตาที่สั่นไหวของทารก นางก็ตกตะลึง แต่แล้วนางก็รีบปิดตาเด็ก หัวใจของนางเปี่ยมไปด้วยความปีติยินดี
บุตรีของนางยังมีชีวิตอยู่!
อย่าให้นางโม่จีได้เห็น!
ดวงตาของนางถูกปกคลุม หรงจื่อขมวดคิ้วและสับสนมากขึ้นเรื่อยๆ
"สวรรค์ทรงโปรด ลูกน้อยที่น่าสงสารของข้าต้องไม่ขยับ นางต้องผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้"
เมื่อได้ยินเสียงคนแปลกหน้าแที่สั่นเครือ หรงจื่อก็ตกตะลึง
นั่นคือใคร?
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หมอหญิงเจ้าเสน่ห์
แค่บทนำก็น่าอ่านแล้ว รอติดตามตอนต่อไปนะคะ...