หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 119

บทที่ 119 คู่ข้าวใหม่ปลามัน
Ink Stone_Romance
เกาหย่วนนั่งเงียบงันตลอดทางกลับจวน ฉีหลินคุ้นเคยกับท่านปู่ที่เงียบเช่นนี้ จึงไม่รู้สึกผิดสังเกตแต่อย่างใด เพียงแต่ว่าในตอนที่รถม้าของพวกเขาเคลื่อนผ่านร้านขายขนมแห่งหนึ่ง เขาร้องเรียกท่านปู่ตั้งสองครั้ง แต่ท่านปู่ไม่ได้ยิน เขาจึงรู้สึกน้อยใจ

“ท่านปู่ ข้ากลับห้องก่อนนะขอรับ” ฉีหลินบอกกับท่านปู่หลังจากที่กลับมาถึงจวน มิทันรอให้ท่านปู่ตอบ เขาก็เบ้ปาก “ดูสิ ไม่ได้ยินอีกแล้ว”

ฉีหลินเดินกลับห้องไปด้วยความขุ่นเคือง

เกาหย่วนครุ่นคิดพลางเดินไปยังห้องหนังสือ

“นายท่าน” พ่อบ้านหยิบกระป๋องโลหะออกมา แล้วบอกกับเกาหย่วนว่า “ตอนกลางวันท่านบอกให้ข้าซื้อดีบัว จะให้ข้าชงเลยหรือไม่ขอรับ?”

เกาหย่วนไม่ได้โปรดปรานใบชา เขาชอบดื่มน้ำดีบัวมากกว่า

“ชงมาแก้วหนึ่ง”

“ขอรับ” พ่อบ้านเก็บกระป๋องเข้าที จากนั้นก็ชงชาดีบัวซึ่งรสชาติยากแก่การกระเดือกลงคอมา น้ำดีบัวนี้เขาเคยชิมครั้งหนึ่ง ขมเสียจนต้องบ้วนออกมา หลังจากนั้นเขาก็ไม่แตะต้องมันอีก จะว่าไปก็น่าแปลก หลายปีก่อนหน้านี้นายท่านไม่ได้มีความชื่นชอบเช่นนี้นี่ ปีที่แล้วหลังจากล้มป่วยครั้งใหญ่ ก็เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคน แม้แต่ชีวิตประจำวันก็ยังเปลี่ยนไป

พ่อบ้านชงดีบัวเสร็จแล้วจึงนำไปวางบนโต๊ะ “นายท่านจะอ่านหนังสือหรือไม่ขอรับ? หรือจะเขียนหนังสือ? ข้าจะเตรียมชุดหมึกให้”

“ไม่ต้อง” เกาหย่วนโบกมือ

พ่อบ้านจึงบอกว่า “เช่นนั้นข้าออกไปก่อนนะขอรับ นายท่านมีอะไรเรียกข้าได้”

เกาหย่วนพยักหน้า

พ่อบ้านจึงค่อยๆ ออกไปจากห้องอย่างเงียบเชียบ

เกาหย่วนยังคงตกใจกับสตรีผู้นั้น หากเขาจำไม่ผิด ครอบครัวของอวี๋เซ่าชิงคล้ายกับว่ามีภรรยากับลูกชายคนหนึ่งไม่ใช่หรือ ลูกสาวของเขาจากไปนานแล้ว ได้ยินว่าอับอายกับการถูกยกเลิกการแต่งงาน จึงประโดดน้ำปลิดชีพตนเอง เช่นนั้นเด็กคนนี้มาได้อย่างไรกัน?

อีกทั้งรูปร่างหน้าตาของนาง คล้ายกับว่าจะเคยพบกันมาก่อน

มิใช่ที่สถานีส่งสาร เพราะในตอนนั้น เขาไม่ได้มองนางด้วยซ้ำ

เหตุใดเขาจึงรู้สึกคล้ายกับเคยพบนางที่ไหนมาก่อน

เกาหย่วนกดขมับ ยกชาดีบัวร้อนๆ ขึ้นมาค่อยๆ จิบ รสขมปร่าของดีบัวแผ่ซ่านไปถึงลำคอ แรกเริ่มเขาก็ไม่ค่อยคุ้นชิน แต่ใครจะไปคิดว่าหลังจากรักษาชีวิตกลับมาได้ เขาก็ไม่รู้สึกยี่หระกับรสชาติของดีบัวอีกเลย

นอกห้อง มีเสียงของพ่อบ้านดังเข้ามา “จริงหรือ?”

“เดี๋ยวก่อน มาเมื่อไร?”

“ได้ ไม่มีอะไรแล้ว”

ผ่านไปครู่หนึ่ง พ่อบ้านก็เคาะประตูห้อง “นายท่าน มีข่าวส่งมาจากสถานีส่งสารขอรับ”

สำนักบัณฑิตซื้อข่าวจากสถานีส่งสาร หากรู้ไปถึงพระกรรณของฮ่องเต้ ทรงต้องเคลือบแคลงเกาหย่วนเป็นแน่

เกาหย่วนดื่มชาดีบัวอึกหนึ่ง ชารสขมเสียจนประสาทสัมผัสของเขาไม่รับรู้รส “เข้ามา”

พ่อบ้านดันประตูเข้ามา แล้วกล่าวเสียงค่อยว่า “เป็นข่าวเร็วจากเมืองหวั่นขอรับ ราชทูตจากหนานจ้าวจะมาร่วมงานแต่งงานของเฉิงอ๋องและองค์หญิงซยงหนูขอรับ”

อาณาจักรหนานจ้าวและเมืองหวั่นมีพรมแดนติดกัน ข่าวที่เกี่ยวกับอาณาจักรหนานจ้าวล้วนแต่ถูกส่งมาจากเมืองหวั่นทั้งสิ้น