หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 24

การออกตามหาโจวจิ่นก่อน ไม่ใช่เพราะเยี่ยนจิ่วเฉากับอวี๋หวั่นไม่สนใจไข่น้อยทั้งสามแล้ว แต่ในหมู่เด็กๆ พวกนั้น มีเพียงเบาะแสของโจวจิ่นที่พอเป็นไปได้ จึงต้องตามเบาะแสนี้ไปก่อนเป็นธรรมดา

หาสิ่งที่หาได้ก่อน จากนั้นค่อยคิดหาวิธีค้นหาสิ่งที่ไม่มีเบาะแสต่อไป

บุตรชายสำคัญ โจวจิ่นก็สำคัญ ทั้งสองต่างเป็นคนที่ชีวิตพวกเขาไม่อาจขาดไปได้

“เจ้ารู้หรือไม่ว่าแท่นบูชาอยู่ที่ใด?” เยี่ยนจิ่วเฉาถามจิ้งอู๋โจ้ว

จิ้งอู๋โจ้วกล่าวว่า “รู้สิ ข้าเคยมาแล้ว ข้าย่อมต้องรู้!”

จิ้งอู๋โจ้วไม่เข้าใจว่าเหตุใดตนถึงตอบไปรวดเร็วเช่นนี้ ราวกับว่าหากช้ากว่านี้ จะทำให้อีกฝ่ายโกรธและนำพาผลพวงที่ไม่อาจรับได้มาแก่ตน

จิ้งอู๋โจ้วรู้สึกว่าตนนั้นขลาดกลัวเร็วไปเช่นกัน เขาคิดจะดึงความเข้มแข็งกลับมาสักหน่อย แต่เยี่ยนจิ่วเฉาก็เอ่ยขึ้นอีกครั้ง “นำทางไป”

“ขอรับ!”

จิ้งอู๋โจ้วอยากสำลักตาย หากบอกไปคงไม่เชื่อ ปากของเขามีความคิดเป็นของตัวเอง มันไม่ฟังคำสั่งเขาเลย!

เยี่ยนจิ่วเฉาไม่สนใจความคิดในใจของจิ้งอู๋โจ้ว เขาแค่ต้องการตามหาโจวจิ่นกับเด็กทั้งสามโดยเร็วที่สุด

จิ้งอู๋โจ้วเดินนำทาง “ในวังมารมีแท่นบูชาสองแห่ง พวกเจ้าจะไปหาแห่งใด?”

เยี่ยนจิ่วเฉาเอ่ยอย่างเฉยเมย “ที่ใดใกล้ ก็ไปที่นั่นก่อน”

“ได้เลย!” จิ้งอู๋โจ้วเอ่ยจบก็เงียบไปสองวินาที

เขาอยากจะตบหน้าตัวเองจริงๆ

แท่นบูชาล้วนตั้งอยู่ที่โถงมืด แท่นบูชาที่ใกล้ที่สุดอยู่ห่างออกไปเพียงไม่กี่ร้อยก้าว ทั้งสามหลบทหารเผ่ามารลาดตระเวนไปเรื่อยๆ จนถึงจุดหมายแรก

เยี่ยนจิ่วเฉายังคงใช้มือข้างหนึ่งอุ้มเยี่ยนเสี่ยวซื่อ อีกข้างหนึ่งจูงอวี๋หวั่น อวี๋หวั่นอยากบอกว่าให้เธออุ้ม แต่เห็นได้ชัดว่าเยี่ยนเสี่ยวซื่อติดบิดาผู้งดงามของนาง มืออ้วนโอบคอเยี่ยนจิ่วเฉา น้ำลายไหลเปียกเขาไปทั้งตัว ไม่ยอมปล่อยมือแม้แต่น้อย!

“ข้าขอเตือนไว้ก่อน ที่นี่มีม่านพลัง เราไม่มีกุญแจ เกรงว่าจะเข้าไปไม่ได้ ไม่สู้หลบซุ่มอยู่ตามพุ่มไม้ข้างทางก่อน รอดูว่ามีผู้ใดผ่านมาหรือไม่ ค่อยขโมยกุญแจจากพวกเขา…”

ขณะที่จิ้งอู๋โจ้วกำลังพล่ามไม่หยุด ก็เห็นเยี่ยนจิ่วเฉาพาภรรยากับบุตรข้ามม่านพลังเข้าไปแล้ว

หากไม่สัมผัส ม่านพลังก็เหมือนกับไม่มีตัวตน แต่เมื่อผ่านไปจะปรากฏม่านแสงคล้ายคลื่นน้ำ ดังนั้นจิ้งอู๋โจ้วจึงมองเห็นได้ชัดเจน หากไม่เป็นเช่นนั้น เกรงว่าจิ้งอู๋โจ้วคงคิดว่าม่านพลังนั้นไม่ได้มีอยู่จริงๆ เสียแล้ว

แต่…พวกเจ้ามีกุญแจอยู่กับตัวหรือ? เข้าไปง่ายดายเช่นนี้?!

เยี่ยนเสี่ยวซื่อออดอ้อนบิดาอยู่ในอ้อมแขน “อูว้าอูว้า~”

จิ้งอู๋โจ้วยืดอกแล้วเอ่ยในใจว่า ข้าไม่เข้าไปเด็ดขาด คราวนี้ ไม่ว่าอย่างไรข้าก็จะไม่ฟังคำสั่งพวกเจ้า!

“พวกเจ้า ไปหาทางนั้น!”

“ขอรับ!”

เมื่อเสียงการสนทนาของทหารเผ่ามารดังมาจากที่ไม่ไกล จิ้งอู๋โจ้วพลันสติแตก เดินตามเยี่ยนจิ่วเฉาเข้าไปอย่างลนลาน

แท่นบูชาตั้งอยู่กลางโถงมืด หาได้อย่างง่ายดาย เมื่อพวกเขามาถึงหน้าแท่นบูชา แท่นบูชาก็เริ่มดึงพลังประมุขศักดิ์สิทธิ์ออกจากร่างกายของโจวจิ่นอย่างบ้าคลั่ง โจวจิ่นเจ็บปวดทรมานแสนสาหัส ใบหน้าซีดขาว เหงื่อเย็นผุดพรายออกมา

“พวกเจ้าถอยไปก่อน” เยี่ยนจิ่วเฉาส่งบุตรีให้อวี๋หวั่น

อวี๋หวั่นอุ้มเยี่ยนเสี่ยวซื่อถอยออกไปหลายก้าว

ส่วนจิ้งอู๋โจ้วไม่กล้าเข้าใกล้ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

“แล้วนั่น เขาจะทำอะไร?” จิ้งอู๋โจ้วถามอวี๋หวั่นที่ถอยกลับมายืนใกล้ๆ ตน

อวี๋หวั่นชำเลืองมองเขา “เรียกปรมาจารย์เซียนยากเย็นนักหรือ? เขาอย่างนั้น เขาอย่างนี้ คนนิกายศักดิ์สิทธิ์อย่างพวกเจ้า ไม่รู้จักมารยาทเพียงนี้?”

จิ้งอู๋โจ้ว “…”

แม่นาง นี่เจ้าจริงจังหรือ? ช่วงเวลาเป็นตาย สิ่งที่เจ้าสนใจคือเรื่องนี้?

จิ้งอู๋โจ้วไม่ได้คำตอบจากอวี๋หวั่น แต่ถึงอวี๋หวั่นไม่พูด เขาก็ดูออกว่าเยี่ยนจิ่วเฉาจะทำสิ่งใด

เยี่ยนจิ่วเฉาถือดาบที่ควบแน่นด้วยกำลังภายในของวิชาอายุวัฒนะ เขากำลังจะแยกแท่นบูชามาร!

บางอย่างเยี่ยนจิ่วเฉาไม่เข้าใจ แต่สัญชาตญาณต่อความอันตรายเขายังมีอยู่ แท่นบูชามารกำลังดูดพลังภายในกายของโจวจิ่นอย่างบ้าคลั่ง หากผลีผลามดึงโจวจิ่นออกมา ไม่เพียงแต่อาจทำให้โจวจิ่นได้รับผลกระทบจากพลังสะท้อนกลับ ยังอาจทำให้พลังของตนเองถูกเจ้าแท่นบูชานี่ดูดเข้าไปด้วย

ดังนั้นเยี่ยนจิ่วเฉาจึงต้องการทำลายมัน