หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 345

การกระทำของขันทีหลี่ทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง ในยามนั้นทุกคนต่างกำลังคุกเข่า ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนแปลงกะทันหันเช่นนี้

ต้าเป่าถูกจับตัวไปทั้งที่อยู่ข้างอวี้สื่อต้าฟู อวี้สื่อต้าฟูกล่าวโทษตนเองอย่างยิ่ง เหตุใดเขาถึงช้าไปก้าวเดียว ทำให้ฝ่าบาทน้อยตกไปเป็นตัวประกัน?

นี่จะโทษอวี้สื่อต้าฟูก็ไม่ได้ เขาเป็นเพียงขุนนางฝ่ายบุ๋นเท่านั้น ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ คนธรรมดาไม่สามารถตอบสนองได้รวดเร็วไปกว่าเขา

ที่น่าโมโหที่สุดคือขันทีถ่อยผู้นี้ เรื่องต่อสู้ในราชสำนักมีอยู่ไม่ขาด การขับไล่บุตรก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่ว่าอย่างไร เด็กไร้เดียงสาก็ไม่ควรเข้าไปเกี่ยวข้อง

นอกจากนี้เขายังเป็นเด็กที่น่ารักอย่างที่สุด

เมื่อต้าเป่าถูกแย่งกระดาษแผ่นเล็กอันเป็นที่รักไป เขาเสียใจจนร้องไห้ แต่ยามถูกคนชั่วจับตัวไปจริงๆ กลับสงบเยือกเย็นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาไม่ร้องไห้โวยวายและไม่ขยับไปมา อยู่ในอ้อมแขนของขันทีหลี่อย่างเชื่อฟัง

มิฉะนั้นจะเรียกว่าเป็นเชื้อพระวงศ์ได้อย่างไร ความสงบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เด็กธรรมดาจะมีได้อย่างแน่นอน

ปฏิกิริยาของต้าเป่าทำให้ขุนนางหลายคนทอดถอนใจด้วยความโล่งอก แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็ยิ่งเกลียดขันทีไร้ยางอายผู้นี้!

ลงมือกับเด็กตัวเล็กๆ เช่นนี้ได้ จิตสำนึกคงถูกสุนัขกินไปแล้วกระมัง!

ขันทีหลี่เป็นคนของฮองเฮา การกระทำของเขา ทำให้ฮองเฮาถูกเหล่าขุนนางก่นด่าไปด้วย หากบอกว่ามีเพียงสามมหาเสนาบดีสูงสุดที่สงสัยในตัวฮองเฮา เช่นนั้นยามนี้ ทุกคนก็เชื่อในการกระทำชั่วร้ายของฮองเฮาโดยไร้ข้อสงสัยไปแล้ว

สมรู้ร่วมคิดกับขุนนางชั่วช้า ก่อความวุ่นวายในราชสำนัก มีเรื่องอื้อฉาวในวังหลวง การกระทำถึงขั้นนี้ ในความคิดของเขาเป็นเรื่องไม่อาจเกิดขึ้นกับผู้ที่อยู่ในฐานะฮองเฮา ยามนี้กระทั่งหลักฐานก็ไม่ต้องการแล้ว พวกเขาเชื่อจนไม่อาจเชื่อไปมากกว่านี้!

ฮองเฮาถูกขันทีหลี่ทำลายจนป่นปี้ นางไม่มีทางคิดจะใช้ต้าเป่าเพื่อหลบหนี ในใจนางยังอยากเป็นฮองเฮาที่ดีต่อไป ฮองเฮาที่ดี จะลักพาตัวเด็กต่อหน้าคนมากมายได้อย่างไร?

ฮองเฮาขมวดคิ้ว หันมองขันทีหลี่ “หลี่อวี้! วางคนลง!”

ขันทีหลี่กล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง “ฮองเฮา! ปล่อยไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ! หากปล่อยท่านก็ต้องตาย! พวกเขาจะนำตัวท่านไปขังคุก ยามนี้ฝ่าบาททรงประชวร ไม่สามารถจัดการราชกิจได้ หากท่านตกอยู่ในมือของตี้จีองค์โต ท่านคิดว่าตนเองจะยังมีชีวิตอยู่หรือ?”

หัวใจของฮองเฮากระตุกวูบ

ไม่ผิด หากนางล้มลง ขุนนางเหล่านี้จะต้องหันไปอยู่ฝ่ายตี้จีองค์โตเป็นแน่ จากสิ่งที่นางทำกับตี้จีองค์โต นางไม่เหลือทางรอดอีกแล้ว

ยังมีเยี่ยนเอ๋อร์ และบุตรของนางอีกสองคน

เยี่ยนเอ๋อร์แย่งเยี่ยนอ๋องมา เยี่ยนอ๋องเป็นครอบครัวฝั่งเขยของตี้จีองค์โต ด้วยความสัมพันธ์นี้จึงยากที่จะรับประกันได้ว่าตี้จีองค์โตจะไม่แก้แค้นแทนเยี่ยนอ๋อง ถึงเวลานั้นก็จะไม่สามารถปกป้องเยี่ยนเอ๋อร์และบุตรของนางไว้ได้อีกแล้ว

สีหน้าฮองเฮาเริ่มยุ่งเหยิง

“ฮองเฮา! ท่านอย่าดื้อดึงไม่ยอมรับผิด!” อวี้สื่อต้าฟูเอ่ยปากห้ามปราม

ดวงตาฮองเฮาสั่นไหว ร่องรอยของความลังเลปรากฏขึ้นอีกครั้ง “ขันทีหลี่…”

ขันทีหลี่กัดฟันพูด “ฮองเฮา! ความผิดพลาดมากมายที่เกิดขึ้นในวันนี้เป็นความผิดของข้า! ไม่เกี่ยวข้องกับท่าน! ข้าทนไม่ได้ที่จะเห็นท่านได้รับความอยุติธรรม! ถึงได้คิดแผนชั่วช้า รอให้ถึงเวลาที่เหมาะสม ฮองเฮามีหลักฐานใหม่ พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนเอง ต่อให้ข้าตายก็ไม่เสียใจ!”

โอ๊ยๆ ฟังวาจาเลี่ยนเช่นนี้ ขันทีหวังอยากอาเจียน เรื่องที่ไม่สามารถแก้ไขได้ เขาก็ยังสามารถปั้นน้ำเป็นตัว ความสามารถเช่นนี้เกิดขึ้นมาได้อย่างไร!

ในที่สุดฮองเฮาก็ถูกขันทีหลี่เกลี้ยกล่อม

นางเลิกต่อต้าน

ขันทีหลี่ข่มขู่ “พวกเจ้าถอยออกไป! เตรียมรถม้า ไม่มีผู้ใดได้รับอนุญาตให้ตามมา! อย่าได้คิดลอบจู่โจมข้า เล็บของข้ามียาพิษซ่อนอยู่ หากข้าไปข่วนองค์ประมุขน้อยเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ พวกเจ้าคงได้เสียใจน่าดู!”

ทหารองครักษ์ที่วางแผนจะจู่โจมเขาไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหว

พวกเขาไม่สามารถเอาชีวิตขององค์ประมุขน้อยไปเดิมพันได้

องค์ประมุขน้อยเป็นทายาทอันเป็นที่รักยิ่งขององค์ประมุข ครั้งหนึ่งองค์ประมุขพาเขาไปที่ราชสำนัก นั่งบัลลังก์มังกร ทั้งยังให้ตราหยกแผ่นดิน หากพวกเขาทำให้ฝ่าบาทน้อยประสบกับภัยพิบัติที่อันตรายถึงชีวิต ผลที่ตามมาคงเลวร้ายไม่อาจคาดคิด

ทหารรักษาพระองค์ถอยออกไปด้านข้าง และเตรียมรถม้าให้ขันทีหลี่กับฮองเฮา

“ช้าก่อน หากอีกเดี๋ยวหลีเอ๋อร์มาที่นี่จะทำอย่างไร?” ฮองเฮาคว้าข้อมือขันทีหลี่

ขันทีหลี่กล่าวว่า “ยามนี้องค์ชายน้อยยังไม่มา เดาว่าเขาคงมาไม่ได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นตำหนักจินหลวนมีการเคลื่อนไหวใหญ่เพียงนี้ องค์ชายน้อยคงได้รับข่าวในไม่ช้า เขาไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ฮองเฮาอย่าห่วงไปเลย รีบขึ้นรถม้าเถิด”