หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 39

หลังจากเหยียนหรูอวี้เข้าไปในจวนคุณชายเยี่ยน นางก็ตรงไปที่ลานบ้านของเยี่ยนจิ่วเฉา นางไม่เคยมาจวนคุณชายเยี่ยนมาก่อน ไม่รู้ว่าที่แห่งนี้เคยไร้ซึ่งชีวิตชีวา จนกระทั่งเด็กน้อยทั้งสามมาที่นี่ ถอนขนหมูน้อยทุกวัน ห้องสำคัญถูกเปิดโปง ทุกที่มีกลิ่นอายของชีวิต

เหยียนหรูอวี้ชอบความสงบ เมื่อได้ยินเสียงครวญครางของลุงวั่นดังมาไกลๆ จึงทำให้นางรู้สึกไม่พอใจ

นางสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบอารมณ์ เผยรอยยิ้มที่สง่างามและก้าวเข้าไปในจวนของคุณชาย

ที่นี่นางไม่จำเป็นต้องปิดบังรูปลักษณ์ นางสวมชุดสีขาว งดงามประดุจเทพธิดาในโลกมนุษย์ ไม่ว่าจะยิ้มหรือขมวดคิ้วล้วนบริสุทธิ์ไร้ที่ติ ทว่าทั้งหมดนี้ดูไร้ความหมายในสายตาของเหล่าผู้รับใช้จวนคุณชาย หลังจากค้อมตัวคำนับนางด้วยสายตาที่ไม่วอกแวก พวกเขาก็แยกย้ายไปทำงานของตัวเองต่อ

เหยียนหรูอวี้รู้สึกได้ถึงความเคารพของคนเหล่านี้ ทว่าความเคารพนั้นมิได้เป็นการสวามิภักดิ์จากภายใน หากแต่เพราะนางเป็นมารดาผู้ให้กำเนิดของคุณชายตัวน้อยทั้งสาม

ความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของบุรุษที่มีต่อบุตร บางครั้งมิใช่การเอาอกเอาใจเขามากมาย ทว่าเป็นการให้ความเคารพมารดาของเขาอย่างเหมาะสม

แม้ว่าเยี่ยนจิ่วเฉาจะมิได้แสดงความรักเยี่ยงชายหนุ่มหญิงสาวต่อนาง ทว่าเขาก็ไม่เคยปล่อยให้ลูกๆ ต้องอับอายเพราะนาง

ในตอนแรกนางมาด้วยจุดประสงค์บางอย่าง ทว่ายามนี้ นางอยากจะแต่งงานกับชายผู้นี้จริงๆ เสียแล้ว

“เขาเป็นผู้ที่ควรค่าแก่การใช้ชีวิตด้วย” เหยียนหรูอวี้พึมพำ

แม่หลินได้ยินไม่ชัด “คุณหนูเอ่ยอันใดหรือเจ้าคะ?”

ใบหน้าของเหยียนหรูอวี้ปรากฏรอยยิ้มงดงามจับตา “คุณชายน่ะ เขามิได้เลวร้ายเหมือนในข่าวลือ เขาคู่ควรที่จะใช้ชีวิตร่วมกับสตรีสักคน”

แม่หลินมองคุณหนูของนางด้วยสายที่ไม่คาดคิด คงมิใช่ว่านางหวั่นไหวจริงๆ ใช่ไหม?

“แม่หลิน” ดวงตาของเหยียนหรูอวี้ทอประกายแห่งความฝันอันงดงาม “ข้าอยากแต่งงานกับเขา”

“เอ่อ…” แม่หลินกลืนไม่เข้าคายไม่ออก ดูเหมือนว่าคุณหนูจะหลงรักคุณชายเยี่ยนเข้าจริงๆ ก็มิใช่เรื่องเลวร้ายแต่อย่างใด แต่ทว่าจวนคุณชายหาใช่จะแต่งเข้าได้ง่ายๆ!

เดิมทีที่มีเด็กทั้งสาม ก็คิดว่าความสำเร็จจะอยู่ในกำมือ ทว่ายามได้สัมผัสด้วยตนเองก็พบว่าคุณชายผู้นี้ช่างดื้อดึงและทิฐิสูง หากคุณหนูของนางไม่ได้มีความสัมพันธ์กับคุณชายน้อย ก็คงมิได้มีความสัมพันธ์ถึงขั้นนี้ ด้วยรูปลักษณ์ ความสามารถ นิสัยใจคอ และประวัติชีวิตของคุณหนู มีตรงไหนที่ไม่ใช่ผู้ที่คู่ควรกับตำแหน่งพระชายาเยี่ยนเล่า? ต่อให้เป็นบุตรีของอัครมหาเสนาบดีที่เทียบได้กับสวี่เสียนเฟย บุตรีของไท่เว่ย[1] หรือบุตรีของอวี้สื่อ[2] ที่อยู่ในรูปลักษณ์ของนายกรัฐมนตรี ก็ยังไม่มีผู้ใดที่โดดเด่นไปกว่าคุณหนู!

“ข้าจะไม่ยอมแพ้ให้กับหญิงบ้านนอกนั่น” เหยียนหรูอวี้เอ่ยด้วยความมั่นใจ

ทั้งสองเดินเข้าไปยังลานบ้านระหว่างที่สนทนากัน

เด็กชายทั้งสามวิ่งไปมาอยู่ในสวน ดอกไม้ใบหญ้าถูกทำลายยับเยิน ลุงวั่นไล่ตามหลังมาจนแทบหายใจไม่ทัน

เหยียนหรูอวี้ที่ตัดสินใจด้วยความมุ่งมั่นเพียงชั่ววินาทีก่อนหน้านี้ก็ต้องสะดุ้ง ยามเห็นเด็กน้อยที่แข็งแรงและมีชีวิตชีวาทั้งสามคน

ความคิดของนางล่องลอยไปไกล ไม่สามารถควบคุมได้

เหล่าเด็กน้อยนั้นยังไม่ทราบว่าเหยียนหรูอวี้มาแล้ว ทะลวงเข้าออกพุ่มไม้ สิ่งที่จับอยู่ในมือมิใช่ไม้นวดแป้ง แต่เป็นข้าวโพดบนซังข้าวโพดที่สลัดให้หลุดออกมาไม่ได้

เหตุใดพวกเขากระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจถึงเพียงนี้?

เหตุใดเด็กบางคนไม่สามารถอยู่รอดได้?

เหยียนหรูอวี้บีบผ้าคลุมแน่น

ลุงวั่นไม่ไหวแล้ว จึงเดินขาเป๋กลับห้องไป

เด็กน้อยทั้งสามหยุดทะลวงพุ่มไม้ แต่เปลี่ยนไปนอนบนขอบบ่อปลา แล้วเอื้อมมือไปหาปลาในบ่อแทน

น้ำในบ่อตื้นมาก ทว่าในวันที่อากาศหนาวเย็นเช่นนี้ หากตกลงไปจริงๆ อย่างไรเสียก็อาจทำให้ป่วยหนักได้ หรือบางทีอาจจะป่วยหนักและไม่มีวันฟื้นอีก…

“คุณหนู คุณหนู!”

เสียงของแม่หลินขัดจังหวะความคิดของเหยียนหรูอวี้ นางฟื้นคืนสติ และเห็นว่าในมือของนางกำลังจับเด็กคนหนึ่งไว้ เด็กคนนั้นถูกนางยกขึ้น และอาจถูกโยนลงสระได้ทุกเมื่อ

เด็กน้อยมองนางด้วยความงงงวย

แม่หลินดึงตัวเด็กกลับมา

เหยียนหรูอวี้ฝ่าเท้าเย็น นางเซถอยหลังไปสองสามก้าว เมื่อครู่เกิดอันใดขึ้นกับนาง? นางกำลังคิดสิ่งใดอยู่? นางเสียสติไปแล้วหรือ?

ต้าเป่าและเอ้อร์เป่าวิ่งเข้าไป พวกเขาเงยหน้าขึ้นและกะพริบตาโตมองเหยียนหรูอวี้