หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 394

นั่นไม่ใช่ไก่ไม่ใช่หญ้า แต่เป็นราชาซิวหลัวที่มีพลังทำลายฟ้าดิน จากคำพูดของหลานเจียวระดับพลังของราชาซิวหลัวคนนี้ค่อนข้างสูง อย่างน้อยก็ดีกว่าราชาซิวหลัวมือใหม่ที่เพิ่งผ่านขั้นของพวกเขา เช่นนั้นแล้วเหตุใดเขาถึงถูกคนเหวี่ยงลงมาได้ละ?

การตกนั้นรุนแรงยิ่ง พื้นดินยุบเป็นหลุมกว้างน่าสะพรึงกลัว

หินทรายกระเด็นกระดอน หลายคนยกแขนเสื้อขึ้นบังศีรษะตนเอง

ภายในหลุม ไร้การเคลื่อนไหว

หลายคนยกมือบังหน้าพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ได้แต่มองดูกันไปมา การคาดเดาเช่นเดียวกันก็ปรากฏขึ้นในใจของพวกเขา เมื่อครู่เยี่ยนจิ่วเฉาเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว จนพวกเขาดูแทบไม่ออก คงไม่ใช่เยี่ยนจิ่วเฉาเหวี่ยงราชาซิวหลัวตกลงไปเป็นหลุมลึก ทว่ากลับเป็นราชาซิวหลัวที่โยนเยี่ยนจิ่วเฉาลงมามากกว่ากระมัง?

หลายคนตื่นตกใจกับการคาดเดาของตนเองจนใจเต้นระส่ำ หมายจะเดินไปที่หลุมใหญ่

“อาหวั่นเจ้ารออยู่ที่นี่!” ชิงเหยียนคว้าตัวอวี๋หวั่นได้ทันเวลา เขากังวลว่าอวี๋หวั่นจะไม่สามารถทนดูเยี่ยนจิ่วเฉาที่ระเบิดกลายเป็นเศษเนื้อเศษเลือดได้ “ข้าจะไปดูกับอิ่งสือซัน ส่วนอิ่งลิ่ว เยว่โกว พวกเจ้าดูแลอาหวั่น”

หากคนที่เกิดเรื่องเป็นเยี่ยนจิ่วเฉาจริง ด้วยความแข็งแกร่งของราชาซิวหลัว เกรงว่าชั่วเวลาเพียงแวบเดียวพวกเขาทั้งหมดคงสลายกลายเป็นฝุ่นผง

ชิงเหยียนปล่อยข้อมืออวี๋หวั่น ตั้งใจจะใช้วิชาตัวเบาพุ่งเข้าไปกับอิ่งลิ่ว แต่ไหนเลยจะรู้ว่าทันทีที่ยกเท้าขึ้น คนทั้งสองในหลุมนั้นก็บินออกมา

ครั้งนี้ทั้งสองมองเห็นชัดเจนว่าเป็นเยี่ยนจิ่วเฉาที่จับคอของราชาซิวหลัวไว้อย่างแน่นหนา ราชาซิวหลัวถูกเหวี่ยงจนล้มลงครั้งหนึ่งแล้ว สภาพจึงดูกระเซอะกระเซิงไม่เรียบร้อยอยู่เล็กน้อย ทว่าเยี่ยนจิ่วเฉาไม่ได้เป็นเช่นนั้น กลับยังคงหล่อเหลาเช่นเคย

ความหลงตัวเองไม่ใช่ลักษณะของอ๋องเผ่าปีศาจ แต่เป็นของคุณชายเอง

เยี่ยนจิ่วเฉาไม่ได้ฆ่าราชาซิวหลัวได้ในทันที หนึ่งคือราชาซิวหลัวแข็งแกร่ง ในช่วงระยะเวลาหนึ่งไม่อาจฆ่าให้ตายได้ สองคือเขายังมีความคิดของตนเอง

ราชาซิวหลัวของหลานเจียวไม่ใช่ราชาซิวหลัวธรรมดา เขาได้ใช้ยาชั้นสูงในกระบวนการการต่อสู้ และยังสามารถรักษาความคิดของตนเองได้ในระดับสูงสุด ยามมองแวบแรกไม่ต่างจากยอดฝีมือทั่วไป

อย่างไรก็ตามด้วยเหตุนี้ เขาจึงประหลาดใจกับสถานการณ์ของตนเอง

แม้อีกฝ่ายสวมหน้ากากอสูรเขี้ยว แต่เขาสามารถสัมผัสได้ถึงความเยาว์ที่ผิดปกติ ยอดฝีมือในวัยนี้ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลยแม้แต่น้อย อีกฝ่ายเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวก็สามารถกดคุมเขาจนไร้แรงจะสู้กลับได้อย่างไร?

บุรุษชุดดำไม่เชื่อในความชั่วร้าย ยามนี้เยี่ยนจิ่วเฉาอยู่ด้านบน คว้าคอเสื้อของเขาแล้วยกขึ้นไปในอากาศด้วยท่วงท่าที่กดคุมไว้อย่างสิ้นเชิง แต่นี่ก็เป็นท่าที่ง่ายต่อการลอบโจมตีที่สุดเช่นกัน เขายกมือขึ้นตบไปที่หน้าอกของเยี่ยนจิ่วเฉาด้วยฝ่ามือ

“จิ่วเฉา——” ชิงเหยียนที่สังเกตเห็นฉากนี้สีหน้าแปรเปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน

อิ่งสือซันและอิ่งลิ่วก็เช่นกัน อิ่งสือซันรีบยิงอาวุธลับออกไป ทว่ากำลังภายในของเยี่ยนจิ่วเฉาแข็งแกร่งเกินไปอาวุธลับก็ไม่สามารถฝ่าการปิดผนึกของเขาเข้าไปได้

ฝ่ามือนั้นในที่สุดก็ถูกตบลงบนร่างของเยี่ยนจิ่วเฉา

บุรุษชุดดำยิ้มอย่างมีชัย

ทว่าไม่ถึงหนึ่งวินาที เขาก็ต้องหัวเราะไม่ออก

พลังภายในที่เขาได้เจาะเข้าไปในร่างกายของเยี่ยนจิ่วเฉา เพียงแค่ผ่านเข้าไปในเส้นเอ็นและหลอดเลือด ก็ถูกเยี่ยนจิ่วเฉาส่งกลับไปหาเขาทั้งหมด

บุรุษชุดดำรู้สึกเจ็บหน้าอกและกระอักเลือดออกมา!

เป็นไปได้อย่างไร?

เหตุใดกระบวนท่าของตนถึงไม่อาจทำอะไรเขาได้แม้แต่น้อย?

ชิงเหยียนตระหนักได้ถึงบางสิ่ง จึงกล่าวด้วยความคิด “ข้านึกออกแล้ว ตอนนั้นที่วังอ๋องเผ่าปีศาจ อ๋องเผ่าปีศาจก็เคยควบคุมซิวหลัวด้วยวิธีนี้มาก่อน หรือกำลังภายในของอ๋องเผ่าปีศาจใช้ควบคุมซิวหลัวโดยเฉพาะ?”

หากนี่นับว่าไม่ใช่ความจริง ก็แปดเก้าส่วนไม่ไกลจากสิบแล้ว ถึงอย่างไร ราชาซิวหลัวของนางหลานก็ถูกลวงอย่างโหดเหี้ยม น่าสังเวชจริงๆ แล้ว

อ๋องเผ่าปีศาจตัวปลอม คุณชายตัวจริงเริ่มการแสดงของตนเอง

ราชาซิวหลัวของนางหลานขึ้นฟ้าลงดิน ถูกทารุณอย่างน่าอเนจอนาถ

ตั้งแต่ต้นจนจบ เยี่ยนจิ่วเฉาไม่ได้ออกแรงอย่างจริงจัง เพียงแค่ขยับนิ้วเท่านั้น ก็จับราชาซิวหลัวแห่งสกุลหลานกด! กด! กด!…หัวลงไปในพื้นดิน

พวกเขาล้วนเป็นพวกฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา แต่เมื่อเผชิญหน้ากับราชาซิวหลัวที่ถูกคุณชายของพวกเขา (จิ่วเฉา) ทำร้ายอย่างอนาถ หลายคนก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงมองเบื้องล่าง

“โอ้…” ชิงเหยียนปิดตาของเขา

เยว่โกวยกมือสองข้างประกบ “อมิตาภพุทธ!”

อิ่งลิ่วหายใจเฮือกส่ายหน้า อย่าๆๆ…อย่าตีอีกเลย มันๆๆ…มันน่าอนาถเกินไปแล้ว!

เขาเป็นถึงหน่วยกล้าตาย เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอยากช่วยพยุงศัตรูขึ้นมาและดูแลเขาสักหน่อย…