หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 413

“สตรีศักดิ์สิทธิ์…สตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่บุตรของท่าน!”

สิ้นเสียงชายผู้นั้น นายท่านฉินก็รู้สึกราวกับถูกสายฟ้าผ่าลงกลางหัว บุตรสาวที่ภาคภูมิใจมาตลอด ไม่ใช่บุตรของเขา? ชายชู้ที่อยู่ตรงหน้าเขาดูมีอายุไม่เกินยี่สิบต้นๆ เท่านั้น หากสิ่งที่เขาพูดเป็นความจริง เช่นนั้นก็บอกได้เพียงว่าชายชู้ของหลานเจียวไม่ได้มีแค่เขาคนเดียว หลายปีก่อนหน้านี้หลานเจียวก็เริ่มมีสัมพันธ์กับชายอื่นลับหลังเขาแล้ว!

เมื่อคนอายุมากขึ้น ก็ยิ่งง่ายต่อการคิดมากสงสัยมาก ยิ่งไม่ต้องพูดถึงนายท่านฉินที่เคยมีประสบการณ์คล้ายๆ กัน ในยามก่อนเขาไม่ได้ทรยศหักหลังภรรยาเดิมของเขาเช่นนี้หรอกหรือ?

ไม่ใช่ว่าไม่เคยตื่นกลัว แต่ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขมานานหลายปี เขาคิดว่าจะไม่ได้รับผลกรรมใดๆ คาดไม่ถึงว่ากลับรอเขาอยู่ที่นี่

ทั้งยังเป็นไปตามคำกล่าวนั้นจริงๆ กระทำสิ่งไร้มโนธรรม ภัยย่อมย้อนมาสู่ตน สวรรค์ไม่ละทิ้งคนดี ไม่ละเว้นคนชั่ว!

ไม่รอให้หลานเจียวโต้แย้ง จิตใจของนายท่านฉินก็เชื่อคำพูดของชายผู้นั้นเสียมากแล้ว

หลานเจียวมีใจใคร่โขกหัวตนเองให้ตาย นางชื่นชมยกย่องพี่เขยมาตั้งแต่เล็ก มีเพียงพี่เขย ไม่เคยคิดเป็นอื่นกับผู้ใด ในที่สุดนางก็ได้แต่งงานกับเขาอย่างสง่าผ่าเผย ไหนเลยนางจะหักหลังเขาง่ายดายเช่นนี้?

หลานเจียวคลุมร่างของนางด้วยเสื้อผ้า กล่าวสะอึกสะอื้นกับนายท่านฉิน “ท่านพี่! เขาโกหก! อย่าไปฟังเขา!”

ชายผู้นั้นชูนิ้ว “ผางหลู่สาบานต่อฟ้า หากสิ่งที่พูดในวันนี้มีสักครึ่งประโยคที่เป็นเท็จ ขอให้ผางหลู่ถูกฟ้าผ่า ไม่ตายดี!”

ชนเผ่าที่เชื่อในเทพเจ้าถือคำสัตย์สาบานหนักแน่นกว่าคนในจงหยวน ไม่มีใครใช้ตนเองสาบานเลื่อนลอย เดิมทีนายท่านฉินก็เชื่อคำพูดส่วนใหญ่แล้ว ยามนี้ถึงกับเชื่อสนิทใจไร้ข้อสงสัย

ชายผู้นั้นไม่กลัวพิษคำสาบานย้อนเข้าตัว คนที่จะถูกฟ้าผ่าคือผางหลู่ ไม่ใช่เขา ผีเท่านั้นที่รู้ว่าผางหลู่คือใคร?!

“นางเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์ตัวปลอม! ไม่ใช่บุตรสาวของเรา! แล้วซือคงอวิ๋นผู้นั้นก็เป็นตัวปลอมเช่นกัน! พวกเขาล้วนเป็นตัวปลอม! เป็นคนที่หลานชิ่นส่งมา! ท่านอย่าได้หลงกลพวกเขา!”

“ไร้มูลสิ้นดี!” หลานชิ่นเป็นเหมือนสุนัขข้างถนนไร้เจ้าของมานานแล้ว ไหนเลยจะมีความสามารถหาคนมาแอบอ้างเป็นสตรีศักดิ์สิทธิ์และคุณชายรองของสกุลซือคงได้? สตรีศักดิ์สิทธิ์มีวรยุทธ์สูงส่ง สกุลซือคงยิ่งเป็นยอดฝีมือดั่งเมฆา หากหลานชิ่นยื่นมือเข้าไปได้ ก็คงไม่ตกมาอยู่ในสถานการณ์เลวร้ายเช่นนี้

นายท่านฉินกล่าวอย่างขยะแขยง “เจ้าคิดว่าเพื่อให้ตนเองพ้นผิด คิดจะเอ่ยสิ่งใดก็ได้อย่างนั้นหรือ!”

ทว่าต่อให้สตรีศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่เลือดเนื้อของเขาแล้วอย่างไร? ขอเพียงนางคลานออกจากท้องของหลานเจียว ในกายมีสายเลือดสตรีศักดิ์สิทธิ์ผู้สูงศักดิ์ไหลเวียนอยู่ เช่นนั้นแล้วสถานะของนางก็ไม่อาจสั่นคลอน กลับเป็นตนเอง ที่ต้องทุกข์ร้อนสวมหมวกเขียวเช่นนี้!!!

นายท่านฉินรู้สึกว่าหัวใจของเขาถูกคนโยนลงไปในกองไฟที่แผดเผา แต่ก่อนภรรยาเอกของเขาก็ต้องทุกข์ทรมานเช่นนี้ จึงเป็นเหตุผลที่ทำให้สูญเสียทารกในครรภ์ไปหรือ? เด็กคนนั้นเป็นบุตรของเขา แต่ไม่มีอีกแล้ว…ถูกเขาทำให้หายไปแล้ว…

นายท่านฉินรู้สึกเวียนหัวตาลาย

หลังจากนั้น บุรุษที่อ้างตนว่าเป็นผางหลู่ก็เขย่า ‘ความลับ’ ของหลานเจียวออกมามากมายราวกับอยู่ในเหตุการณ์ แต่นายท่านฉินกลับฟังไม่เข้าเสียแล้ว

นายท่านฉินไม่อาจลงโทษหลานเจียว เพราะหลานเจียวเป็นเจ้าบ้านสกุลหลาน เขาถูกคนรังแก กลับทำได้เพียงฟันหักกลืนเลือดลงท้อง

ความทุกข์ทรมานที่เขาเคยมอบให้แก่ภรรยาคนเก่า ยามนี้ผลกรรมมากเป็นทวีคูณย้อนกลับมาสู่ตัวเขาเอง

อย่างไรก็ตาม นี่ยังไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาสิ้นหวังที่สุด

ช่วงพักบ่าย ‘สตรีศักดิ์สิทธิ์’ จิบชาไปอึกหนึ่ง ปวดท้องจนล้มลงกับพื้น ‘อาเจียน’ เป็นเลือดดำทั่วห้อง ข้ารับใช้ต่างตกอกตกใจ รีบเชิญหมอมา เมื่อตรวจชีพจร พบว่า ‘สตรีศักดิ์สิทธิ์’ ถูกวางยา!

เหล่าผู้อาวุโสต่างขุ่นเคือง ผู้ใดช่างบังอาจ วางยาพิษสตรีศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังที่สุดในประวัติศาสตร์สกุลหลานของพวกเขา?

เยี่ยนจิ่วเฉาสั่งให้คนตรวจค้นจวนสกุลหลาน ในที่สุดก็พบว่าใต้เตียงของนายท่านฉินมีสารหนูถุงหนึ่ง

“ท่านพ่อ…เพียงเพราะข้าไม่ใช่บุตรแท้ๆ ของท่าน…ท่านถึงกับต้องวางยาข้าเลยหรือ?”

ผู้อาวุโสของตระกูลตกตะลึง ไม่ใช่บุตรแท้ๆ หรือ? สตรีศักดิ์สิทธิ์กล่าวหมายความว่าอย่างไร?

อิ่งลิ่วทอดถอนใจ เล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ยามที่เขาตาม ‘คุณชาย’ ไปที่เรือนของหลานเจียวอย่างละเอียด “…คนรับใช้ผู้นั้นถูกคุณชายจัดการไปแล้ว”

ปล่อยให้หนีไป

อิ่งลิ่วถอนใจต่อ “สิ่งที่เขาพูดเป็นเรื่องจริงหรือเท็จ คุณชายของข้าเดิมทีต้องการตรวจสอบ ผู้ใดจะนึกว่านายท่านฉินเก็บอาการไม่อยู่ถึงเพียงนี้ กระทั่งวางยาพิษสตรีศักดิ์สิทธิ์ทันที…บุตรสาวที่เลี้ยงดูมาหลายปี ปรากฏว่าว่าไม่ใช่บุตรแท้ๆ ของข้า หากเป็นข้า ก็คงคิดมากไม่น้อย…”

คิดมากก็เรื่องหนึ่ง ทำร้ายคนก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึง คนที่เขาทำร้ายยังเป็นถึงสตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งสกุลหลาน!

หากเป็นนายท่านตระกูลธรรมดาทั่วไปกระทำเรื่องเช่นนี้คงไม่มีใครเชื่อ ทว่าสถานะของนายท่านฉินไม่เหมือนทั่วไป เขาเป็นเขยที่แต่งเข้ามา สถานะของเขาในสกุลหลานไม่สู้หลานเจียวและสตรีศักดิ์สิทธิ์ เขาต้องทนกับความอัปยศนี้ เบื้องหน้ากลับไม่มีคนขอความเป็นธรรมให้เขาได้

เขาเจ็บแค้นอยู่ในใจ จำต้องใช้วิธีนี้คลายความเกลียดชังในใจ ซึ่งฟังดูสมเหตุสมผลยิ่งนัก

“ข้า…ข้าไม่ได้ทำ!” นายท่านฉินตกตะลึงทำอะไรไม่ถูก

ผู้อาวุโสของตระกูลท่านหนึ่งตะโกนออกมา “ยังจะกล้าเล่นลิ้น!”

พวกเขาขัดตาขัดใจเขยผู้นี้มานานแล้ว ยามแรกแต่งงานกับพี่สาว หันมาอีกที กลับมีสัมพันธ์กับน้องสะใภ้คนเล็ก หากเขาไม่ได้เป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของสตรีศักดิ์สิทธิ์ บุรุษไร้มโนธรรมน่าเอือมระอาเช่นนี้คงถูกพวกเขาขับออกจากสกุลหลานไปนานแล้ว

ยามนี้ ในเมื่อเขาไม่ใช่อีกแล้ว เช่นนั้นพวกเขายังลังเลสิ่งใดอีกละ?

วางยาสตรีศักดิ์สิทธิ์ ความผิดยากอภัย!

นายท่านฉินถูกลากลงมารอ สิ่งที่รอเขาอยู่คือโทษประหารของสกุลหลาน

อวี๋หวั่นไม่รู้สึกเห็นใจเขา แม้ว่าเขาจะไม่ได้ฆ่าท่านยายใหญ่ด้วยมือของเขาเอง แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจิตใจของเขาจะดีนัก เขาตั้งตารอหวังให้เกิดเรื่องกับนางมากกว่าใครๆ เขารู้ดีว่าสิ่งที่เขาทำจะฆ่าบุตรในครรภ์ของท่านยาย แต่เขาก็ยังทำอย่างไม่ลังเล ความพินาศของสายตรงสกุลหลาน เริ่มต้นจากเขา

หลานเจียวไม่ได้เป็นเจ้าบ้านสกุลหลานแล้ว ผู้อาวุโสของตระกูลไม่จำเป็นต้องแจ้งให้นางทราบเกี่ยวกับการตัดสินใจของพวกเขา ยามที่นางทราบข่าว นายท่านฉินก็ถูกนำตัวไปขังคุกแล้ว