หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 466

พวกซิวหลัวโลหิตที่ทำให้คนสกุลซือคงต้องทนทุกข์ยาก ล้วนเป็นยอดฝีมือชั้นหนึ่ง กำลังภายในแข็งแกร่งเพียงใดไม่ต้องกล่าวถึง วิชาตัวเบายิ่งเป็นเลิศ เดิมทีพวกเขาไม่เห็นเจ้าหนูตัวจ้อยที่แม้กระทั่งลมหายใจของหลัวช่าโลหิตก็ยังไม่สมบูรณ์อยู่ในสายตา ไม่คาดคิดว่าเจ้าหนูตัวจ้อยนี้จะพุ่งโจมตีพวกเขาอย่างรวดเร็วไม่ทันตั้งตัว พวกเขาถูกชนจนกระเด็นออกไปทีละคน

นี่มันบุรุษตัวน้อยที่ใดกัน? กระบอกปืนน้อยชัดๆ!!!

บรรดาซิวหลัวโลหิตถูกชนกระเด็นเกลื่อนกลาด ฉากนั้นช่างน่าตื่นเต้นและน่าอนาถยิ่งนัก

ในที่สุดใบหน้าของประมุขซือคงก็เผยรู้สึกความโล่งใจราวกับยกภูเขาออกจากอก เขารู้ว่าไว้ใจปรมาจารย์ได้ หากเขาทำอย่างที่คิดในตอนแรก ลอบสังหารราชาหลัวช่า ยามนี้คนที่จะถูกเจ้าตัวจ้อยนี่โจมตีก็คงเป็นฝ่ายสกุลซือคงไปแล้ว

เมื่อมีคนสุข ย่อมต้องมีคนทุกข์

ขณะที่ประมุขซือคงแอบดีใจ สีหน้าของประมุขซางก็ยากจะดูได้ยิ่งนัก

หากบอกว่าการปรากฏตัวของเยี่ยนจิ่วเฉาเป็นสิ่งที่เหนือความคาดหมายแล้ว เช่นนั้นการปรากฏตัวของหลัวช่าน้อยก็น่าประหลาดใจยิ่งกว่ามาก เดิมทีคิดว่าหากไม่มียาโลหิต เจ้าตัวเล็กนี้จะตายอย่างไม่ต้องสงสัย ไม่คิดว่าคนของหมิงซานจะช่วยไว้ ไม่เพียงแต่รอดชีวิต ทว่ายังคล้ายกับมีทักษะสูงขึ้นกว่าเดิมด้วย

หากรู้แต่แรก คงจัดการให้สิ้นซากไปเสียที่แม่น้ำแล้ว!

น่าเสียดาย บนโลกนี้ไม่มีถ้าหาก มีเพียงผลที่ตามมาและผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น

แต่…ก็มิใช่ว่าไม่มีโอกาสชนะ ไม่ใช่หรือ?

ประมุขซางมองดูการเคลื่อนไหวของหลัวช่าน้อย พบว่าแม้ท่าร่างของมันจะเร็วกว่าเมื่อก่อนไม่น้อย ทว่าลมหายใจหลัวช่าโลหิตที่ส่งผ่านร่างกายออกมากลับอ่อนแอกว่าเมื่อก่อนมาก หมายความว่ามันไม่ใช่หลัวช่าโลหิตที่สมบูรณ์อีกแล้ว ซิวหลัวโลหิตของเขาประเมินมันต่ำไป จึงไม่ระวังตัวและเข้าทางมัน แต่ขอเพียงพวกเขาตอบโต้กลับไปใหม่อีกครั้ง ก็ไม่ต้องกังวลว่าจะฆ่ามันไม่ตาย!

“อย่าประมาทศัตรู!”

ประมุขซางตะโกนดุดัน เหล่าซิวหลัวโลหิตลุกขึ้นจากพื้นทันที พวกเขากุมอกที่เจ็บปวด มองเด็กชายร่างเล็กที่ทำให้พวกเขาเสียหน้าต่อหน้าทุกคน และแอบสาบานว่าจะฆ่ามันให้ได้!

ซิวหลัวโลหิตประมาทจริงๆ แต่ต่อจากนี้ไป ไม่มีทาง

ทุกคนเพิ่มความระมัดระวังสูงสุด จ้องมองหลัวช่าน้อยที่อยู่ตรงกลางอย่างถมึงทึง

หลัวช่าน้อยแยกเขี้ยวขู่อย่างดุดัน พุ่งเข้าโจมตีพวกเขาต่อ

แต่ทว่าคราวนี้ซิวหลัวโลหิตที่ยกระดับขอบเขตพลังจนถึงขีดสุด ไม่ได้ถูกมันบดขยี้อีกแล้ว พวกเขาใช้เพลงยุทธ์ประมือกับมันอย่างดุเดือด

ในตัวของหลัวช่าน้อยมียาโลหิตเพียงครึ่งเดียว พลังของยาโลหิตครึ่งหนึ่งนี้กระตุ้นไม่ถึงสิบเอ็ด ไม่นานลมหายใจหลัวช่าโลหิตของมันก็ถูกซิวหลัวโลหิตของสกุลซางกดลงไป

“เหตุใด…จึงเป็นเช่นนี้ได้?” เรียวคิ้วของประมุขซือคงที่คลายออกได้ในที่สุดก็ขมวดเป็นปมอีกครั้ง

ซือคงฉางเฟิงครุ่นคิดและกล่าวว่า “มันเป็นเพียงครึ่งหลัวช่าโลหิต ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคนพวกนั้น”

สีหน้าของประมุขซือคงเปลี่ยนไป “เช่นนั้น…ทำอย่างไรดี?”

ซือคงฉางเฟิงไม่ตอบ เขาหันชำเลืองมองเยี่ยนจิ่วเฉาซึ่งอยู่ด้านบน เขาใช้มือข้างหนึ่งหนุนหัวนอนตะแคงอยู่บนเกี้ยวอย่างเฉยเมย สีหน้าไม่ทุกข์ร้อน ราวกับมิได้กังวลในสถานการณ์ที่ยากลำบากของหลัวช่าน้อย

“ไม่ต้องกังวล” ซือคงฉางเฟิงกล่าว

“ไม่กังวล?” ประมุขซือคงมองบุตรชายผู้นี้ด้วยความประหลาดใจ “นี่มันเวลาใดแล้ว หลัวช่าน้อยกำลังจะพ่ายแพ้! และเมื่อแพ้แล้ว ต่อไปก็คือพวกเรา!”

ซือคงฉางเฟิงเหลือบมองเยี่ยนจิ่วเฉาซึ่งเป็นเหมือนเชื้อพระวงศ์มากกว่าเขา ไม่รู้ว่ากินน้ำส้มสายชูหรืออะไร จึงกล่าวอย่างฉุนเฉียวว่า “ฟ้าจะร่วงลงมา ยังมีเกราะกำบังอีกหรือ?”

เยี่ยนจิ่วเฉาทำเหมือนไม่ได้ยินวาจาหยาบคายของซือคงฉางเฟิง ดังนั้นเขาจึงมองไปที่หลัวช่าน้อยที่พยายามหลบหนีจากการถูกไล่ล่าของซิวหลัวโลหิตอย่างสงบนิ่ง

“จีลิกวาลากวาลาจียา!” กำลังภายในหนึ่งเกือบโจมตีถูกหัวของหลัวช่าน้อย หลัวช่าน้อยกรีดร้องด้วยความตกใจ!

มันพุ่งไปหาเยี่ยนจิ่วเฉาและพยายามกระโจนเข้าไปในอ้อมแขน แต่ทว่าเยี่ยนจิ่วเฉากลับไม่รู้สึกรู้สา เพียงแค่ปัดแขนเสื้อเบาๆ ส่งมันกลับเข้าสู่เงื้อมมือของซิวหลัวโลหิต

“จี จี จี จี จี ยา!” หลัวช่าน้อยหวาดกลัวขนลุกขนพอง!!!

ซิวหลัวโลหิตระเบิดกำลังภายในอันน่าสะพรึงกลัว เป็นกลุ่มก้อนพลังโจมตีหลัวช่าน้อย!

“จี จี จี จี จี จี จี จี!” หลัวช่าน้อยแทบบ้าคลั่ง!

ซิวหลัวโลหิตนับสิบตนใช้กำลังภายในทั้งหมดพุ่งโจมตีหลัวช่าน้อย ถึงฟ้าผ่าหมื่นสายก็ยังไม่เลวร้ายเช่นนี้ หัวใจของประมุขซือคงเต้นขึ้นมาถึงลำคอ แม้แต่ซือคงฉางเฟิง ผู้ที่แสร้งทำเป็นสงบนิ่งมาตลอดก็ไม่อาจทนได้ เขาชักดาบในมือออกมา

เขารู้ดีว่าสำหรับอวี๋หวั่น หลัวช่าน้อยมีความหมายเช่นไร หากทำได้ ถึงต้องใช้ชีวิตของตน เขาก็จะช่วยหลัวช่าน้อยออกมาจากเงื้อมมือซิวหลัวโลหิตกลุ่มนี้

ขณะที่หลัวช่าน้อยกำลังจะถูกรุมสังหาร ร่างของหลัวช่าน้อยก็ปล่อยลมหายใจอันเย็นเยียบออกมา

สีหน้าทุกคนเปลี่ยนไปในทันที