หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 50

อิ่งสือซันไม่อาจออมมือให้อีกฝ่าย เพียงเพราะชายสวมชุดคลุมชื่นชมเขาในใจ เขาหมายเอาชีวิต ไม่ให้โอกาสอีกฝ่ายได้เจรจาใดๆ ดูเหมือนเขาไม่กลัวว่าตนจะลงมือหนักเกินไป อาจทำให้อีกฝ่ายโกรธ จนสังหารต้าเป่ากับเยี่ยนเสี่ยวซื่อเพื่อระบายความแค้น

ความจริงพวกเขาก็คิดจะขู่อิ่งสือซันเช่นนั้น แต่น่าเสียดายที่อิ่งสือซันมาถึงก็สังหารผู้พิทักษ์ดาบเงินไปหลายคนจนตายเปล่า

แม้แต่ชายสวมชุดคลุมยังต้องยอมรับว่าอิ่งสือซันเป็นยอดฝีมือที่เก่งกาจที่สุดที่เขาเคยเห็นในต้าโจว เขาไม่เคยคิดว่านี่จะเป็นยอดฝีมือที่ต้าโจวหล่อหลอมออกมาได้ แปดในสิบส่วน ชายหนุ่มผู้ต้องเคยผจญกับเรื่องราวบางอย่างมา

ชายสวมชุดคลุมกล่าวไม่ผิด การเดินทางไปยังเผ่าปีศาจและเผ่าพ่อมดทำให้ทักษะของอิ่งสือซันก้าวหน้าไปอย่างรวดเร็ว

แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอสำหรับชายสวมชุดคลุม

ชายสวมชุดคลุมฮึดฮัดเบาๆ สะบัดแขนเสื้อ ปล่อยพลังกดดันทรงพลังปกคลุมไปทั่วทั้งลานบ้าน การเคลื่อนไหวของ อิ่งสือซันคล้ายปะทะกับแรงต้านทานอันน่ากลัวในฉับพลัน เขาเคลื่อนไหวได้ยากและเชื่องช้าลง

ชายสวมชุดคลุมยื่นมือข้างหนึ่งออกมาบีบคออิ่งสือซันในอากาศ

อิ่งสือซันใช้กำลังภายในทั้งหมดหันดาบในมือฟันเขา!

“ไม่ประมาณตน!” ชายสวมชุดคลุมมือข้างหนึ่งจับอิ่งสือซันในอากาศ มืออีกข้างสะบัดแขนเสื้อหักดาบทิ้งอย่างง่ายดาย

หลังจากดาบถูกหัก วินาทีนั้นก็เกิดลำแสงสีขาวสว่างวาบออกมา

ก่อนที่ชายสวมชุดคลุมจะตอบสนอง เขาก็ถูกแสงสีขาวนั้นแทงทะลุอกซ้าย!

“เจ้า…” ชายสวมชุดคลุมก้มลงมองหน้าอกที่ถูกทะลวงอย่างยากจะเชื่อสายตา

เมื่อครู่นี้มัน…

หลังจากสัตว์พิษตัวน้อยทะลุผ่านอกข้างซ้ายของเขาก็พบว่ามีบางอย่างผิดปกติ หัวใจของบุรุษผู้นี้ไม่ได้อยู่ข้างซ้าย ฮึ เช่นนั้นก็แทงเจ้าอีกสักรอบ!

สัตว์พิษตัวน้อยหันตัวกลับ เล็งไปที่อกด้านขวาของเขา หมายจะเจาะทะลวงอย่างดุเดือด

ทันใดนั้น พลังกดดันอันยิ่งใหญ่ของราชาศักดิ์สิทธิ์ก็เข้าปกคลุมจนมืดฟ้ามัวดิน!

สัตว์พิษตัวน้อยชะงักด้วยความประหลาดใจ วินาทีต่อมา เงาร่างขาวเขียวร่างหนึ่งก็เหาะลงมาจากท้องฟ้ายามราตรี คว้าชายสวมชุดคลุมที่บาดเจ็บสาหัสจนกระอักเลือดหายวับไปในความมืด

สัตว์พิษตัวน้อยกัดฟัน รวบรวมพลังทั้งหมดที่มี

“ไม่ต้องตามไป” อิ่งสือซันกล่าว “อีกฝ่ายเป็นราชาศักดิ์สิทธิ์ เจ้าตามไม่ทันหรอก”

สัตว์พิษตัวน้อยสะบัดหน้า ชิ!

หากอิ่งลิ่วอยู่ที่นี่คงปลอบสัตว์พิษตัวน้อยสักสองสามประโยคเป็นแน่ มิใช่เจ้าไร้ความสามารถ เพียงแต่เจ้าเด็กเกินไป อีกฝ่ายเป็นสัตว์ประหลาดเฒ่าที่ไม่รู้ว่าฝึกปรือวิชามานานเท่าใด อาจมีการซุ่มโจมตี หากไล่ตามไปจะเป็นอันตราย นี่คือเหตุผลของคำกล่าวที่ว่าอย่าไล่ตามศัตรูที่ไร้ทางหนี

อิ่งสือซันกลับไม่พูดเช่นนั้น เขาเหลือบมองยอดฝีมือที่ยังหลงเหลืออยู่ในลานบ้าน แล้วเอ่ยกับสัตว์พิษตัวน้อยว่า “จัดการพวกมันแล้ว ก็เก็บพวกมันไว้คนนึง”

อิ่งสือซันไปหาอิ่งลิ่วที่เรือนด้านหลัง สัตว์พิษตัวน้อยถูกคนดูถูก อารมณ์เสียไม่น้อย จึงอัดผู้พิทักษ์ดาบเงินในลานบ้านอย่างทารุณ จนทุกคนเริ่มสงสัยในชีวิต

ต้าโจวพวกนี้มันอะไรกัน? มีเด็กเกเรไม่พอ ยังมียอดฝีมือที่มีเพียงหนึ่งเดียว รวมทั้งหนอนพิษตัวน้อยมหัศจรรย์อีกตัว?

พวกเขาแทบจะเริ่มสงสัยว่าการตัดสินใจมายังต้าโจวนั้นถูกต้องแล้วหรือไม่

องครักษ์ที่เฝ้าต้าเป่าในเรือนด้านหลังเป็นเพียงยอดฝีมือเผ่าศักดิ์สิทธิ์ธรรมดา ไม่ยากเย็นเช่นผู้พิทักษ์ดาบเงิน อิ่งลิ่วจัดการเขาได้ เมื่ออิ่งสือซันมาถึง อิ่งลิ่วก็อุ้มต้าเป่ากับเยี่ยนเสี่ยวซื่อไว้ในอ้อมแขนคนละข้างแล้ว

“ต้าเป่ากับคุณหนูเล็กไม่เป็นไรใช่หรือไม่?” อิ่งสือซันถาม

อิ่งลิ่วตอบ “ไม่เป็นไร เมื่อครู่ข้าดูแล้ว ทั้งคู่ไม่มีบาดแผลหรือถูกพิษใดๆ แม้กล่าวเช่นนี้จะไม่เหมาะสมนัก แต่จริงๆ แล้วเป็นเพราะพวกเขาพาต้าเป่าไปด้วย ไม่เช่นนั้นเราคงไม่หาเจอเร็วเช่นนี้”

ใช่ หากต้าเป่าไม่มีหนอนพิษที่อาเว่ยทิ้งไว้ให้อยู่กับตัว พวกเขาจะพบร่องรอยของเด็กสองคนนี้ได้อย่างไร?