หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 524

อิ่งลิ่วนำทางพาพวกเขาไปยังรถม้าที่จอดอยู่บนถนนร้างเล็กๆ นี่คือรถม้าของอาม่ากับชุยเฒ่า ผิงเอ๋อร์ก็อยู่บนนั้นด้วย

“เหตุใดถึงมีรถม้าคันเดียว?” โจวอวี่เยี่ยนมองรถม้าที่ไม่เหมือนคันของอวี๋หวั่นกับเยี่ยนจิ่วเฉา “พวกพี่หวั่นละ?”

อิ่งลิ่วกล่าว “คุณชายกับฮูหยินน้อยกำลังไปตามนายท่านกับฮูหยิน”

“ชุยเฒ่าละ?” โจวอวี่เยี่ยนก้าวเข้าไปในรถม้า

ชุยเฒ่ากำลังแทะขาลูกแพะ ทันทีที่เห็นสตรีเปื้อนเลือดกับลูกธนูที่หน้าอก เขาก็ผงะ “ทำอะไรเนี่ย?”

“เจ้าพูดอะไร? ช่วยคนไง!” โจวอวี่เยี่ยนกล่าว

“คนตายแล้ว จะช่วยได้อย่างไร?”

“เจ้า!”

“หวั่นโหรวยังไม่ตาย! นางยังไม่ตาย!”

นั่นคือเสียงกรีดร้องของต๋าหว่า

อิ่งลิ่วนั่งด้านนอกและวางต๋าหว่าลงข้างตน เมื่อต๋าหว่าได้ยินชุยเฒ่ากล่าว ก็พลันเปิดม่านเดินเข้าไป จ้องชุยเฒ่าราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ

ชุยเฒ่าสะดุ้งโหยง จนขาลูกแพะในมือตกพื้น เขาผงะนิ่ง เมื่อได้สติกลับมาก็ตบไปที่หัวเขาป้าบหนึ่ง “ไอ้เด็กตัวเหม็น! เจ้าอยากตายหรือ?”

ต๋าหว่าถูกตบ ทว่ากลับยังคงจ้องมองชุยเฒ่านิ่งไม่ขยับ “นางยังไม่ตาย!”

“ไยนางจะยังไม่ตาย? ชีพจรก็ไม่มีแล้ว!” ชุยเฒ่าพูดพลางจับข้อมือเนี่ยหวั่นโหรว “หากไม่เชื่อข้า ก็ดูเอาเอง!”

ต๋าหว่าตะคอกดังลั่น “ข้าไม่สน! เจ้าต้องช่วยนาง เจ้าต้องช่วยนาง!”

ชุยเฒ่าจ้องมองเขา “ข้าเป็นหมอ ไม่ใช่เทพเทวดา! จะช่วยชีวิตคนตายได้อย่างไร!”

ต๋าหว่ากอดฮูหยินรองไว้ในอ้อมแขน ดวงตาหลุบลงด้วยความเศร้าสลด “นางยังไม่ตาย… นางยังไม่ตาย…”

อาม่าทนดูต่อไปอีกไม่ไหว จึงเอ่ยกับชุยเฒ่า “ลองรักษาดูหน่อยเถิด”

“ข้าจะรักษาได้อย่างไรละ?” ชุยเฒ่าพึมพำ

อาม่ายกมือข้างหนึ่งวางบนหน้าผากของฮูหยินรอง หลับตาเงียบสงบสัมผัสอยู่ครู่หนึ่ง “ไม่ควรเป็นเช่นนี้…”

“อะไรไม่ควรรึ?” ชุยเฒ่ามองอาม่าอย่างประหลาดใจ

อาม่าพึมพำบ่น “คนดีเช่นนี้ จะตายก่อนเวลาอันควรได้อย่างไร?”

“ใช่ไหมเล่า นางตายแล้ว?” ชุยเฒ่ากล่าว

อาม่ากล่าว “ข้าหมายถึง…นางจะตายได้อย่างไร?”

แม้จะตายก่อนวัยอันควร ทว่าดวงชะตาชัดเจนว่ายังมีแสงแห่งชีวิตอยู่เลือนราง วันนี้ไม่ควรเป็นวันตายของนางสิ

นี่ฟังดูไม่น่าเหลือเชื่อนัก แต่นางไม่ใช่กรณีพิเศษ ความจริงแล้วตามการคำนวณเดิมของเขา เขาควรจะหลับใหลอยู่ใต้ผืนดินไปนานแล้ว หลังจากนั้นพวกอาเว่ยสามคนก็แยกย้ายกันไปตามทางของตน ทว่าทั้งหมดนี้ก็ไม่ได้เกิดขึ้น

ชะตาของทุกคนเปลี่ยนไป ตอนแรกเขาไม่เข้าใจว่าเพราะเหตุใด กระทั่งเขาพยายามดูชะตาของอาหวั่นและพบว่ามันไม่ปรากฏ บางทีนางอาจเป็นตัวแปรของทุกคน

อาม่ากล่าวกับชุยเฒ่าว่า “เจ้าจัดการอาการบาดเจ็บของนางก่อน อีกครู่เมื่อได้พบอาหวั่นและราชาพ่อมดแล้วอาจมีหนทาง”

อิ่งลิ่วพยักหน้า “ใช่แล้ว ราชาพ่อมดต่อชีวิตให้กับโจวจิ่น บางทีอาจทำให้ฮูหยินรองยังมีชีวิตอยู่ต่อไปได้”

“พวกเจ้านี่น้า…” ชุยเฒ่าส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ เขาเป็นหมอและไม่เห็นด้วยกับการใช้เวทมนตร์คาถา ในความเห็นของเขา ฮูหยินรองไม่มีชีพจรแล้ว จะทำให้กลับมามีชีวิตได้อย่างไร? พบราชาพ่อมดแล้วอย่างไร? สุดท้ายก็ต้องเตรียมงานศพให้นาง

ชุยเฒ่าเปิดกล่องยาและเริ่มจัดการกับอาการบาดเจ็บของฮูหยินรอง

ต๋าหว่าเห็นเขาพับแขนเสื้อ ท่าทีไร้ความปรานีอย่างสิ้นเชิง พลันขมวดคิ้ว “เจ้าเบามือหน่อย! อย่าให้นางเจ็บ!”

ชุยเฒ่าพูดอย่างไม่สบอารมณ์ “ตายแล้วจะไปเจ็บได้อย่างไร!!!”

ต๋าหว่าโกรธจัด “นางยังไม่ตาย!”