หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 60

ทันทีที่เห็นรองเท้าปักดิ้นลายดอกไม้ข้างนั้น ในใจราชาศักดิ์สิทธิ์ก็สัมผัสได้ถึงลางสังหรณ์ที่ผิดปกติ ในชีวิตของคนเรา มีเรื่องมากมายที่จะจำได้ แต่ก็มีหลายเรื่องที่ลืมไปแล้ว ทว่าสิ่งนั้นยังสลักอยู่ในส่วนลึกของจิตใจ และมักจะคอยย้ำเตือนตนอยู่เสมอ

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณก็เป็นเช่นนั้น

เด็กหนุ่มผู้ฮึกเหิม เอาชนะทุกคนในเผ่า จนได้เป็นผู้นำของเผ่าเพียงคนเดียวมานานหลายปี แต่กลับถูกเจ้าหัวขโมยหญิงจากนอกเผ่าทำร้าย จะว่าไปแล้ว เจ้าหัวขโมยนั่นอายุน้อยกว่าเขาหลายปีเห็นจะได้ กระนั้นเขาก็ไม่ทันมองแม้แต่รูปร่างหน้าของนาง ก็ถูกนางทำร้ายจนบาดเจ็บสาหัส จนลงไปนอนกองอยู่บนพื้น สิ่งเดียวที่เขาจดจำได้ก็คือรองเท้าปักดิ้นคู่สะอาดประดับไข่มุกคู่นั้น

ต่อให้ผ่านไปอีกสิบยี่สิบปี เขาก็ยังจะหนีรองเท้าปักดิ้นโดยสัญชาตญาณ

มือของราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณซึ่งยื่นออกไปเก็บไข่มุกวิญญาณชะงักในทันใด ไม่ใช่เพียงเพราะรองเท้าปักดิ้นข้างนั้น หากแต่เป็นเพราะท่าทางที่รองเท้าข้างนั้นกำลังเหยียบอยู่บนไข่มุกวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ดูราวกับว่ากำลังเหยียบอยู่บนศีรษะของเขาอย่างวางอำนาจบาตรใหญ่

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณรีบเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่าย

หากไม่มองก็คงไม่รู้ แต่ทันทีที่มอง…เขาก็ตกใจจนสะดุ้งโหยง!!!

ทำไมจึงเป็นสตรีคนนี้ไปได้

ต้องบอกว่าใบหน้าของนางนั้นตราตรึงอยู่ในใจของราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณมาโดยตลอด มิใช่เพราะเพียงถูกนางทำร้าย แต่เป็นเพราะหลังจากถูกทำร้ายแล้ว ยังถูกนางโกนผมอีกด้วย

ใบหน้างดงามดุจนางสวรรค์กลับกลายเป็นฝันร้ายของคนเผ่าศักดิ์สิทธิ์จำนวนไม่น้อย คนเผ่าศักดิ์สิทธิ์ปรารถนาที่จะตามสังหารนางโดยเร็วที่สุด แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่านางมาจากที่ใด นางเป็นใคร และมีชื่อว่าอะไร

อยู่ๆ นางก็ปรากฏตัวบนเรือของเผ่าศักดิ์สิทธิ์ คนเผ่าศักดิ์สิทธิ์มีสายเลือดที่เป็นเลิศกว่าคนทั่วไป ทำให้หน้าตาของคนในเผ่าดีกว่าคนนอกเผ่าอยู่หลายส่วน แต่สตรีที่ลอบขึ้นมาบนเรือนั้น กลับมีใบหน้าที่งดงามเหนือคนเผ่าศักดิ์สิทธิ์ งามประหนึ่งเซียนบนสวรรค์ลงมาจุติ

ทันทีที่นางเอ่ยปากพูด เสียงของนางก็อ่อนแรง เหมือนคนป่วยกระเสาะกระแสะ น่าสงสารยิ่งนัก

แต่ใครจะไปคิดเล่าว่าสตรีอ่อนแอเช่นนี้ สุดท้ายแล้วจะกลายมาเป็นผู้ที่นำมาซึ่งหายนะครั้งใหญ่ต่อเผ่า!

หลายปีมานี้ ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณคิดแก้แค้นนางมาโดยตลอด เขาฝึกฝนอย่างหนัก ในที่สุดก็ได้บรรลุระดับพลังสูงสุด ด้วยพลังของเขานั้น แน่นอนว่าไม่จำเป็นต้องกลัวเจ้าหัวขโมยคนนี้

เขาเพียงแต่รู้สึกตกใจ จนลืมเรื่องราวในตอนนั้นไปเสียสนิท

ตอนนี้เขาเดินออกมาจากความทรงจำนั้นแล้ว!

เขาไม่เกรงกลัวผู้ใดอีก!

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณหายใจเข้าลึก แล้วปล่อยพลังออกมากดอีกฝ่ายไว้ “เจ้ามาก็ดีแล้ว! ความแค้นในตอนนั้นข้ายังไม่ได้คิดบัญชี! เจ้าก็มาหาถึงที่!”

“ท่านยาย!”

“ท่านยาย!”

เสี่ยวเป่าและเอ้อร์เป่าร้องเรียก

นางเจียงยิ้มอย่างอ่อนโยนให้หลานชายทั้งสาม แล้วมองไปยังราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณด้วยสายตาเย็นเยียบ “เสี่ยวเป่าบอกว่าให้เจ้าปล่อยเขาลง ไม่ได้ยินหรืออย่างไร”

“ใช่แล้วๆ! ปล่อยข้า!” เสี่ยวเป่าพูดด้วยความโกรธ “ปล่อยต้าเป่ากับเอ้อร์เป่าด้วย!”

ไม่ว่าในช่วงเวลาปกติพวกเขาจะทะเลาะกันอย่างไร ในช่วงเวลาคับขัน พวกเขาก็คือพี่น้องกันอยู่ดี! จะถูกจับก็ถูกจับด้วยกัน! จะปล่อยก็ต้องปล่อยด้วยกัน!

“เหอะๆๆ…” ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณหัวเราะออกมา “คนมาอยู่ในมือของข้าแล้ว เจ้าบอกว่าปล่อยข้าก็ต้องปล่อยรึ เจ้าเห็นข้าเป็นอะ…”

ยังพูดไม่ทันจบ ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณเห็นอีกฝ่ายเคลื่อนไหววูบหนึ่ง เขายังไม่ทันได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง ก็สัมผัสได้ว่ามีสายลมเย็นเคลื่อนมาปะทะหน้า จากนั้นเด็กน้อยทั้งสามก็หายไปจากมือของเขาแล้ว

“ท่านยายๆ!”

จุ๊บ!

จุ๊บ!

จุ๊บ!

เด็กน้อยทั้งสามหอมแก้มนางเจียง!

นางเจียงอุ้มพวกเขามา แล้ววางลงกับพื้น

ต้าเป่ามีขวดนมแล้ว นางเจียงจึงนำขวดนมซึ่งหยิบติดมือมาจากเรือนส่งให้เอ้อร์เป่าและเลี่ยวเป่า “กินนมรอไปก่อน ประเดี๋ยวยายมา”

เด็กทั้งสามคนพยักหน้า รับขวดนมใบเล็กจากนางเจียงมาดื่ม!!

นางเจียงมองเด็กทั้งสามด้วยความเอ็นดู นางหันกลังกลับไป มองไปยังราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณด้วยสายตาดุร้ายดังพญามัจจุราช “ตอนนี้ พวกเราจะได้เริ่มคิดบัญชีกันสักที”

นางไม่ได้พูดเสียงดัง ทว่าน้ำเสียงที่นางใช้นั้นดุดัน แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ราชาศักดิ์สิทธิ์จึงรู้สึกเสียวสันหลังวาบ

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณกำหมัดแน่น ไม่สิ เขาเป็นราชาศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุด พลังของเขาเหนือกว่าเจ้าหัวขโมยนี่ นางไม่มีทางสู้เขาได้ พลังของนางนั้นเป็นเพียงพลังจอมปลอม เหอะ เขาไม่ออมมือให้นางแน่!

สายตาของราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณตวัดไปยังไข่มุกวิญญาณข้างเท้าของนางเจียง แล้วแค่นเสียง ‘หึ’ ขึ้นจมูกอย่างเย็นเยียบ “ข้ามิใช่คนใจไม้ไส้ระกำ เห็นแก่ที่เจ้าเป็นสตรี เจ้าคุกเข่าให้ข้าแล้วโขกศีรษะสามครั้ง และมอบไข่มุกวิญญาณคืนมาให้ข้า ข้าก็จะพิจารณาว่าจะไว้ชีวิตน้อยๆ ของเจ้าดีหรือไม่!”

นางเจียงหัวเราะ “คุกเข่าหรือ? โขกศีรษะสามครั้งหรือ? ไม่ต้องเกรงอกเกรงใจกันถึงเพียงนั้นก็ได้กระมัง?”

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณพูดด้วยความเย่อหยิ่งว่า “หากเจ้าคิดว่าน้อยไป จะโขกสักหกทีก็ได้! หรือว่า…พวกเขาสามคน โขกศีรษะคนละสามครั้ง ข้าก็อาจจะไว้ชีวิตพวกเขาด้วย!”

“โอ้” นางเจียงเลิกคิ้ว “คนละสามครั้งหรือ เจ้าพูดแล้วนะ อย่าคืนคำก็แล้วกัน”

สตรีคนนี้…ตอบรับเร็วเหลือเกิน? แต่เมื่อลองคิดดูแล้วก็ไม่น่าแปลก อย่างไรเสียตนเองก็เป็นถึงราชาศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุด หากนางยังกล้าแข็งข้อกับเขาก็เห็นจะยาก?

ราชาศักดิ์สิทธิ์ยืดอก เชิดหน้าขึ้น รอให้นางเจียงพาเด็กทั้งสามมาโขกศีรษะตรงหน้าเขา ไม่คิดเลยว่าทันใดนั้นเอง หัวเข่าของเขาก็ดังแกร็ก ร่างล้มลงกับพื้น

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณปล่อยพลังออกมา แต่ยังไม่ทันได้ปล่อยออกมาทั้งหมด กลิ่นอายรุนแรงสายหนึ่งก็พุ่งกลับเข้าหาจุดตันเถียนของเขา!

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณแทบกระอักเลือดออกมา!

นางเจียงลอยตัวขึ้น คว้าคอเสื้อด้านหลังของเขา ยกเขาลอยขึ้น แล้วฟาดลงกับพื้นเต็มแรง

พลั่ก!

หน้าผากของเขากระแทกกับพื้น

โขกศีรษะครั้งที่หนึ่ง