หมอหญิงกับลูกลิงทั้งสาม [เล่ม2-3] นิยาย บท 60

นางกะพริบตาปริบๆ แทบไม่อยากเชื่อสายตาตนเอง นางใช้กระบวนท่านี้ไปนับครั้งไม่ถ้วน ไฉนอยู่ๆ ถึงใช้การไม่ได้เสียเล่า

ราชาศักดิ์สิทธิ์ประจิมเพิ่มพลังภายในอีกครั้ง เปลวเพลิงก็ลุกขึ้นอีกเช่นกัน ทว่าในทันทีที่ไหม้ไปถึงนางเจียง มันก็ดับมอดลง

ราชาศักดิ์สิทธิ์ประจิมไม่เชื่อสายตาตนเอง อันที่จริงแส้นี้มีกลไกของมัน ด้านนอกเคลือบผงชนิดหนึ่งไว้ เมื่ออากาศร้อนพอสมควร ก็จะสามารถติดไฟเองได้ แต่ต้าโจวอากาศหนาว นางจึงต้องใช้พลังภายใน แต่เห็นอยู่ว่านางใช้พลังภายในไปแล้ว แต่เหตุใดทันทีที่สตรีคนนี้แตะเปลวเพลิง มันก็มอดลงไปเอง

นางเจียงมองนางด้วยใบหน้าบ้องแบ๊ว ราวกับกำลังบอกว่า ‘มาสิ มาอีกครั้ง!’

ราชาศักดิ์สิทธิ์ประจิมไม่ไปหรอก!

ราชาศักดิ์สิทธิ์ประจิมหันไป และตวัดแส้ของตนกลับมา

นางจับแส้ พลางมองด้วยความเหลือเชื่อ “แส้ของข้าพังแล้วหรือ?”

นางปล่อยพลังภายในใส่แส้ เสียง ‘สวบ’ ดังขึ้น แส้ของนางกลับมาติดไฟอีกครั้ง

ราชาศักดิ์สิทธิ์ประจิมซึ่งหลบเปลวไฟไม่ทัน “…”

ราชาศักดิ์สิทธิ์ประจิมโดนไฟไหม้จนเกรียม พ่นควันดำออกมาจากปาก และร่วงลงไปในหลุมพร้อมกับราชาศักดิ์สิทธิ์อุดร

“ฮ่าๆๆๆๆ…”

ทันใดนั้นเอง ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง เขาค่อยๆ ลุกขึ้นมา มือข้างหนึ่งถือไข่มุกวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ อีกข้างหนึ่งมีกลุ่มของพลังภายในซึ่งปะทุออกมาจากร่าง

ราชาศักดิ์สิทธิ์ประจิมและราชาศักดิ์สิทธิ์อุดรต่อสู้ นับเป็นการถ่วงเวลาให้เขา เขาใช้จังหวะนี้เก็บไข่มุก และดูดซับพลังของไข่มุก และเมื่อครู่นี้เอง เขาก็บรรลุระดับพลัง!

เขาไม่ใช่ราชาศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุดอีกต่อไป แต่เป็นเทพศักดิ์สิทธิ์!

เขาเพียงขยับนิ้วมือ ชั้นเมฆก็ก็คล้อยออกจากกันแล้ว!

เขาสัมผัสได้ถึงพลังแห่งธรรมชาติ ทั้งยังสัมผัสได้ว่าตนแข็งแกร่งกว่าแต่ก่อน เขาเป็นผู้ครองโลกมนุษย์ เขาเป็นผู้ที่อยู่เหนือราชาศักดิ์สิทธิ์ทั้งปวง

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณมองนางเจียงด้วยสายตาคมกริบ ในขณะเดียวกัน พลังภายในและพลังราชาศักดิ์สิทธิ์ซึ่งรวบรวมเป็นก้อนในมือของเขาก็พุ่งไปยังเด็กทั้งสาม!

แม้แต่เขาเองก็ไม่อาจหยุดกลุ่มพลังนี้ได้ นับประสาอะไรกับเด็กเล็กที่กำลังนั่งดื่มนม!

นางเจียงนัยน์ตากระตุกวูบ แต่พลังก็ถูกปล่อยออกไปแล้ว นางทำได้เพียงใช้ร่างของตนกำบังพลังโจมตีของราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณแทนเด็กทั้งสาม

ยามที่นางถูกโจมตี ทั้งโลกก็คล้ายกับเงียบสงัดลง

เสียงของลมราวกับหยุดลงชั่วขณะ ใบไม้ซึ่งกำลังร่วงโรยก็ค่อยๆ หล่นลงบนพื้นอย่างเชื่องช้า

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณมองสตรีตรงหน้าค่อยๆ ล้มลงบนพื้น ผ้าเช็ดหน้าในมือของนางลอยหลุดไป นางมองไปที่เขาอย่างสิ้นหวัง และกระอักเลือดสีแดงสดออกมา…

ในที่สุดการแก้แค้นของเขาก็สัมฤทธิ์ผล!

สตรีที่เคยเหยียดหยามเขาและเผ่าศักดิ์สิทธิ์ สุดท้ายแล้วก็ต้องตายด้วยน้ำมือของเขา!

“ฮ่าๆๆ! ฮ่าๆๆๆ…ฮ่าๆๆๆๆ!”

“หัวเราะพอหรือยัง?”

เสียงของพญามัจจุราชดังขึ้นด้านหลังของเขา ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณได้สติ หลุดจากห้วงแห่งความคิด เขามองไปยังพื้นว่างเปล่าตรงหน้า จากนั้นก็หันไปมองนางเจียงซึ่งกำลังแสยะยิ้มให้ หัวใจของเขาแทบร่วงลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม!

เกิดอะไรขึ้น

ถูกพลังโจมตีของเทพศักดิ์สิทธิ์ไปแล้ว แต่นางยังไม่ตายรึ?

“สิ่งนี้…คืนให้เจ้าก็แล้วกัน!” นางเจียงยิ้มอย่างเย็นชา ในมือมีกลุ่มพลังซึ่งส่องแสงสว่างจ้า แล้วเขวี้ยงกลับไปยัง

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณ

“อ๊ากกกก”

นั่นเป็นพลังของเทพศักดิ์สิทธิ์ ต่อให้เป็นเทพศักดิ์สิทธิ์เองก็ยากที่จะต้านทาน

ราชาศักดิ์สิทธิ์ถูกพลังของตนโจมตีจนกระเด็นไป กระดูกทั้งร่างของเขาส่งเสียงผิดปกติ

การโจมตีในครั้งนี้ ทำให้พลังของเทพศักดิ์สิทธิ์ที่เขาได้มาอย่างยากลำบาก พลันลดลงไปกึ่งหนึ่ง!

กระนั้นฝันร้ายก็มิได้จบลงเพียงเท่านี้

สู้กับนางมิใช่เรื่องใหญ่ แต่เมื่อใดที่คิดจะรังแกเด็กน้อยทั้งสาม นางไม่เอาไว้แน่

เพราะนั่นหมายความว่าเป็นคนนิสัยไม่ดี ต้องถูกสั่งสอน!

นางเจียงคว้าราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณไว้ ราวกับจับลูกหมีอ้วนตัวหนึ่ง แล้วเหวี่ยงลงกับพื้นดังตุ้บๆๆ จนพลังระดับเทพศักดิ์สิทธิ์ของเขาร่อยหรอลงเรื่อยๆ จนกลับไปเหลือเพียงพลังของราชาศักดิ์สิทธิ์ระดับสูงสุด ตามมาด้วยระดับสูง ระดับกลาง ระดับแรกเริ่ม…

ตุ้บ!

พลังราชาศักดิ์สิทธิ์ของเขาไม่เหลืออยู่แล้ว

ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!

พลังของครึ่งราชาศักดิ์สิทธิ์ไม่เหลือแล้ว

นางเจียงฟาดจนเขาเหลือพลังเท่ากับทารกคนหนึ่ง

ราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณกุมศีรษะ ร้องไห้น้ำตาไหลพราก อย่าทำแบบนี้… ถ้าเก่งนักก็โกนผมข้าเลยสิ…โกนเลย…

…ผมของเขาถูกกล้อนจนเกลี้ยง

แต่นางก็ยังไม่หยุดฟาด

ราชาศักดิ์สิทธิ์นั้นมีความทนทาน ทุกคนล้วนมีความทนทาน หลังจากที่จัดการราชาศักดิ์สิทธิ์ทักษิณได้แล้ว ราชาศักดิ์สิทธิ์อีกสองคนก็ฟื้นฟูพลังกลับมาพอดี นางเจียงลากทั้งสองคนออกมาฟาดกับพื้นอย่างไม่ยั้งมือ จนพลังราชาศักดิ์สิทธิ์ของทั้งสองไม่เหลือเช่นกัน

หลังจากที่จัดการพวกเขาเสร็จเรียบร้อย นางเจียงก็สังเกตเห็นอีกปัญหาหนึ่ง

นางถลึงตาใส่พวกเขาทั้งสาม “พลังของพวกเจ้า…สามารถฟื้นฟูกลับมาได้อีกไหม?”

ทั้งสามมองนางด้วยใบหน้าอันบวมฉุ