หนี้รัก วิวาห์จำเป็น นิยาย บท 6

คุณนายเหลิ่งก็มองเจี่ยนอี๋นั่วเช่นกัน ยิ้มแล้วถามขึ้น “คุณเจี่ยน เธอรู้ไหมว่าเราให้เธอมาทำไม? ”

เจี่ยนอี๋นั่งลูบท้องตัวเองเบาๆ แล้วพูดเสียงทุ้ม “เพราะเด็กคนนี้ในท้องของฉัน คงเพราะ……คงเพราะมีสัญญาบางอย่างต้องการให้ฉันเซ็น”

ตระกูลเหลิ่งทำอะไรระมัดระวังอย่างมาก ตั้งแต่ที่เจี่ยนอี๋นั่วเข้าใกล้ตระกูลเหลิ่งจนถึงตอนนี้ ก็ได้เซ็นสัญญาการรักษาความลับและสัญญารับรองทรัพย์สินไปหลายฉบับแล้ว

คุณนายเหลิ่งมองเจี่ยนอี๋นั่ว พยักหน้าช้าๆ “ฉันยิ่งชอบเธอขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ ถึงแม้หลานชายฉันจะดีขึ้น ฉันก็จะเลือกเธอให้เป็นหลานสะใภ้ฉัน หญิงสาวหน้าตาสวยมีมากมาย หญิงสาวที่ฉลาดก็มีไม่น้อย แต่หญิงสาวที่ทั้งสวยและฉลาดมีไม่มาก ต้องขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้ฉันได้เจอเธอ”

เจี่ยนอี๋นั่วผลุบตาลง ในรอยยิ้มมีความขมขื่นเล็กน้อย “ได้เจอคุณนายเหลิ่งก็เป็นเรื่องโชคดีของฉันเหมือนกันค่ะ”

คุณนายเหลิ่งมองเจี่ยนอี๋นั่วพลางหรี่ตา “เหมือนกับสัญญาที่เซ็นกับเธอก่อนแต่งงาน เรามีสัญญาบางอย่างที่ต้องให้เธอเซ็น มีข้อจำกัดบางอย่างเกี่ยวกับสิทธิของเธอ แต่ก็มีเงื่อนไขมากมายที่ดีสำหรับเธอ เธอลองดูก่อน……”

คุณนายพูดจบก็โบกมือ มีคนนำสัญญาสองสามกองมาให้ เจี่ยนอี๋นั่วอ่านสัญญาอย่างละเอียดก่อนเซ็นชื่อ เมื่อสัญญาทั้งหมดเสร็จสิ้น เจี่ยนอี๋นั่วก็รู้เนื้อหาคร่าวๆ ของสัญญาเป็นการควบคุมจำกัดสิทธิเธอที่มีต่อสมบัติตระกูลเหลิ่ง เพื่อป้องกันไม่ให้เธอใช้เด็กในท้องโอนย้ายสมบัติตระกูลเหลิ่งไป แต่ในสัญญาการช่วยเหลือของตระกูลเหลิ่งที่มีต่อตระกูลเจี่ยนนั้นเอื้อเฟื้อมาก ได้รับการช่วยเหลือจากตระกูลเหลิ่ง ไม่เพียงแต่รักษาตระกูลเจี่ยนเอาไว้ แต่ยังทำให้ตระกูลเจี่ยนแข็งแกร่งขึ้นด้วย

เจี่ยนอี๋นั่วไม่คิดจะยักยอกสมบัติตระกูลเหลิ่งอยู่แล้ว แค่อยากรักษาตระกูลเจี่ยนเอาไว้ จึงไม่ลังเลเลย

เห็นเจี่ยนอี๋นั่วเซ็นสัญญาเสร็จแล้ว คุณนายเหลิ่งก็ยิ้มแล้วพูดขึ้น “ฉันได้ยินมาว่า เธอไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายจริงๆ ……”

เจี่ยนอี๋นั่งได้ยินคุณนายเหลิ่งพูดแบบนี้ หน้าก็ซีด ใบหน้าแสดงความกระอักกระอ่วนอย่างอดไม่ได้

คุณนายเหลิ่งมองท่าทางเจี่ยนอี๋นั่ว ก็ไม่ได้พูดต่อ ยกมือขึ้นลูบแก้มเจี่ยนอี๋นั่วเบาๆ “เป็นเด็กดีจริงๆ ”

คุณนายเหลิ่งพูดถึงตรงนี้ ในน้ำเสียงยังมีความรู้สึกสงสารนิดหน่อย แต่เพราะความสงสารที่คุณนายเหลิ่งมอบให้จึงทำให้เจี่ยนอี๋นั่วอดไม่ได้ที่จะก้มหน้าลงหัวเราะเยาะตัวเองอย่างขมขื่น

คุณนายเหลิ่งเห็นสีหน้าเจี่ยนอี๋นั่วซีดเซียว ก็หัวเราะเบาๆ แล้วพูดขึ้น “ไปกันเถอะ ฉันจะพาเธอไปเจอเซ่าถิง ได้เจอแล้วเธอจะเข้าใจ ผู้ชายที่โดดเด่นขนาดนี้ คุ้มค่าที่เธอจะมีลูกให้เขา คุ้มค่าความพยายามที่เธอจะเป็นภรรยาของเขา”

เจี่ยนอี๋นั่วขมวดคิ้ว พูดเสียงทุ้ม “ฉันเคยเห็นเขาแล้วค่ะ”

คุณนายเหลิ่งยิ้ม “เคยเห็นจากไกลๆ ไม่ใช่เหรอ? ระยะทางไกลขนาดนั้น มองเห็นไม่ชัดหรอก จะบอกว่าเคยเห็นได้ยังไง? ตอนนี้เขาเป็นสามีเธอแล้ว ถึงแม้ตอนนี้เขายังไม่ฟื้นก็เถอะ……”