หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 111

บทที่ 111 คุกเข่าขอเป็นศิษย์

เมื่อได้ยินที่ลู่เสี้ยงหยางพูดสวีเทียนหลินก็ยิ้มเยาะ “วัยรุ่นก็งี้ชอบพูดจาโอ้อวด เอาความสามารถจริงๆมาโชว์กันดีกว่า”

“ช่างเถอะ ผมจะทำให้คุณยอมรับความพ่ายแพ้อย่างเต็มใจให้ได้” ลู่เสี้ยงหยางตอบกลับพลางหยิบผ้าที่ม้วนเป็นกระบองออกมาจากหน้าอก

ผ้าค่อยๆคลายออก เห็นแค่เข็มเงินที่ปักอยู่ถี่ยิบ

ดูเหมือนว่า ลู่เสี้ยงหยางอยากจะใช้เข็มเงินเหล่านี้แก้พิษให้กับนายท่าน

“หยุดก่อกวนได้แล้ว”ถังกั๋วเหลียง พูดขึ้นเสียงดัง ในใจรู้สึกไม่สบายใจ อยากที่จะห้ามปรามลู่เสี้ยงหยาง

แต่ไม่ช้าเขาก็ถูกถังหลงกับถังปิงหยู่ขวางไว้

“พ่อครับ พ่อวางใจเถอะ ฝีมือทางการแพทย์ของพี่ใหญ่นั้นสุดยอดจริงๆ”ถังหลงพูดขึ้นอย่างจริงจัง

“ใช่ครับพ่อ แม้ว่าเจ้าเด็กคนนี้จะชอบพูดโอ้อวด แต่เขาก็เป็นคนที่ใช้ได้คนหนึ่งเลยครับ ฝีมือการรักษาก็ไม่เลวนะครับ”ถังปิงหยู่พูดขึ้น

“……”ครู่หนึ่งลู่เสี้ยงหยางถึงกับพูดไม่ออก ทำไมถึงได้สบประมาทคนอื่นแบบนี้？

แต่ว่าการแก้พิษนั้นเป็นเรื่องเร่งด่วน ไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องมาเถียงกับพวกโลกแคบเหล่านี้

ถอดเสื้อของนายท่านออก จากนั้น เข็มแรกแทงไปที่บริเวณหน้าอกตรงจุดถานจงของนายท่าน และตามด้วยเข้มที่สอง

ตามด้วยเข็มที่สาม เข็มที่สี่ เข็มที่ห้า

ไม่นาน หน้าอกของนายท่านก็ถูกปักเต็มไปด้วยเข็มเงินถี่ยิบ

สองมือของลู่เสี้ยงหยางฝังเข็มอย่างขมักขะเม่น

พวกของถังปิงหยู่ก็แล้วก็งงงัน ท่าทางของลู่เสี้ยงหยางในครั้งนี้นั้น ไม่เหมือนกำลังฝังเข็มแต่เหมือนกำลังดีดพิณเสียมากกว่า

ทุกครั้งที่เขาฝังเข็ม เข็มที่ปักลงไปแต่ละเล่มนั้นไม่ร่องรอยของเสียง มือของเขาฝังเข็มอย่างพันละวัน

เดิมทีสวีเทียนหลินนั้นอยากจะพูดเย้ยหยันสักสองสามประโยค แต่ว่าเมื่อเห็นท่าทางฝังเข็มของลู่เสี้ยงหยางที่ช่ำชอง เขาก็เกิดความรู้สึกเลื่อมใสศรัทธาขึ้นมา

“น่าแปลก หรือว่าเจ้าหนุ่มคนนี้มีความสามารถจริงๆ？” สวีเทียนหลินคิดในใจ

“ไม่ ไม่ เป็นไปไม่ได้ เขาก็เป็นแค่เด็กวัยรุ่นคนหนึ่ง แกล้งทำเป็นเชี่ยวชาญโกหกหลอกลวงคนอื่น ดูสิว่าวันนี้ผมจะเปิดโปงละครเรื่องนี้ยังไง？”ไม่นานสวีเทียนหลินก็ส่ายหัวพลางมองดูลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่ไว้วางใจ

ถังกั๋วเหลียงรู้สึกกังวลใจ เพราะคนอื่นฝังเข็ม ก็ไม่ได้โอ้อวดเหมือนกับลู่เสี้ยงหยาง

กาลเวลาผ่านไป เผลอแปปเดียวก็ผ่านไปห้านาที นายท่านยังคงนอนอยู่บนเตียง ไม่แสดงอาการใดใดออกมา

ในขณะที่คนอื่นกำลังกังวลใจอยู่นั้น ลู่เสี้ยงหยางก็ตะโกนขึ้นมา ：“พอได้แล้ว”

จากนั้นก็ค่อยๆปัดผ่านหน้าอกของนายท่าน

ผู้คนราวกับกำลังมองดูมายากล เข็มเงินที่ปักอยู่ที่หน้าอกถี่ยิบของนายท่าน

ก็มลายหายไปในพริบตา

นายท่านที่สลบอยู่บนเตียง ก็ลืมตาขึ้นมาทันใด จากนั้นลุกขึ้นนั่ง

อุ๊ก！

เลือดเสียสีดำในปากของเขาก็ถูกบ้วนออกมา

“อ่า คุณพ่อ”

“อ่า คุณปู่”

“นายท่านถัง”

แค่พริบตาเดียวเขาก็เรียกชื่อ ถังกั๋วเหลียง ถังหลง ถังปิงหยู่และสวีเทียนหลินออกมาได้จนครบ

“มาดูหน่อย ใครก็ได้มาดูหน่อย”ถังกั๋วเหลียงตะโกนออกไปด้านนอกประตู

เมื่อเสียงเงียบลง ชายฉกรรจ์กลุ่มหนึ่งก็วิ่งพุ่งพวดเข้ามา

ตระกูลถังไม่เคยขาดลูกน้องฝีมือดีในการต่อสู้