หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 118

บทที่ 118 ช่างกวนหวั่นหวั่น

ไม่นาน ภายในห้องรับแขกก็เหลือเพียงลู่เสี้ยงหยางนั่งอยู่เพียงลำพัง

ภายในใจของลู่เสี้ยงหยางนั้นเจ็บปวด ไม่รู้ว่าเรื่องผิดใจระหว่างเขากับเย่สวนจะแก้ไขได้สักที

คืนนี้ลู่เสี้ยงหยางก็ยังคงนอนอยู่บนโซฟา เพียงแต่ว่าพอนอนลงเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

โทรศัพท์สายนี้เป็นสายที่ลู่กั๋วต้งโทรมา

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว หากไม่มีเรื่องสำคัญอะไร พ่อของเขาก็คงจะไม่โทรหาเขา อีกทั้งเวลานี้ก็ดึกมากแล้ว

“ฮัลโหล พ่อ พ่อมีธุระอะไรหรือเปล่าครับ”พอลู่เสี้ยงหยางรับโทรศัพท์ก็ถามขึ้นทันที

ลู่กั๋วต้งยิ้มแล้วถามขึ้นว่า “ลูกอยู่ปินเหอเป็นยังไงบ้าง？ชินรึยัง？”

“ก็ดีครับพ่อ”ลู่เสี้ยงหยางยิ้ม

“อืม ถ้างั้นพ่อก็วางใจ ที่พ่อโทรหาลูกก็เพราะจะมอบภารกิจให้ลูกอย่างหนึ่ง” ลู่กั๋วต้งยิ้มพลางพูดขึ้น

แม้ว่าสีหน้าเขาจะยิ้ม แต่น้ำเสียงกลับดูจริงจัง

“ครับ พ่อพูดมาได้เลยครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า ภายในใจคิดว่าน่าจะเป็นเรื่องที่สำคัญ เพราะหากไม่เป็นเช่นนั้นพ่อก็คงจะไม่มอบหมายให้เขาทำด้วยตนเอง

“อืม เรื่องราวมันเป็นแบบนี้นะ” ลู่กั๋วต้งเงียบไปพักหนึ่ง แล้วจึงพูดขึ้นว่า：“พรุ่งนี้ให้ลูกไปหาผู้หญิงที่ชื่อว่าช่างกวนหวั่นหวั่น หาวิธีตีสนิทกับหล่อนให้ได้ เท่าที่พ่อรู้มา อีกสามวันหล่อนจะไปวัดชิงหลง เพื่อเขาของอย่างหนึ่ง เมื่อถึงเวลานั้นลูกต้องหาวิธีเอาของนั้นมาให้ได้”

อะไรนะ？

เมื่อฟังจบ ในหัวของลู่เสี้ยงหยางก็เต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม

ช่างกวนหวั่นหวั่นเป็นใคร？

หล่อนไปเอาอะไรที่วัดชิงหลง？

ของสิ่งนี้มีประโยชน์อะไรกับครอบครัวของเขา？แล้วทำไมต้องไปแย่มันมา？

“เป็นยังไงบ้าง？กำลังฟังอยู่รึเปล่า？” ลู่กั๋วต้งไม่ได้ยินเสียงตอบกลับจากลู่เสี้ยงหยาง จึงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้น

“ฟังอยู่ครับพ่อ เพียงแต่ว่าผมสงสัยนิดหน่อย” ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วพลางพูดขึ้น

“เหอะ เหอะ”ลู่กั๋วต้งยิ้มอย่างมีเลศนัยพลางพูดขึ้นว่า “พ่อรู้ว่าลูกอยากจะถามอะไร แต่ว่าตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา ลูกรู้ไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร รอให้ถึงเวลาก่อนแล้วพ่อจะบอกลูกเอง จำไว้นะว่า ไม่ว่า ช่างกวนหวั่นหวั่นจะไปเอาอะไรที่วัดชิงหลงลูกจะต้องแย่งมันมาให้ได้”

“ครับ……แต่ว่าพ่อ……”

ตู๊ด ตู๊ด！

ลู่เสี้ยงหยางอยากจะถามต่ออีกสักหน่อย แต่ลู่กั๋วต้งก็ตัดสายไปเสียแล้ว

ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้ว เพราะการที่ลู่กั๋วต้งนั้นตัดสายกะทันหันแสดงให้เห็นว่าเขานั้นมีเรื่องเร่งด่วน

“แปลกจริงๆ หรือว่าที่บ้านเกิดเรื่องอะไรขึ้น พวกเขาปิดบังอะไรอยู่”ลู่เสี้ยงหยางคาดเดา

เดาอยู่นานก็เดาไม่ออก ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว

“ช่างมันเถอะ รอให้จัดการเรื่องที่พ่อมอบหมายให้เรียบร้อยก่อน ค่อยกลับบ้านก็แล้วกัน”ลู่เสี้ยงหยางพรึมพำในใจ

ตี๊ด ตี๊ด ตี๊ด！

เสียงข้อความโทรศัพท์ของลู่เสี้ยงหยางดังขึ้น

เป็นข้อความที่พ่อส่งมา เมื่อเปิดเข้าไปดู ด้านบนเป็นเว็บไซด์