หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 165

บทที่ 165 สืบหาความจริง

ทางด้านลู่เสี้ยงหยาง เขาสามารถมองเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งขวางกั้นทางเดินของหลิวจิ้ง

ชายหนุ่มดูชั่วร้าย กวาดสายตาไปยังช่วงล่างของหลิวจิ้ง ด้วยความปรารถนา

มืออันหยาบกร้านของเขาจ้วงจับของสงวนที่ช่วงบนของหลิวจิ้งเป็นระลอก

หลิวจิ้งตกใจจนใบหน้าขาวซีด พร้อมเดินถอยหลังไม่หยุดหย่อน

“ไอ้สวะ” ลู่เสี้ยงหยางเผยสายตาเย็นเยียบ กล้าลวนลามแม่ยายเขา อยากตายสินะ

เขาสาวเท้าไปยังหลิวจิ้งอย่างรวดเร็ว อย่างไม่รอช้า

เพราะเป็นช่วงกลางดึก หลิวจิ้งเพิ่งกลับมาจากงานเลี้ยง เธอจึงอยู่ในชุดราตรี

กระโปรงสีแดงฉานยาวคุมเข่าที่ขาวเนียน เผยเรียวขายาวงาม ผิวเนียนนุ่มไร้ที่ติ เสมือนเพิ่งออกมาจากการแช่น้ำนม

พร้อมกับช่วงบน ที่เผยให้เห็นไหปลาร้าสุดเซ็กซี่

เท้าที่เล็กเรียวเหยียบอยู่บนรองเท้าส้นสูงที่เข้ากันได้ดีกับชุดที่เธอใส่

หลิวจิ้งที่แต่งตัวเช่นนี้ ทำให้เธอดูเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ของสาวรุ่นใหญ่ น่าดึงดูดเสียยิ่ง

เมื่อเห็นการมาเยือนของลู่เสี้ยงหยาง หัวใจที่เต้นรัวด้วยความตระหนกของหลิวจิ้ง กลับผ่อนคลายลง พร้อมมุ่งไปอยู่ข้างลู่เสี้ยงหยาง

ชายหนุ่มกวาดสายตาไปตามการเคลื่อนไหวของหญิงสาว เขานิ่งไปเมื่อเห็นเงาร่างของลู่เสี้ยงหยาง ก่อนที่ชายหนุ่มจะเผยความสุกร้าวราวปีศาจ

ไอ้หมอนี่มาไม่ได้เวลาจริงๆ ทำลายเรื่องดีๆของเขาย่อยยับ

“ประธานหลี่ มีคนมารับฉันกลับบ้านแล้ว ท่านไม่ต้องไปส่งฉันแล้ว” หลิวจิ้งเอ่ยกับชายหนุ่ม

ชายหนุ่มเอ่ยด้วยน้ำเสียงประหลาด “หลิวจิ้ง เธอนี่มันใช้ได้เลย อายุปูนนี้แล้วยังชอบกินหนุ่มรุ่นลูกอีกหรือ ผมว่าร่างตัวผมแห้งแค่นี้คงไม่ทำให้คุณมีความสุขขึ้นมาได้หลอก แม้ภายนอกผมจะสู้เขาไม่ได้ แต่พละกำลังของผมใช้ได้เลยนะ ไม่ลองหน่อยเหรอ ผมรับรองว่าคุณจะไม่มีวันลืมเลย”

ได้ยินประโยคที่ไม่เข้าหู หลิวจิ้งโมโหจนสั่นเทาไปทั่วร่าง สีหน้าเขียวปั้ด

“เหอะ ปากปลาร้า” ลู่เสี้ยงหยางอุทานด้วยความเหยียดหยาม พร้อมความโกรธที่สามารถลงมือได้ทุกเมื่อ

แต่กลับถูกหลิวจิ้งห้ามปราม หลิวจิ้งส่ายหน้าให้กับเขา ไม่ให้เขาวู่วาม

“บ้าเอ้ย ไอ้ขยะ คิดว่าตัวเองเด็กกว่าแล้วสามารถอวดโอ้ต่อหน้าฉันได้งั้นเหรอ คราวหน้าเจอฉัน ช่วยระวังตัวไว้ด้วย ไม่อย่างนั้นฉันเอาแกตายแน่” ชายหนุ่มสบถใส่ลู่เสี้ยงหยาง ทิ้งท้ายประโยคด้วยความโอหัง ก่อนเปิดประตูรถเคลื่อนออกจากที่

สักครู่ หน้าต่างประตูรถถูกเลื่อนลง ชายหนุ่มยื่นใบหน้าออกมา ส่งยิ้มอันโสโครกให้กับหลิวจิ้ง “ประธานหลิว ต้องการการสนับสนุนจากผม ก็มาเจรจากับผมคืนพรุ่งนี้ ผมจะรอคุณ”

จบคำ ชายหนุ่มเคลื่อนรถออกไปทันที เครื่องยนต์ไม่มีทีท่าลดความเร็วลงเลยแม้แต่น้อย เมื่อผ่านลู่เสี้ยงหยางและหลิวจิ้ง หยาดน้ำที่อยู่ข้างทางสาดใส่ทั้งคู่จนเปียกชุ่มไปทั่วร่าง ลู่เสี้ยงหยางจ้องมองด้วยสายตาเย็นชา ก่อนหันไปทางหลิวจิ้ง “มันเป็นใคร? ทำไมถึงได้อวดเบ่งขนาดนี้?”

หลิวจิ้งถอนหายใจออกมา “เขาเป็นประธานของติ่งเย่กรุ๊ป หลี่ก้วนจง ตอนนี้บริษัทฉันต้องการการสนับสนุน เขามีความประสงค์นั้น”

“อืม” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้ารับ

สายลมพัดผ่าน ชุดที่เปียกชุ่มของหลิวจิ้งแนบติดเนื้อกาย เผยให้เห็นผิวที่ขาวนวล ทำให้เธอสั่นเทาไปทั่วร่าง

ลู่เสี้ยงหยางไม่กล้าจับจ้องมากไปกว่านั้น เขาถอดเสื้อคลุมออก พร้อมสวมให้กับเธอ

หลิวจิ้งรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาจับใจ พวงแก้มทั้งสองข้างปรากฏเลือดฝาดแดงละเรื่อ ทีท่าเขินอายของเธอ เสมือนกับสาวแรกรุ่นที่ตกหลุมรักชายหนุ่ม

จากนั้น ลู่เสี้ยงหยางส่งหลิวจิ้งกลับมายังบ้าน