หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 174

บทที่ 174 คุกเข่าคำนับอาจารย์

ลู่เสี้ยงหยางมองขวดยาที่อาจารย์เมิ่งถืออยู่ในมือแล้วพูดเบา ๆ ว่า “นี่ก็คือผลงานของพวกคุณใช่ไหม?”

อาจารย์เมิ่งจับขวดยาไว้แน่น ๆ เพราะกลัวลู่เสี้ยงหยางจะคิดไม่ดีกับเขา จากนั้นรีบพูดต่อ “นายคิดจะทำอะไร?”

ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ตอบคำถามเขา เพียงแต่มือขวาของเขาพุ่งออกไปราวกับสายฟ้าแล้วคว้าขวดยาจากมือของอาจารย์เมิ่งมา

ภาพนี้มันเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับเป็นความเร็วแสง ดังนั้นอาจารย์เมิ่งยังไม่ทันได้ระวังตัว

จากนั้นเมื่ออาจารย์เมิ่งและผู้เชี่ยวชาญอีกสามคนรู้ตัวอีกทีลู่เสี้ยงหยางก็ได้เปิดขวดยาในมือของเขาออกแล้ว

“บังอาจ!”

“ไอ้หนู นายกล้าเหรอ?”

“หยุดเดี๋ยวนี้นะไอ้หนู”

เสียงของอาจารย์เมิ่งและคนอื่น ๆ ตะโกนดังขึ้น

แต่ลู่เสี้ยงหยางแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินแล้วดมขวดยาที่เขาเปิดออก

“เงิน 0.05% กล้วยไม้สีม่วง 0.03% ใบหมากสง 0.09% แบล็คเบอร์รี่ 0.035% โซเดียมฟีนิลโบรไมด์ 0.078% ......”

ทันใดนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็บอกส่วนผสมในขวดยานั้นออกมาอย่างละเอียด

“โอ้พระเจ้า นี่…...นี่มันอะไรกัน?” หลิ่วหรูยู่และซิลี่ต่างก็ตกใจจนอุทานออกมา

การกระทำของลู่เสี้ยงหยางในตอนนี้มันเหนือความคาดหมายของพวกเธอไปแล้ว มันมากกว่าคำว่าขอบเขตของวิทยาศาสตร์ด้วยซ้ำ ลู่เสี้ยงหยางแค่ใช้จมูกดมก็รู้ส่วนผสมทั้งหมดของสูตรยานั้น

มันน่ากลัวจริง ๆ นอกจากจมูกของเขาแล้วยังมีอะไรซ่อนอยู่อีกไหม?

“แมร่งเอ้ย! เป็นไปได้ไง?”

เหอะ!

อาจารย์เมิ่งและผู้เชี่ยวชาญคนอื่น ๆ ก็เริ่มพูดจาหยาบคายและแสดงสีหน้าตกใจ

ยาใหม่ตัวนี้เป็นงานวิจัยของนักวิจัยผู้เชี่ยวชาญทั้งสี่ที่ร่วมมือกันอย่างยากลำบาก ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ส่วนผสมในนี้ป็นอย่างดี แต่สิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางพูดเกี่ยวกับส่วมผสมในยาเมื่อครู่นี้มันกลับถูกต้องตามความเป็นจริงทุกประการ ซึ่งมันเป็นไปได้ยากมากที่เขาจะทายถูก

แม้แต่เครื่องจักรที่มีความละเอียดสูงยังต้องผ่านการวิเคราะห์มาเป็นร้อยครั้งและยังไม่สามารถวิเคราะห์ได้ละเอียดขนาดนี้

แต่ลู่เสี้ยงหยางคนนี้แค่ใช้จมูกดมเท่านั้น

เขาต้องเก่งแค่ไหน! เขาต้องเป็นคนน่ากลัวแค่ไหน!

จึงทำให้พวกเขาต้องยอมรับ

และมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางเหมือนกำลังมองปีศาจอยู่

“เหอะ ๆ ผมยังคิดว่าผลงานวิจัยของพวกคุณจะดีไปถึงไหนกัน ที่แท้มันก็แค่เศษขยะ” ในขณะที่ผู้เชี่ยวชาญทั้งสี่กำลังตกใจอยู่ ลู่เสี้ยงหยางก็พูดขึ้นพร้อมกับโยนขวดยาลงถังขยะ

ตูม!