หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 180

บทที่ 180 กี่เพ้า

ในตอนนี้ซุนเซียงเซียงรีบเดินเข้าไปหาเย่สวนแล้วพยุงเธอขึ้นมาและยิ้มพูดว่า “ฉันเห็นปากกาที่คุณเพิ่งมอบเป็นของขวัญแล้ว ท่านประธานของเราชอบของขวัญชิ้นนี้มาก มันใช้งานได้อย่างคุ้มค่า และยังเป็นความจริงใจด้วย”

เธอพูดไปด้วยแล้วเก็บปากกาที่ถูกโยนลงบนพื้นขึ้นมาด้วย

เมื่อเห็นภาพนี้ สีหน้าของพิธีกรก็หมองทันที!

ปากกาด้ามนี้เธอเป็นคนโยนทิ้งเอง

อะไรกัน?

ไม่มีทาง?

เย่สวนถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก สิ่งที่ลู่เสี้ยงหยางพูดนั้นเป็นเรื่องจริง?

หือ!

คนอื่น ๆ ที่ได้มอบของขวัญถึงกับเหงื่อท่วมหน้าผาก ของขวัญของพวกเขานั้นล้วนมาจากตลาดมืดทั้งนั้น

ตอนนี้พวกเขาได้แต่ภาวนาอย่าให้สายตาคู่นั้นของซุนเซียงเซียงเล็งไปที่ของขวัญของพวกเขาเลย

จากนั้นซุนเซียงเซียงได้พูดสรุป

“ทุกท่านคะ จากนี้ไปขอให้ทุกท่านช่วยทำอะไรที่มันจริงใจบ้าง อย่าจ้องแต่หวังผลตอบแทนอย่างเดียว ท่านประธานของเราเกลียดการประจบสอพลอที่สุด วันนี้เป็นครั้งแรกและหวังว่ามันจะเป็นครั้งสุดท้ายนะคะ!”

เมื่อฟังคำพูดจากเธอคนนี้ ทุกคนต่างก็ต้องรู้สึกละอายใจ

หลังจากสรุปแล้ว พิธีเปิดหอการค้าก็ได้สิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการ

เย่สวนยังรู้สึกว่าตัวเองฝันไป เธอเดินกลับไปหาลู่เสี้ยงหยาง จู่ ๆ เธอก็เริ่มสงสัยเกี่ยวกับท่านประธานคนนี้ เขาเป็นคนแบบไหนกันถึงได้ดูเป็นกันเองขนาดนี้

“คุณคิดอะไรอยู่?” ลู่เสี้ยงหยางถาม

เย่สวนยิ้มพูด “คุณเคยเห็นท่านประธานไหม?”

ลู่เสี้ยงหยางเงียบไปพักหนึ่ง จากนั้นยิ้มตอบเธอ “ผมจะบอกความลับให้คุณเรื่องหนึ่ง”

“ความลับอะไร?” เย่สวนรู้สึกสงสัย

“ความจริงแล้วผมก็คือท่านประธาน” ลู่เสี้ยงหยางพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

เมื่อได้ยินคำพูดของลู่เสียงหยางแล้วเย่สวนได้แต่มองบน

การที่เป็นประธานหอการค้าของปินเหอมันต้องมีภูมิหลังที่แข็งแกร่งคอยสนับสนุน ถ้าลู่เสี้ยงหยางมีภูมิหลังนี้จริง ๆ แล้วทำไมเขาถึงต้องยอมแต่งงานเข้าบ้านตระกูลเย่ของเธอด้วย?

หลิวจิ้งหัวเราะและตบบ่าลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดว่า “ถ้านายเป็นท่านประธานหอการค้าของเมืองปินเหอจริง ๆ ฉันจะเป็นเลขาให้นายเอง”

ว่าไงนะ?

เลขา?

ลู่เสี้ยงหยางเริ่มมีความคิดชั่วร้ายเกิดขึ้นในหัว

มีคำพูดหนึ่งบอกว่า มีงานให้เลขาทำ แต่ถ้าว่างงานก็ให้ทำเลขา

หลังจากพิธีเปิดหอการค้าสิ้นสุดลง ลู่เสี้ยงหยางพวกเขาก็ออกจากวิลล่า

ระหว่างทางกลับ เย่สวนได้รับสายด่วนโทรเข้าจากผู้ช่วยของเธอ ทำให้สีหน้าของเธอดูวิตกกังวลขึ้นมาทันที

ผู้ช่วยของเธอบอกว่าตลาดหุ้นของตระกูลเย่กรุ๊ปถูกชิงเหอกรุ๊ปปั่นป่วน ทำให้ถูกกระทบไปถึง 10 % ของหุ้นในตลาด ซึ่งอาจจะสูญเสียเงินไปหลายสิบล้าน ตอนนี้ท่านย่าและคนอื่น ๆ อยู่ในห้องประชุมเหมือนมดในหม้อไฟ ทุกคนกำลังรอเย่สวนรีบกลับไปให้คำอธิบายเกี่ยวกับปัญหาที่เกิดขึ้นนี้

เย่สวนสีหน้าซีดเซียวทันที

เธอเคยได้ยินชื่อเสียงของชิงเหอกรุ๊ปมาแล้ว บริษัทนี้ไล่เลี่ยกันกับหยูเม่ยหยินกรุ๊ปในเมืองปินเหอเลยทีเดียว ซึ่งผลิตภัณฑ์หลักของตระกูลเย่กรุ๊ปก็คือผลิตภัณฑ์เพื่อความงาม ดังนั้นไม่แปลกใจที่จะได้รับผลกระทบไปด้วย

เมื่อลู่เสี้ยงหยางเห็นสีหน้าของเย่สวนเริ่มแย่ เขาจึงขมวดคิ้วถามด้วยความเป็นห่วง “เกิดอะไรขึ้น? มีปัญหาอีกแล้วเหรอ?”

เย่สวนไม่อยากให้ลู่เสี้ยงหยางและหลิวจิ้งต้องกังวลไปด้วย เธอจึงส่ายหัวตอบ “เปล่า ก็แค่มีการนัดประชุมด่วนในบริษัท ฉันคงต้องไปตอนนี้เลย”