หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 181

บทที่181 ให้ของขวัญชิ้นใหญ่แก่หานปิงหาน

“หานปิงหาน คืนนี้ฉันจะให้ของขวัญชิ้นใหญ่กับแก ไม่รู้ว่าแกจะชอบไหม?” ความเยือนเย็นแวบอยู่บนใบหน้าลู่เสี้ยงหยาง

“เฮ้ ไอบ้านี่มาจากไหน แกกำลังบังการถ่ายภาพของพวกนักข่าว ช่วยหลบไปหน่อย” ในตอนนี้เอง น้ำเสียงที่ไม่แยแสของผู้หญิงก็ดังก้องอยู่ด้านหลังลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางหันกลับไป เห็นเพียงหญิงสาวเซ็กซี่ในชุดเครื่องแบบ มองมาที่เขาด้วยความรังเกียจ โบกมือไล่เขาไม่หยุด ให้เขาหลบไปยืนด้านข้าง

ด้านหลังของผู้หญิงคนนี้มีนักข่าวอยู่สามสี่คน ต่างกำลังถ่ายภาพโปสเตอร์นี้ของหานปิงหาน

นักข่าวที่กำลังถ่ายรูปโปสเตอร์ของหานปิงหานเหล่านี้ ต่างเป็นนักข่าวผู้ชาย ตอนนี้มีความชื่นชมบนใบหน้า แต่แฝงด้วยความชั่วร้ายที่มองไม่เห็น

เห็นได้ชัด ว่าหานปิงหานเป็นเทพธิดาตัวจริงในความคิดของพวกเขา

ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางยืนอยู่ด้านหน้าโปสเตอร์ของหานปิงหาน ปิดกั้นการถ่ายภาพของพวกเขา นักข่าวทั้งหลายต่างมีสีหน้าไม่พอใจ ตะโกนด่าเขา ให้เขาหลบไปให้พ้นทาง

ลู่เสี้ยงหยางไม่แยแส

ตอนนี้ สาวงามเซ็กซี่ในเครื่องแบบที่พูดไล่ลู่เสี้ยงหยางคนแรกนั้นโมโหมาก ชี้จมูกของลู่เสี้ยงหยางแล้วตะโกนด่า “ไอหนู แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? ไม่ได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้หรอ? บอกให้ไสหัวไปไง”

ลู่เสี้ยงหยางมีความขี้เล่นบนใบหน้า ก่อนที่จะเลิกเปลือกตามองไปที่สาวสวยในเครื่องแบบคนนี้

สาวงามคนนี้มีใบหน้าที่สวย แต่น่าเสียดายที่เคยผ่านการศัลยกรรมมาก่อน ท่อนบนก็นับว่าเต็มไม้เต็มมือ ทำเอาเสื้อผ้าโป่งพอง ราวกับว่าข้างในมีกระต่ายน้อยสีขาวสองตัวซ่อนอยู่ รู้สึกไม่สงบ อยากที่จะกระโดดออกมา

น่าเสียดาย ที่เป็นการเสริมเติม ไม่ใช่ของดั้งเดิม

สิ่งเดียวที่น่าสนใจคือ ขาเรียวสวยทั้งสองข้างของเธอ มีถุงน่องสีดำพันอยู่ ช่างดึงดูดมาก

แน่นอน เรือนร่างที่ผ่านการศัลยกรรมของสาวงามในเครื่องแบบคนนี้มีเพียงลู่เสี้ยงหยางที่ดูออก ผู้ชายคนอื่นดูไม่ออก จึงคิดว่าเธอเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่เซ็กซี่โดยธรรมชาติ

“อ่อ ฉันไม่รู้จริงๆ เธอเป็นใคร” จู่ๆลู่เสี้ยงหยางก็พูดยิ้มออกมา

ได้ยินคำนี้ สาวงามเซ็กซี่ในเครื่องแบบ ก็มั่นใจแล้วว่าเขาเป็นคนคนโง่เง่า แม้แต่สาวใหญ่ที่มีชื่อเสียงยังไม่เคยได้ยินชื่อ

“ไอหนู ฟังให้ดี ฉันชื่อสวียั่นยั่น เป็นรองประธานของชิงเหอกรุ๊ป แล้วก็เป็นผู้ช่วยของคุณหาน ผู้หญิงที่เมื่อกี้นายมองอย่างไม่ละสายตา มองอย่างสุขใจคนนี้ก็คือคุณหาน”

สวียั่นยั่นมือทั้งคู่ท้าวเอว พูดอย่างภาคภูมิใจ

“ที่แท้ก็เป็นคนของตระกูลหาน สมรู้ร่วมคิดกันสินะ” ลู่เสี้ยงหยางส่ายหัว “การศึกษาซักนิดยังไม่มี นี่มันต่างกับปศุสัตว์ยังไง?”

พูดคำนี้จบ เหล่านักข่าวก็ตกตะลึง ลู่เสี้ยงหยางกำลังด่าทอคุณหนูหานหานปิงหาน? กับตระกูลหานเบื้องหลังของคุณหนูหาน?

ไม่กี่ปีมานี้ ตระกูลหานเจริญรุ่งเรืองมากในไห่ตง ความยิ่งใหญ่เป็นที่ประจักษ์ในปินเหอ เบื้องหลัง ใครกล้าถกเถียงตระกูลหานถือว่าผิด ยิ่งไปกว่านั้น อย่างลู่เสี้ยงหยางแบบนี้ ด่าทอคุณหนูหานกับตระกูลหานซึ่งๆหน้า

“เย็ดแม่ ไอเด็กนี่ไม่ได้อยู่อย่างสงบแล้ว” เหล่านักข่าวต่างคิดในใจ

สวียั่นยั่นบิดคิ้วจนเป็นเส้นตรง ใบหน้าเป็นน้ำค้างแข็ง จ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูด “ไอหนู เมื่อกี้แกพูดว่าอะไร? ไหนลองพูดอีกที”

ลู่เสี้ยงหยางส่ายหน้า “แกก็แค่หมาตัวนึงของตระกูลหาน แกให้ฉันพูดอีกครั้ง ฉันก็จะพูดอีกครั้ง ถึงมันจะเป็นเรื่องน่าอับอาย”

แม่เย็ด แกนั่นแหละหมา ทั้งครอบครัวแกเป็นหมาทั้งหมด

“ไอ้ตัวจ้อย ปากแกมันเหม็นจริงๆ ตอนนี้ฉันจะให้โอกาสแกอีกครั้ง คุกเข่าก้มหัวขอโทษฉัน แล้วเลียรองเท้าฉันให้สะอาด ฉันจะให้แกออกจากที่นี่ไปอย่างมีชีวิต” สวียั่นยั่นโดยปกติมักจะติดตามหานปิงหานทำเรื่องที่ผิดกฎหมายไม่น้อย ตอนนี้ก็หยิ่งยโสพอสมควร ดังนั้นคำที่พูดจึงเหมือนในสังคม

“ขยะ ฉันคุกเข่าให้แก แกรับได้หรอ?” ลู่เสี้ยงหยางหรี่ตา มองไปที่สวียั่นยั่น

สวียั่นยั่นโกรธจนหน้าเขียวมานานแล้ว ในอดีต เธออาศัยสถานะรองประธานของชิงเหอกรุ๊ป ผู้คนที่มีอำนาจไม่น้อยเห็นเธอ ต่างเลี่ยงไม่ได้ที่จะประจบประแจง เคยได้รับความโกรธอย่างวันนี้ โดนไอ้เด็กโง่ด่าว่า

“เอาล่ะ ไอ้เด็กเวร ฉันว่าแกคงไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา คำที่แกด่าฉันวันนี้ นักข่าวที่อยู่ที่นี่ต่างได้ยิน ทำให้ฉันเสื่อมเสียชื่อเสียงอย่างมาก หลังจากนี้ พวกเขาจะทำให้แกต้องไปนั่งในคุกปินเหอ...” สวียั่นยั่นมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางแล้วพูดอย่างโหดร้าย