หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 182

บทที่182 คนสวย อย่ารบกวนล่ะ

ลู่เสี้ยงหยางฟังคำพูดของไป๋จื่อเหา ก็ไร้ซึ่งการแสดงออกบนสีหน้าเช่นกัน เหลือบมองเขาแล้วพูดแผ่วเบา “แล้วแกเป็นหมาที่วิ่งมาจากไหน คิดจะเข้ามายุ่ง จะแนะนำแกให้ อย่าให้เป็นเพราะผู้หญิงสำส่อนคนหนึ่ง ก็พาตัวเองเข้ามาเกี่ยว”

ทันทีที่พูดออกมา ก็ทำเอาสวียั่นยั่นโกรธแทบตาย หน้าอกเนินสูงกระเพื่อมอย่างรวดเร็ว คลื่นใหญ่ซัดเข้ามา

“ไอ้เด็กเวร แกว่าใครเป็นผู้หญิงสำส่อน?” สวียั่นยั่นกัดฟันพูดด่า

แม้ว่าชีวิตส่วนตัวตามปกติของเธอจะเหลวแหลกนิดหน่อย แต่ว่า ก็ไม่ได้แย่เหมือนพวกผู้หญิงสำส่อน ที่ไม่ว่าผู้ชายคนไหนก็ได้เธอ

ใบหน้าของไป๋จื่อเหาเคร่งขรึม ความโกรธในดวงตาราวกับแผ่ไปทั่วใบหน้า สวียั่นยั่นคือเทพธิดาในฝันของเขา กลับถูกพูดว่าเป็นผู้หญิงสำส่อน แน่นอนว่านี่เป็นความอัปยศสำหรับเขา

นอกจากนี้ เมื่อกี้เขาได้พูดไปแล้ว ลู่เสี้ยงหยางกลับยังคงหยิ่งผยอง ไม่เห็นเขาอยู่ในสายตา นี่นับว่าเป็นการดูถูกเขาอย่างหนึ่ง

“ดี ดีมาก! ไอ้หนู นับแต่นี้ไป ฉันขอประกาศประหารชีวิตแก...” ไป๋จื่อเหาแสยะยิ้ม แสดงท่าทางที่โหดเหี้ยมมาก

แต่ถึงอย่างนั้น ชะตากรรมของเขาก็ไม่ได้ดีไปกว่าสวียั่นยั่นมากนัก ยังไม่ทันพูดจบ ก็ถูกลู่เสี้ยงหยางตบเข้าที่ใบหน้าแล้ว

เพี๊ยะ!

ด้วยเสียงการตบลงไปที่ชัดเจน ไป๋จื่อเหาถูกตบล้มลงไปที่พื้น มือข้างหนึ่งประกบแก้มไว้ มืออีกข้างยันอยู่ที่พื้น สีหน้าตกใจ และโกรธเกรี้ยว

“ฉันเกลียดคนโง่มาโวยวายข้างหู ถ้าแกยังกล้าพูดพล่ามอีก ฉันจะตบหน้าแกให้ยับเลย” ลู่เสี้ยงหยางก้มมองไป๋จื่อเหาจากที่สูง พูดด้วยสีหน้าไร้การแสดงออก น้ำเสียงไม่มีอารมณ์ใดๆ

ไป๋จื่อเหาโกรธจนถึงขีดสุด แม้ว่าตามสัญชาตญาณ จะเกรงกลัวลู่เสี้ยงหยางเล็กน้อย แต่เพื่อที่จะสร้างความประทับใจต่อหน้านางฟ้า เขาจึงต้องกัดฟันสู้

“เชี้ย ไอ้เวร กล้าลงมือตบตีคุณชายคนนี้ แกตายแน่” ไป๋จื่อเหากระโดดขึ้นจากพื้น หยิบโทรศัพท์ออกมาเรียกบอดี้การ์ดที่เขาทิ้งไว้นอกโรงแรม

ผู้คนรอบข้างไม่น้อยรายล้อมเข้ามา ในตอนนี้เห็นลู่เสี้ยงหยาง ทีแรกลงมือตบสวียั่นยั่น หลังจากนั้นก็ตบไป๋จื่อเหา ต่างก็ส่ายหัว

วันคืนที่ดีของลู่เสี้ยงหยางจบสิ้นแล้ว

“ว้าว คุณไป๋เป็นสุภาพบุรุษจริงๆ วันนี้จัดการไอ้เด็กนี่แล้ว เย็นนี้ฉันขอเลี้ยงอาหารค่ำคุณ” ดวงตาสวียั่นยั่นมีแสงประกาย พูดพลางมองไปที่ไป๋จื่อเหา

เธออยู่กับหานปิงหานมาเป็นเวลานานแล้ว เล่นกับผู้ชายได้ดีที่สุด ในตอนนี้ไป๋จื่อเหาได้กลายเป็นเป้าหมายในการเล่นของเธอแล้ว

ได้ยินคำนี้ ไป๋จื่อเหาดีใจมาก ความเป็นลูกผู้ชายที่เขาโชว์ออกมาในวันนี้ ในที่สุดก็ดึงดูดสวียั่นยั่นได้แล้วใช่ไหม?

ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าถัดไปฉันจะต้องแสดงให้โหดร้าย มาดแมนมากขึ้น แบบนี้ถึงจะพาสวียั่นยั่นขึ้นเตียงได้อย่างสมบูรณ์

ตึงตึงตึง!

ขณะที่ไป๋จื่อเหากำลังคิดแบบนี้อยู่ในใจ บอดี้การ์ดร่างกำยำห้าคนก็รีบเข้ามา ภายใต้สัญญาณมือของไป๋จื่อเหา ก็เข้าล้อมลู่เสี้ยงหยางเอาไว้

“แม่ง ไอ้โง่ ตอนนี้คุกเข่าขอโทษคุณสวีก่อน ค่อยก้มหัวคำนับฉัน ฉันจะพิจารณา ให้แกได้ตายอย่างมีความสุขหน่อย” ไป๋จื่อเหาจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยาง พูดเน้นทุกคำ ด้วยน้ำเสียงโหดเหี้ยม กระหายเลือด

ลู่เสี้ยงหยางยังคงไม่แสดงอารมณ์ ในตอนที่กำลังคิดที่จะสั่งสอนมดปลวกพวกนี้ ทันใดนั้นเสียงร้อนรนของผู้หญิงก็ดังขึ้น

“ลู่เสี้ยงหยาง ทำไมนายมาอยู่ที่นี่? นายสร้างเรื่องเดือดร้อนหรอ?” จ้าวหรูเย็นเดินก้าวเข้ามา ตามมาด้วยโจวอานข้างกาย

ครั้งก่อน โจวอานเอาแหวนมาไล่ตามจ้าวหรูเย็น เอาพระพุทธรูปทองคำไปให้จ้าวต้าไห่ สุดท้ายลู่เสี้ยงหยางเอาทองคำกับลูกประคำมรกตกล่องนึงออกมาทำเอาโจวอานตกใจจนวิ่งหนีไป แต่หลังจากนั้น จ้าวต้าไห่ก็บอกเขา ว่าทองคำกับลูกประคำมรกตนั้นลู่เสี้ยงหยางยืมเพื่อนมา

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงดูหมิ่นลู่เสี้ยงหยางมาก ไอ้แม่เย็ดนี่ที่แท้ก็เสแสร้ง

ดังนั้น เขาจึงกลับมามีความมั่นใจที่จะไล่ตามจ้าวหรูเย็นอีกครั้ง ไม่กี่วันมานี้เอาแต่ตามติดจ้าวหรูเย็น

ยิ่งไปกว่านั้นจ้าวต้าไห่ยังบังคับจ้าวหรูเย็น ให้เธอสนิทกับโจวอาน เธอได้เพียงทำตาม

ลู่เสี้ยงหยางผงะเล็กน้อย หันกลับไปมองจ้าวหรูเย็น