หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 186

บทที่186 หานปิงหานอับอาย

ลู่เสี้ยงหยางฟังคำพูดของหานปิงหาน รอยยิ้มบนใบหน้าก็ค่อยๆหายไป แทนที่ด้วยความเยือกเย็น

ปกติแล้วเขาไม่อยากรู้จักมักจีกับพวกมดปลวก แต่ก็ไม่ได้หมายความว่ามดปลวกจะมาด่าว่าเขาตามอำเภอใจได้

“ดีมาก เดี๋ยวแกก็จะรู้ ถึงผลของการพูดดูหมิ่นฉัน” ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างเย็นชา

ในขณะนี้บอดี้การ์ดสิบกว่าคนนั้นเดินมาถึงข้างตัวลู่เสี้ยงหยางแล้ว ยกหมัดขึ้นเตรียมจะส่งไปทักทายลู่เสี้ยงหยาง

ฉากนี้ ทำให้เหล่าชายสูงศักดิ์พอใจมาก นี่คือพลังอำนาจของพวกเขา คนต่ำต้อยอย่างลู่เสี้ยงหยาง เพียงคำเดียวก็ตัดสินให้เขาเป็นหรือตายได้

ถึงอย่างนั้นสิ่งที่เกิดขึ้นต่อจากนี้ คือสิ่งที่พวกเขาทั้งหมดไม่คาดคิด

เห็นแค่บอดี้การ์ดสิบกว่าคนที่อยู่ห่างจากตัวลู่เสี้ยงหยางหนึ่งเมตร จู่ๆมือของลู่เสี้ยงหยางก็ยื่นไม้ออกมา กวัดแกว่งไปรอบตัว เป็นวงกลม ตกลงบนตัวของบอดี้การ์ดพวกนี้

“อ๊ากกกก” เสียงกรีดร้องดังออกมาจากปากของบอดี้การ์ดสิบกว่าคน ร่างกายของพวกเขาถูกตีกระเด็นออกไปราวกับลูกเบสบอล ถูกผลักออกเป็นแนวนอนกลางอากาศหลายเมตร ก่อนจะกระแทกลงบนโต๊ะเก้าอี้

ตึงตึงตึง!

ทันใดนั้น เก้าอี้และโต๊ะก็แตกเป็นเสี่ยงๆ บอดี้การ์ดสิบกว่าคนกองอยู่กับพื้นเหมือนหมาที่ตายแล้ว ร่างกายขดเป็นลูกบอล เลือดกบปาก ร้องโอดครวญไม่หยุด

เปรี้ยง!

ในตอนนี้ ในสมองของทุกคนมีเสียงฟ้าผ่าดังสนั่น ถลึงตาอ้าปากค้าง ใบหน้าเต็มไปด้วยหวาดหวั่นและเหลือเชื่อ

ลู่เสี้ยงหยางลงมือครั้งเดียวก็ทำลายบอดี้การ์ดสิบกว่าคนลงได้

ฉากที่น่าหวาดกลัว น่าประหลาดใจเช่นนี้ พวกเขาเคยเห็นแต่ในภาพยนตร์ เมื่อไหร่กันที่จะได้สัมผัสประสบการณ์ด้วยตัวเองแบบนี้

ความตกใจนี้ เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องไปพักใหญ่ จากนั้นถึงมีคนได้สติ

“นี่...ทำไมเป็นแบบนี้?” หานปิงหานสูดหายใจเข้าลึก แววตาเผยความหวาดกลัว

ดูท่าลู่เสี้ยงหยางวันนี้กล้ามาถึงงานเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ของชิงเหอกรุ๊ปของพวกเขา เพราะมีความเข้มแข็งคอยหนุนหลัง

พวกเหอจุ้นเหลียง ไป๋จื่อเหา สวียั่นยั่นตาหดเล็กลงอย่างรวดเร็ว ในใจรู้สึกผิดธรรมชาติ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตกตะลึง กับความสามารถที่คาดเดาไม่ได้ที่ลู่เสี้ยงหยางแสดงออกมาเมื่อกี้

“แม่ง เป็นแบบนี้ได้ไงวะ?” รอยยิ้มบนใบหน้าของโจวอานแข็งทื่อในทันที กลืนน้ำลายไปหนึ่งอึกโดยไม่รู้ตัว หรือว่าลู่เสี้ยงหยางมีความแข็งแกร่งอย่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ แม้แต่ตระกูลเหอ ตระกูลหานต่างก็เอาชนะเขาไม่ได้

“เอ่อ เอ่อ นี่...นี่” จ้าวหรูเย็นตาโตอ้าปากค้าง การแสดงออกเฉื่อยชามาก ลู่เสี้ยงหยางกลายเป็นคนสุดยอดแบบนี้ไปตั้งแต่เมื่อไหร่? ในภาพจำของเธอ ลู่เสี้ยงหยางมีทักษะทางการแพทย์ที่แข็งแกร่ง แต่ร่างกายอ่อนแอ

“ว้าว ผู้ชายป่าเถื่อน! คู่ควรที่จะเป็นพ่อตัวร้ายที่ฉันอยากจะคุกเข่าเลีย” หลิ่วหรูยู่ตัวสั่นไม่หยุด เพราะความตื่นเต้นที่มากเกินไป ใบหน้าที่ไร้ที่ติเต็มไปด้วยสีแดง

เพียงแค่ในเวลา0.01วินาที เธอก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังมีความรัก ลู่เสี้ยงหยางคือผู้ชายที่เธอกำลังตามหา

ลู่เสี้ยงหยางไม่เพียงแต่ยอดเยี่ยมในด้านสาขาวิทยาศาสตร์ชีวภาพเท่านั้น แต่ความแข็งแกร่งส่วนตัวยังทำให้สวรรค์ต้องตกใจผีสางต้องร้องไห้

ผู้ชายที่เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ ที่สำคัญยังหน้าตาหล่อเหลาแบบนี้ นับว่าเป็นของดีจริงๆ ถ้าพลาดไปคงหาใครมาแทนไม่ได้แล้ว

“ฮ่าฮ่า เดี๋ยวคืนนี้กลับบ้านไป ฉันจะประกาศว่าฉันสละโสดแล้ว ให้ผู้อาวุโสที่บ้าน ไม่ต้องกังวลกับเรื่องส่วนตัวของฉันแล้ว” หลิ่วหรูยู่คิดในใจ แววตาเต็มไปด้วยฤดูใบไม้ผลิ

ในเวลานี้ หลังจากที่ลู่เสี้ยงหยางตีพวกบอดี้การ์ดสิบกว่าคนนั้นกระเด็นไปแล้ว ก็ปัดฝุ่นที่ไม่มีอยู่จริงบนตัวเขา มองไปที่หานปิงหานด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ยแล้วพูดว่า “แกไม่รู้อะไร ต่อหน้าผู้ที่มีอำนาจเด็ดขาด กลอุบายทั้งหมดนั่นหักล้างได้ด้วยหมัดเดียว ดังนั้นฉันขอแนะนำแก วิธีการเล็กๆน้อยๆของแกน่ะเก็บไปซะเถอะ”

แววตาของหานปิงหานเปลี่ยนไปชั่วครู่ แต่ก็มั่นคงได้ในทันที แล้วพูดยิ้มแต่ไม่ยิ้ม “ตอนนี้เป็นสังคมเศรษฐกิจ โลกของผู้ที่ร่ำรวยมีอำนาจ แกคิดว่าแค่หมัดเดียวก็เอาชนะโลกได้หรอ?”