หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 189

บทที่189 นายขอเธอแต่งงานได้

ลู่เสี้ยงหยางก้มหน้ามองบัตรธนาคารในมือ ในใจมีความอบอุ่นไหลผ่าน

เขากับจ้าวหรูเย็นไม่มีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดต่อกัน อย่างมากที่สุดก็แค่ความคลุมเครือ แต่จ้าวหรูเย็นก็ยังช่วยเหลือเขาด้วยความใส่ใจเช่นนี้ ความรู้สึกนี้ไม่อาจแสดงออกมาได้ด้วยคำพูด

เขายิ้ม ลู่เสี้ยงหยางส่งสายตาให้จ้าวหรูเย็นวางใจ “ฉันรับปากเธอ ว่าจะไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้น ฉันก็ไม่ต้องออกจากปินเหอ ที่ควรหายไปจากปินเหอ คือตระกูลหาน”

ได้ยินคำนี้ จ้าวหรูเย็นก็กระวนกระวายจนแทบจะเป็นลม ไม่เข้าใจจริงๆว่าลู่เสี้ยงหยางไปเอาความกล้ามาจากไหน หรือว่าจากหมัดทั้งคู่ของเขา? แต่ต่อให้เขาต่อยได้อีก จะไปสู้ตระกูลหานได้ยังไง ตระกูลหานมีอำนาจขนาดนั้น

“เฮ้อ ลู่เสี้ยงหยาง ตามใจนาย” จ้าวหรูเย็นโกรธจนพูดไม่ออก ไม่ได้หยุดอยู่ที่เดิม หันตัว แล้วร้องไห้จากไป

ยังทิ้งคำพูดไว้อีกคำจากระยะไกล “รหัสของบัตรธนาคาร คือวันเกิดนาย”

ลู่เสี้ยงหยางตัวสั่น รหัสบัตรธนาคารที่จ้าวหรูเย็นใช้ คือวันเกิดของเขา?

จ้าวหรูเย็นดูเหมือนจะตกหลุมรักเขาแล้ว!

ถอนหายใจเบาๆ ลู่เสี้ยงหยางกำบัตรธนาคารที่จ้าวหรูเย็นให้ไว้แน่น

หลิ่วหรูยู่หัวเราะแล้วพูด “คนเขามีความรู้สึกลึกซึ้งให้คุณขนาดนี้ คุณขอเธอแต่งงานได้เลยนะเนี่ย”

น่าอิจฉาชะมัด！

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มไม่พูดตอบ

ในเวลาเดียวกัน

ไม่ไกลนัก โจวอานที่ยืนอยู่ตรงประตูโรงแรมหวงถิง ได้ยินคำพูดที่จ้าวหรูเย็นพูดกับลู่เสี้ยงหยางเมื่อกี้อย่างชัดเจน

คำที่จ้าวหรูเย็นพูดกับลู่เสี้ยงหยาง มีแต่ความห่วงใยทุกคำ แล้วทั้งหมดนั้นก็มาจากใจ เขาถามตัวเอง เขากลัวว่าจะไม่มีวันได้รับความห่วงใยที่ใส่ใจรายละเอียดแบบนั้นจากจ้าวหรูเย็นเลย

ยัยกะหรี่จ้าวหรูเย็นนี้ถึงขั้นเอารหัสบัตรธนาคารของเธอ ตั้งเป็นวันเกิดของลู่เสี้ยงหยาง

เขานึกไม่ออกเลย วันคืนที่เขาตามจีบจ้าวหรูเย็น จิตใจถูกทำให้กลายเป็นสีเขียวมากี่ครั้งแล้ว

ยิ่งจ้าวหรูเย็นห่วงใยลู่เสี้ยงหยางเช่นนี้ เขาก็ยิ่งมีเหตุผลให้เชื่อมั่น ว่ายัยกะหรี่จ้าวหรูเย็นนี่น่ากลัวว่าเคยนอนกับลู่เสี้ยงหยางมาตั้งนานแล้ว

“ดีมาก จ้าวหรูเย็น กะหรี่อย่างเธอทำให้ฉันหงุดหงิดเต็มทีแล้ว ซักวัน ฉันจะทำให้เธอเป็นหญิงแพศยาใต้เป้าฉัน แล้วยังไอ้แมงดาลู่เสี้ยงหยางที่สมควรตายนี่ ฉันจะทำให้แกหน้าเขียวในไม่ช้า” การแสดงสีหน้าของโจวอานเกลียดชังและชั่วร้ายมาก ขณะที่แอบคิดอยู่ในใจ

แต่หลังจากที่จ้าวหรูเย็นจากไปแล้ว ลู่เสี้ยงหยางก็ไม่หยุดอยู่ที่เดิม ขึ้นรถของตัวเอง

หลิ่วหรูยู่ก็ตามมาตลอดจนถึงข้างรถ

ลู่เสี้ยงหยางเอ่ยถาม “ให้ฉันไปส่งเธอไหม?”

“ไม่ต้องหรอก ฉันขับรถมาเอง ฉันจะกลับเอง” หลิ่วหรูยู่ส่ายหัวเพื่อหลีกเลี่ยงความขัดเขิน ใบหน้าที่งดงามไร้ที่ติเริ่มแดงแล้ว ในตอนนี้เธอ ยังหลงเหลือมาดสาวมั่นสูงศักดิ์เสียที่ไหน เป็นแค่เด็กผู้หญิงที่กำลังมีความรัก

“อ่อ ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นเธอก็ขับรถดีๆ ไม่ไปส่งนะ” ลู่เสี้ยงหยางพูดพลางพยักหน้า

มือเรียวของหลิ่วหรูยู่ขยุ้มขอบกระโปรง พูดอำลาลู่เสี้ยงหยางไปอย่างไม่เต็มใจเล็กน้อย “งั้นฉันไปก่อนนะ”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า สตาร์ทรถอย่างรวดเร็ว แล้วจากไป ทิ้งไว้เพียงหลิ่วหรูยู่ที่เศร้าสร้อย

อายุขนาดนี้แล้ว ผู้ชายที่ตามจีบเธอก็มีไม่น้อย แต่ไม่มีซักคนสามารถทำให้เธอเหลียวมองได้ ลู่เสี้ยงหยางคนนี้ไม่ง่ายเลยที่จะทำให้เธอใจเต้น แม้จะอยากคุกเข่าเลียเจ้าตัวแสบ แต่ไม่คิดว่าเขาจะไม่ได้ขาดแคลนผู้หญิงข้างกาย แล้วยังไม่ได้สนใจเธอมากนัก