หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 268

บทที่ 268 เย่นเฟยอู่

เมื่อได้ยินเสียงที่ดังขึ้นจากทางด้านหลัง ลู่เสี้ยงหยางขมวดคิ้วแน่น เมื่อหันกลับไปก็พบกับผู้หญิงคนหนึ่งสวมชุดสีเขียวเข้ม รูปร่างเซ็กซี่ หญิงงามหน้าตาสดใสเดินผ่าน

วินาทีที่ได้เห็นรูปลักษณ์ของหญิงงามคนนั้น ลู่เสี้ยงหยางนิ่งอึ้งไป

เขาเคยเจอเธอมาก่อน เคยพบกันเพียงครั้งเดียวเท่านั้น หากจะพูดได้ถูก คือเคยได้พบในโทรศัพท์ของหวังเสว่

หลายวันก่อน หวังเสว่ไปจัดการคดีฆ่าต่อเนื่องที่เมืองไท่ผิง โทรศัพท์ตกอยู่ที่ร้านเครื่องดื่ม

ในตอนนั้นลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนนำโทรศัพท์ของเธอไปคืน ระหว่างทาง ลู่เสี้ยงหยางเกิดความประหลาดใจ จึงแอบเปิดโทรศัพท์ของหวังเสว่ ในขณะที่เขากำลังจะแฮ็ก

รหัสของเธอ ทันใดนั้น น้องสาวของหวังเสว่วีดีโอคอลเข้ามาพอดี

ลู่เสี้ยงหยางกดรับอย่างไม่ได้ตั้งใจ หลังจากนั้นจึงได้เห็นสิ่งที่ไม่คาดคิด

หญิงสาวสดใสคนหนึ่ง รูปร่างอ่อนช้อยปกปิดด้วยเสื้อผ้าน้อยชิ้น หลบอยู่บนเตียงด้วยทีท่าออดอ้อน

หญิงสาวสดใสในวีดีโอ เป็นคนคนเดียวกันกับคนที่อยู่ตรงหน้านี้

“เอ๋ เป็น…..เป็นแกเองหรือ?!” นาทีที่เห็นลู่เสี้ยงหยาง เย่นเฟยอู่จำลู่เสี้ยงหยางได้ทันที

นี่มันผู้ชายน่าสมเพชที่แอบหยิบโทรศัพท์ของพี่สาวเธอคนนั้นนี่นา?

ขณะนี้ รอบกายเย่นเฟยอู่มีหญิงงามรูปร่างดี หน้าตาสะสวยทันสมัยหลายคนยืนอยู่ พวกเธอมาร่วมเป็นพยานในงานแต่งของลู่เซี่ยงหยุน

เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเย่นเฟยอู่ในตอนนี้ จึงเอ่ยถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ “เฟยอู่ แกรู้จักคนที่ดูโง่และเซ่อคนนี้ด้วยเหรอ?”

เย่นเฟยอู่ใบหน้าแดงก่ำ จะยอมรับได้ยังไงกัน ว่าลู่เสี้ยงหยางไอ้ผู้ชายน่าสมเพชนนี่แอบดูร่างกายของเธอ หญิงสาวส่ายหน้ารัว “ไม่รู้จัก แค่ไม่ชอบขี้หน้ามันเท่านั้น”

ลู่เสี้ยงหยางเผยรอยยิ้มโดยไม่เอ่ยใดๆ ยังไงซะตนก็เคยเอาเปรียบเธอ ปล่อยให้เธอว่าสักคำสองคำแล้วกัน

“อืม” สาวสวยข้างกายเย่นเฟยอู่พยักหน้าพร้อมหัวเราะออกมา เลือกที่จะเชื่อคำพูดของเย่นเฟยอู่ เมื่อหันไปยังลู่เสี้ยงหยาง บนใบหน้าเผยอาการเย้าแหย่

ในสายตาของพวกเธอ ลู่เสี้ยงหยาง เป็นแค่จรจัด ที่เต็มไปด้วยกลิ่นขี้ดิน คงมาจากบ้านนอกแหง ส่วนเย่นเฟยอู่เป็นคุณหนูใหญ่แห่งตระกูลเย่น ไม่มีทางที่จะรู้จักไอ้กระจอกอย่างลู่เสี้ยงหยางแน่นอน

“เห้ย ไอ้โรคจิต ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่” เย่นเฟยอู่สบถในใจ ด้วยความเยือกเย็น ก่อนที่จะมุ่งไปยังตระกูลลู่ด้วยความเร่งรีบ ขณะเดินผ่านลู่เสี้ยงหยาง เธอเอ่ยกับเขาด้วยน้ำเสียงที่มีเพียงลู่เสี้ยงหยางเท่านั้นที่จะได้ยิน “ไอ้โรคจิต ในเมื่อแกเห็นร่างกายของฉันแล้ว ฉันจะหาคนมาควักลูกตาแกออกมา ฝากเอาไว้ก่อน”

บ้าเอ่ย! ให้ตาย ก็แค่เห็นรูปร่างเท่านั้นเองไม่ใช่หรือ? จำเป็นจะต้องโหดร้ายขนาดนี้ไหม

เส้นผมสีดำขลับประปรายที่หน้าผากของลู่เสี้ยงหยาง เด็กสาวตรงหน้า เอาแต่ใจเสียมากกว่าหวงเสว่ซะอีก

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ ไม่อยากมีเรื่องกับผู้หญิง

ดูทีท่าไม่แยแสของลู่เสี้ยงหยาง เย่นเฟยอู่โมโหจนกัดฟันกรอด พร้อมกับหันไปออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดทั้งสอง “วันนี้เป็นวันมงคลของคุณชายตระกูลลู่ อย่าปล่อยให้ใครที่ไหนเข้ามาได้ง่ายๆ หากทำแขกผู้ใหญ่ด้านในอารมณ์เสีย พวกแกสองคนรับผิดชอบกันเอาเองแล้วกัน”

จบประโยคเธอเหลือบมองลู่เสี้ยงหยางอย่างเยาะเย้ย เพื่อบอกเขา ไอ้กระจอก หวังเข้าไปกินฟรี ไม่มีทาง

บ้าเอ๊ย!

ลู่เสี้ยงหยางนึกขำในใจ หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่มารดาของเธอ เขาฟาดสั่งสอนเธอไปแล้ว กูกลับบ้านตัวเอง เธอมาโอ้อวดอะไรตรงนี้?