หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 269

บทที่ 269 คุณชายสามที่เหล่าสาวๆหมายปอง!

สักพัก เย่นเฟยอู่หยุดอยู่ตรงหน้าลู่เสี้ยงหยาง

ร่างสูงมองต่ำยังเขา ด้วยสายตาเย็นชา อยากจะหั่นมันเป็นชิ้นๆ

เธอโตมาถึงขนาดนี้ แม้แต่แฟนยังไม่เคยมี แต่กลับถูกไอ้ผู้ชายที่ดูทั้งโง่และเซ่อเห็นทั่วร่าง เป็นการดูถูกเธอที่สุดอย่างหาไม่ได้

เหล่าลูกหลานเศรษฐีที่ตามมาด้วย เกิดความประหลาดใจ เหตุใดคุณหนูของตระกูลเย่นถึงได้โกรธแค้นไอ้หมอนี่ขนาดนี้กันนะ?

แต่ไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งสำคัญคือ ต่อจากนี้พวกเขาจะช่วยคุณหนูตระกูลเย่นสั่งสอนไอ้หมอนี่

ลู่เสี้ยงหยางแหงนหน้าขึ้นกวาดสายตามองบรรดาลูกหลานเศรษฐีที่อยู่ข้างกายเธอ ก่อนที่จะละสายตาจากพวกเขา หันไปสนใจเย่นเฟยอู่แทน พร้อมกับเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม “อืม จะว่าไป อาหารที่นี่อร่อยใช้ได้เลย เธอจะลองชิมสักหน่อยไหม?”

ชิมบ้านแกสิ

สายตาที่เปื้อนยิ้มของลู่เสี้ยงหยางทำให้เย่นเฟยอู่รู้สึกสมเพช และทำให้เธอโกรธแค้นมากขึ้นไปอีก

ลูกเศรษฐีที่อยู่ใกล้กับเย่นเฟยอู่มากที่สุดก้าวเข้ามา พิจารณาลู่เสี้ยงหยางตั้งแต่หัวจรดเท้า พร้อมเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไอ้หนู กล้ามาขอทานถึงในตระกูลลู่ของเรา ไม่อยากมีชีวิตอยู่ต่อไปแล้วใช่ไหม?”

ได้ยินดังนั้น ลู่เสี้ยงหยางหันไปทางเจ้าของประโยค คิ้วขมวดเข้าหากันเขาจำผู้ชายคนนี้ได้

ลู่เจี๋ย

สมาชิกตระกูลลู่ ถือว่าพอมีความสามารถอยู่บ้านในรุ่นเล็ก เมื่อตอนที่ลู่เสี้ยงหยางยังไม่ได้ถูกขับไล่ออกจากตระกูล ไอ้หมอนี่เป็นลูกชายของคุณลุงของเขาเป็นผู้ติดตามของลู่เซี่ยงหลง

หลังจากนั้น คุณลุงจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ ตำแหน่งผู้นำของตระกูลจึงตกเป็นของบิดาของเขา ครอบครัวของคุณลุงจึงสูญเสียอำนาจไป ไม่รู้ว่าตอนนี้ไอ้หมอนี่ยังติดตามลู่เซี่ยงหลงอยู่อีกหรือไม่

“บ้าเอ๊ย คิดว่าเป็นใครซะอีก ที่แท้ก็แค่ยาจก กล้ามาเห่าหอนต่อหน้าฉัน” ลู่เสี้ยงหยางจับจ้องลู่เจี๋ย กล่าวอย่างเหยียดหยาม

อะไรนะ?

ยาจก?

เย่นเฟยอู่และเหล่าลูกหลานเศรษฐีข้างกายเธอต่างฉงนไปตามๆ กัน

ให้ตาย! นั่นต้องเป็นคำพูดของลู่เจี๋ยไม่ใช่หรือไง? ทำไมถึงได้ถูกไอ้หมอนี่แย่งชิงเสียได้

ลู่เจี๋ยโมโห จับจ้องลู่เสี้ยงหยางนิ่ง

แม้ว่าจะรู้สึกคุ้นเคยกับลู่เสี้ยงหยางอยู่บ้าง แต่ก็นึกไม่ออกว่าเขาเป็นใคร

ในอดีตตอนที่ลู่เสี้ยงหยางถูกขับไล่ออกจากตระกูล เขาผ่านเหตุการณ์มากมายเหลือเกิน จนทำให้ตัวเขาเปลี่ยนไปอย่างมาก

การที่ลู่เจี๋ยจำเขาไม่ได้ ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก

“ไอ้หนู อยากตายสินะ แต่ฉันเป็นคนใจกว้าง ฉันจะให้โอกาสแก จากตรงนี้คลานเข่าออกไปยังหน้าตระกูลลู่ ฉันก็จะไม่เอาเรื่องแก” ลู่เจี๋ยเอ่ยอย่างดุดัน

ลู่เสี่ยงหยางจับจ้องเขาด้วยรอยยิ้ม “แกคลานเข่าจากตรงนี้ออกไปจากตระกูลลู่ ฉันก็จะไม่เอาเรื่องแก”

“ฮ่าฮ่าฮ่า” ประโยคที่หลุดออก เสมือนว่าลู่เจี๋ยได้ยินเรื่องที่น่าขันที่สุด เขาหัวเราะเสียงดังอย่างบ้าคลั่ง

เหล่าลูกหลานเศรษฐีที่อยู่รอบๆ ก็พร้อมใจกันหัวเราะออกมา จับจ้องไปที่ลู่เสี้ยงหยางดุจดั่งจ้องมองคนที่สติฟั่นเฟือน

“ดี ดี ดีมาก ในเมื่อแกอยากลองดี ถ้างั้นก็อย่าหาว่าฉันไม่เตือน” ลู่เจี๋ยหยุดเสียงหัวเราะ ควักโทรศัพท์ออกมา กำลังจะโทรเรียกบอดี้การ์ด

เย่นเฟยอู่และเหล่าลูกหลานเศรษฐีที่อยู่รอบกาย ต่างจ้องมองลู่เสี้ยงหยางอย่างขบขัน ไอ้หมอนี่มันไม่รอดแน่

“เสี้ยงหยาง มาแล้วเหรอ” ในเวลานี้เอง เสียงอันนุ่มนวลดังขึ้น เมื่อทุกคนหันกลับไปก็ได้พบกับหญิงสาวในชุดกี่เพ้า รูปร่างดี หน้าตางดงามเดินเข้ามา

หนันกงชูหราน

มารดาของลู่เสี้ยงหยาง ภรรยาของผู้นำตระกูลลู่ในปัจจุบันลู่กั๋วต้ง