หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 303

บทที่ 303 ปรุงยาจู้หลิงสำเร็จ？

เมื่อฉินหยุนเฟยปรุงยาจู้หลิงสำเร็จแล้ว จากนั้น สายตาของทุกคนหันไปมองที่กงหยู่หนิง

ลู่เสี้ยงหยางก็ยังคงอยู่ในขั้นตอนการปรุงยา แต่ไม่มีใครมองเขาเลย เขาถูกทุกคนเพิกเฉย

เพราะในสายตาของทุกคน มิช้าก็เร็วเขาก็ต้องล้มเหลว ไม่มีอะไรน่าดู

ในใจของกงหยู่หนิงรู้สึกหงุดหงิด เพราะตั้งแต่เธอปรุงยา ยังไม่เคยแพ้ให้ใคร คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะแพ้ให้กับฉินหยุนเฟย

แน่นอนไม่สามารถพูดได้ว่าเธอมีพรสวรรค์ในการปรุงยา แต่ความสามารถของเธอก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าฉินหยุนเฟย เป็นเพราะว่าเธอเปลี่ยนส่วนผสมของยา

ถ้าหากว่าเธอปรุงยาตามสูตรของอาจารย์โจ่ฉินแล้ว เธอต้องปรุงยาจู้หลิงสำเร็จก่อนฉินหยุนเฟยแน่นอน

“ฮ่า ๆ” ฉินหยุนเฟยหัวเราะ มองไปที่กงหยู่หนิง แล้วพูดว่า “คุณกง ดูเหมือนขั้นตอนปรุงยานั้น ยังมีบางจุดที่คุณยังไม่คล่อง หากคุณสนใจ หลังจากเลิกเรียนแล้ว เราสองคนสามารถปรึกษาหารือกัน มันจะช่วยให้คุณพัฒนาไปอีกขั้นได้”

ฮ่า ๆ ตอนนี้เขาคือคนที่ปรุงยาจู้หลิงสำเร็จเป็นคนแรก ทำให้เขารู้สึกมีหน้ามีตามาก ถือโอกาสนี้จีบดาวห้องมาครอบครอง ก็จะทำให้ไม่รู้สึกผิดต่อพรสวรรค์ของเขา

“ไสหัวออกไป ใครจะปรึกษาหารือกับนาย” น่าเสียดายที่กงหยู่หนิงไม่ได้สนใจไยดีฉินหยุนเฟยเลย

ฉินหยุนเฟยยิ้มเยือกเย็น

แม่งฉิบ ท่าทางดุไม่ใช่แล่น แต่ว่ากูชอบแบนนี้แหละ

บูม！

วินาทีต่อมา เตาหลอมของกงหยู่หนิงก็ได้เกิดเสียงดังสนั่นขึ้นมา ดูท่าแล้วเธอก็คงปรุงยาจู้หลิงสำเร็จเช่นกัน

บนใบหน้าที่เยือกเย็น แทบจะไม่มีร่องรอยความตื่นเต้น กงหยู่หนิงได้ยื่นมือไปเปิดฝาเตาหลอม คว้ายาจู้หลิงที่กำลังพุ่งออกมา

อย่างไรก็ตามยาจู้หลิงเม็ดนี้ของเธอไม่ได้เป็นสีดำเข้ม แต่เป็นสีดำ

มองไกล ๆ แล้วเหมือนกับสีของหินออบซิเดียน (เป็นพลอยสีดำเกรดกลาง)

เมื่อเห็นดังนั้น คนส่วนใหญ่คิดในใจว่า สีมันผิดปกติ หรือว่ายาจู้หลิงที่ดาวห้องปรุงออกมานั้นก็ล้มเหลวแล้วเช่นกัน?

ถึงตอนนี้

ทั้งห้องก็เหลือแต่ลู่เสี้ยงหยางคนเดียวที่ยังปรุงยาต่อ

ฉินหยุนเฟยมองไปที่ลู่เสี้ยงหยาง กล่าวด้วยความรังเกียจว่า “ไอ้โง่เง่าเต่าตุ่น การปรุงยามันมีเทคนิค นายไม่สามารถเรียนรู้ได้หรอก ฉันดูแล้วนายมันก็เหมาะแก่การเกาะผู้หญิงกิน รีบไสหัวกลับบ้านไปเสีย”

หวังเจี้ยนก็พูดเสริมต่อไปว่า “มีสมองเหมือนหมู จะหวังให้นายสร้างจรวดเหรอ? พูดตามตรง ลู่เสี้ยงหยาง นายมันก็เหมาะที่จะกินอิ่มแล้วก็นอน เป็นเขยแต่งเข้าที่ไร้ค่าเท่านั้น”

ไป๋หมิ่นหมิ่นกลอกตา แล้วพูดกับลู่เสี้ยงหยางว่า “เจ้าคนแซ่ลู่ นายรู้หรือไม่ว่าท่าทางการปรุงยาของนายเหมือนอะไร? มันเหมือนตัวตลก ฮ่า ๆๆ นายจะทำให้พวกเราหัวเราะจนท้องแข็งแล้ว”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ คนส่วนมากอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

แม่ง ไอ้เขยแต่งเข้าคนนี้มาเป็นตัวตลกให้พวกเราหัวเราะ

“เฮ้อ คนไร้ค่า” โจ่ฉินถอนหายใจในใจ และส่ายหัว ในสายตาของเธอแล้ว ลู่เสี้ยงหยางปรุงยาจู้หลิงมีแค่ผลลัพธ์เดียว คือล้มเหลว”

เพราะฉะนั้นเธอไม่อยากรอถึงผลลัพธ์ตอนสุดท้าย เตรียมที่จะสอนต่อ และมองไปทางนักเรียน แล้วพูดว่า “นักเรียน ตอนนี้ในห้องเรียนของเรามีนักเรียนอยู่สองคนที่ปรุงยาจู้หลิงได้สำเร็จ นี่ถือว่าแก่งมากแล้ว แต่ถึงแม้ว่ายาจู้หลิงได้ปรุงสำเร็จแล้ว แต่ว่าพวกเราก็ต้องทำการตรวจสอบเกรดของยา และตอนนี้พวกเราจะลงมือทำการตรวจสอบ ดูว่ายาจู้หลิงของฉินหยุนเฟยและกงหยู่หนิง ของใครมันจะมีสรรพคุณดีกว่ากัน”

พูดแล้วเธอก็กวักมือเรียก ฉินหยุนเฟยและกงหยู่หนิงให้เขาสองคนนำยาจู้หลิงของตนเองมาให้เธอ

ในไม่ช้ามือซ้ายของโจ่ฉินก็ถือยาจู้หลิงของฉินหยุนเฟยไว้ ส่วนมือขวาก็ถือยาจู้หลิงของกงหยู่หนิง

โจ่ฉินได้พูดอธิบายอีกครั้ง “หากจะแยกคุณภาพของยา ก่อนอื่นต้องดูว่าสีของยาถูกต้องหรือไม่ ตามมาตรฐานสีของยาจู้หลิงต้องเป็นสีดำเข้ม”

หลังจากพูดจบเขาก็ชูมือซ้ายที่ถือยาจู้หลิงของฉินหยุนเฟย ยิ้มแล้วพูดว่า “ยาจู้หลิงของฉินหยุนเฟยเป็นสีที่ค่อนข้างมาตรฐาน ซึ่งสามารถบอกได้คร่าวๆว่า ยาจู้หลิงเม็ดนี้เกรดไม่ต่ำเลยทีเดียว”

หลังจากพูดจบ เธอก็ชูยาจู้หลิงของกงหยู่หนิงขึ้นมาแล้วพูดว่า “พวกเราดูยาจู้หลิงของกงหยู่หนิง เป็นสีดำ เดาว่าเกรดของมันน่าจะต่ำกว่าหน่อย”

ห๊า!