หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 305

บทที่ 305 แอบอ้างผลงานคนอื่น สนุกไหม?

พฤติกรรมของลู่เสี้ยงหยาง ทำให้ทุกคนสับสนว่า ไอ้หมอนี่มันกำลังคิดอะไรกัน?

ไม่รู้ว่าเม็ดยาที่ปรุงคืออะไร ยังกล้าโยนลงไปในตู้ปลา จะใช้การกระทำเพื่อพิสูจน์ตนเองเหรอ?

แต่น่าเสียดาย มันไม่ได้ผล ไม่ว่าจะทำยังไงมันก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงอะไรได้ เขาก็เป็นเขยแต่งเข้าที่ไร้ค่าอยู่ดี

หวังเจี้ยนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วพูดว่า “เดี๋ยวปลาทองในตู้มันจะตายหมดเลย พวกเราคอยดูก็แล้วกัน”

“ฮ่า ๆ ๆ!” คนส่วนใหญ่หัวเราะเสียงดังขึ้นมา จ้องมองไปที่ตู้ปลา

โจ่ฉินขมวดคิ้วจนเกือบเป็นเส้นตรง ถึงตอนนี้แล้วลู่เสี้ยงหยางยังมีความสงสัยในคำพูดของเธออยู่?

หันไปมองลู่เสี้ยงหยางทันที ด้วยใบหน้าที่เรียบเฉย พูดอย่างจริงจังว่า “ลู่เสี้ยงหยาง โปรดเข้าใจน่ะว่าเราสองคนฐานะต่างกัน ยาที่ฉันปรุงออกมามันมากกว่าข้าวที่นายกินเสียอีก นายเอาความมั่นใจมาจากไหน มาสงสัยคำพูดของฉัน? ”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มแต่ไม่ตอบ ตอนนี้จะพูดอะไรก็คงไม่มีใครใส่ใจ และไม่มีใครเชื่อ ฉะนั้นก็รอดูผลการกระทำเป็นให้มันพูดแทนแล้วกัน และมันไป๋หมินหมินเจะมีผลสรุปในไม่ช้านี้

โจ่ฉินมองพฤติกรรมของลู่เสี้ยงหยาง ทำให้เธอรู้สึกว่า ลู่เสี้ยงหยางไม่เห็นอาจารย์อย่างเธออยู่ในสายตาเลย

ในมือถือไม้พลาสติกที่ใช้ลงโทษนักเรียน เดินไปหาลู่เสี้ยงหยางด้วยใบหน้าที่เย็นชา อยากจะลงโทษเขา

และในขณะนั้นเอง ไม่รู้ว่าใครอุทานขึ้นมา “โอ้สวรรค์ อาจารย์ท่านรีบมาดู มันเกิดอะไรขึ้นกับปลาทองในตู้ปลา?”

เมื่อได้ยินคำพูดนั้น โจ่ฉินรีบหันกลับไปมอง ชั่วพริบตาเดียวที่เธอมองไปที่ตู้ปลา ร่างกายของเธอก็แข็งทื่อ ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ไม่อยากจะเชื่อ

ช่วงเวลานั้น สิ่งที่เธอเห็นจากสายตามันเป็นเช่นนี้

สิ่งที่เห็นคือ ตู้ปลาที่ลู่เสี้ยงหยางโยนยาจู้หลิงลงไปนั้น ปลาทองทุกตัวกระโดดโลดเต้นอย่างสุดขีด กระโดดชนกระจกตู้ทั้งแนวนอนและแนวตั้ง จนได้ยินเป็นเสียงตูม ๆๆ เหมือนว่ามีคนเอาฆ้องไปทุบกระจกตู้

แม่งฉิบหาย! เป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?

นักเรียนทุกคนต่างตกตะลึงไปตามๆกัน ลู่เสี้ยงหยางเจ้าหมอนี่ เอายาจู้หลิงโยนลงในตู้ปลา สามารถทำให้ปลาทองกระฉับกระเฉงได้ถึงเพียงนี้เลย

เมื่อสักครู่ ยาจู้หลิงของดาวห้องที่ใส่ลงในตู้ปลา แค่ทำให้เหล่าปลาทองกระโดดโลดเต้นเท่านั้น

แต่ตอนนี้ ปลาทองเหล่านี้ในตู้ เหมือนกับเป็นบ้าไปแล้ว กระโดดชนกระจกตู้ทั้งแนวนอนและแนวตั้ง

“โอ้?! ” กงหยู่หนิงร้องด้วยความตกใจ จนปากเล็กของเธอกลายเป็นตัวโอ จนสามารถยัดพุทราเม็ดใหญ่เข้าไปในปากเธอได้เลย

หรือว่าลู่เสี้ยงหยางปรุงยาจู้หลิงสำเร็จแล้วใช่ไหม และสรรพคุณของเขาก็เหนือกว่าของเธอเสียอีก

โอ้สวรรค์ ไอ้หมอนี่มันรู้เคล็ดลับปรุงยา เขาเป็นใครกันแน่?

“เห้ย ทำไมถึงเป็นเช่นนี้ได้?” ไป๋หมิ่นหมิ่นขยี้ตาอย่างไม่หยุด สงสัยว่าตนเองฝันไปหรือเปล่า ลู่เสี้ยงหยางที่เป็นแค่เขยแต่งเข้าที่ไร้ประโยชน์ มีฝีมือการปรุงยาที่สูงขนาดนี้

เพลี้ยง!

ใบหน้าของฉินหยุนเฟยเปลี่ยนเป็นสีเขียวแล้วก็กลายเป็นสีม่วง ไม่อาจยอมรับเรื่องที่น่ากลัวเรื่องนี้ได้ อารมณ์ตกใจสุดขีดนี้ ทำให้สองขาอ่อนแรง นั่งลงไปที่เก้าอี้ หายใจเร็วและหอบ จนทำให้เขาต้องอ้าปากเพื่อที่จะหายใจให้ทัน

“ไอ๊หยา เหมือนเห็นผีเลย” หวังเจี้ยนร้องด้วยความตกใจ จนเกือบจะฉี่ลาด

หากลู่เสี้ยงหยางมีเคล็ดลับในการปรุงยา แล้วก็ยาที่เขาปรุงออกมานั้น ดีกว่ายาที่ฉินหยุนเฟยปรุง ต่อไปอนาคตของเขาต้องรุ่งเรืองอย่างแน่นอน

แต่เสียดาย ที่ตอนแรกตนเองไม่ได้อยู่ข้างลู่เสี้ยงหยาง

จางสู้ ฟ้านเจา และเซียวมู่ไป๋ พวกเขาอึ้งก่อนใคร แต่หลังจากนั้นก็ได้ยิ้มออกมา มองไปที่ลู่เสี้ยงหยางด้วยความจริงใจ