หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 317

บทที่ 317 สามีของเทพธิดามีบุคลิกแบบนี้เหรอ ?

ได้ยินเสียงโห่ร้องของหวังเจี้ยน ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจเขาเลย ยังคงนั่งนิ่ง ๆ กินกับข้าวอย่างเดียว

หวังเจี้ยนร้องฮึในจมูก หยิบมือถือออกมาโทรหาคนมา

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง งานจบลง

ลู่เสี้ยงหยางพวกเขาค่อย ๆ ลุกขึ้นออกไป

กลับไป ลู่เสี้ยงหยางยังคงติดรถของกงหยู่หนิงไปด้วย

เซียวมู่ไป๋ไม่ได้ออกไปกับลู่เสี้ยงหยาง เขาถูกเซียวกวางฮุยเรียกไปห้องทำงาน

"พ่อ มีอะไรจะพูดกับผมเหรอ?"เซียวมู่ไป๋ขมวดคิ้วถามขึ้น

สีหน้าของเซียวมู่ไป๋จริงจังมาก แล้วพูดว่า:"คราวหลังคนอย่างลู่เสี้ยงหยางนี้ นายต้องทำความรู้จักกับเขาให้ดี เขาจะช่วยเหลือต่อนายมาก"

สีหน้าเซียวมู่ไป๋ไม่สบอารมณ์เล็กน้อย ก่อนหน้าพ่อยังบอกกับเขาว่า ให้ออกห่างคนอย่างลู่เสี้ยงหยาง เขาจะเป็นภาระได้ แต่ไม่นึกเลยว่า วันนี้ลู่เสี้ยงหยางโชว์เล็กน้อย ตอนนี้พ่อเขาก็จะให้เขาไปทำความรู้จักลู่เสี้ยงหยาง

นี่มันมีอิทธิพลมากเกินไปมั้ย

"พ่อ จริง ๆ แล้วพ่อไม่จำเป็นต้องบอกกับผม เพราะว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นเพื่อนสนิทของผมอยู่แล้ว"เซียวมู่ไป๋พูดขึ้น

เซียวกวางฮุยพยักหน้า พูดต่อว่า:"ตอนนี้สถานการณ์บ้านเราเป็นไงนายก็รู้ พ่อคิดว่าคนอย่างลู่เสี้ยงหยางไม่ธรรมดา นายต้องสนิทกับเขาไว้ อนาคตจะสามารถช่วยพวกเราสลัดสถานการณ์ในตอนนี้ได้ น้ำหนักของเรื่องนี้ นายต้องคิดให้ดี"

เซียวมู่ไป๋เงียบไม่พูดอะไร สักพักถึงจะถอนหายใจ พยักหน้า สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรกับพ่อ หันหลังเดินออกจากห้องทำงาน

…

ในเวลาเดียวกัน ระหว่างทางกลับโรงเรียน

ในรถ ตอนนี้กงหยู่หนิงมองลู่เสี้ยงหยางด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น เหมือนกับว่าเด็กน้อยอยากรู้อยากเห็นมองของเล่นแปลกใหม่

แม้ว่าสุดท้าย ลู่เสี้ยงหยางบอกว่าเงินที่ลงทุนไปหนึ่งร้อยล้านจะเป็นของเมีย แต่เธอไม่ค่อยเชื่อ

"ลู่เสี้ยงหยาง เมื่อก่อนฉันดูถูกนายไปจริง ๆ ไม่นึกเลยว่านายจะซ่อนลึกขนาดนี้ " ในตอนนี้เองกหยู่หนิงพูดลองเชิงกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจที่กงหยู่หนิงพูด ก็แค่ถามกลับ:"หมายความว่าไง?"

กงหยู่หนิงร้องฮึในจมูก แล้วพูดว่า:"แสดง นายแสดงต่อไป อย่าคิดว่าฉันไม่รู้"

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ ไม่ได้พูดอะไรมาก

กงหยู่หนิงโกรธมากทันที ไม่นึกเลยว่าลู่เสี้ยงหยางหมอนี้เก็บความลับเก่งนี่

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ลู่เสี้ยงหยางกับกงหยู่หนิงกลับมาถึงโรงเรียน

กงหยู่หนิงตรงไปห้องสมุดโรงเรียนเลย เตรียมจะหาเนื้อหาที่เกี่ยวข้อง ลู่เสี้ยงหยางกลับไปที่ห้องเรียนเพื่อศึกษาด้วยตัวเอง และจะรวบรวมคำอธิบายของจูหยู่เจินในชั้นเรียนศิลปะการต่อสู้วันนี้

เวลาที่จมอยู่ในการอ่านผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเป็นเวลาสามทุ่มในพริบตา ในเวลานี้เอง ลู่เสี้ยงหยางได้รับโทรศัพท์จากเย่สวน เย่สวนให้เขากลับบ้านพร้อมกับเธอ

ลู่เสี้ยงหยางปิดหนังสือ ออกจากห้องเรียน พอมาถึงชั้นล่างห้องเรียนก็เห็นเย่สวนกำลังรอเขาอยู่แล้ว

ภายใต้สายตาแห่งความอิจฉาของหลายคน ลู่เสี้ยงหยางรีบเดินเข้าไป จับมือกับเย่สวน ขึ้นรถออกจากโรงเรียนไป

กลางทาง เย่สวนได้รับสายหนึ่ง หวังเสว่เป็นคนโทรมาเอง

เย่สวนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ไม่นึกเลยว่าหวังเสว่จะเริ่มโทรหาตนเอง รับสาย เริ่มคุยกับหวังเสว่

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เรื่องที่ผู้หญิงคุยกันมันเยอะมาก ๆ เลย คุยกับเกือบครึ่งชั่วโมง เย่สวนถึงจะวางสาย

ไม่รอลู่เสี้ยงหยางถาม เย่สวนก็พูดขึ้นมา:"หวังเสว่นัดฉันไปเข้าร่วมกิจกรรมปิกนิก เห็นว่าคนที่ไปเข้าร่วมด้วย เป็นบุคคลที่มีหน้ามีตาในปินเหอทั้งนั้น ฉันตอบตกลงไปแล้ว พรุ่งนี้นายก็ไปกับฉันด้วยสิ"

เย่สวนมีความฝันของตัวเองมาตลอด เธออยากเปิดบริษัทที่สำเร็จ เพราะฉะนั้น พอรู้ว่าพรุ่งนี้มีคนที่มีหน้ามีตาในปินเหอไปเข้าร่วมกิจกรรมปิกนิกนี้ด้วย เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธ อยากถือในโอกาสนี้ไปรู้จักคนอื่น ขยายเส้นสายของตนเอง