หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 317

บทที่ 317 สามีของเทพธิดามีบุคลิกแบบนี้เหรอ ?

ได้ยินเสียงโห่ร้องของหวังเจี้ยน ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้สนใจเขาเลย ยังคงนั่งนิ่ง ๆ กินกับข้าวอย่างเดียว

หวังเจี้ยนร้องฮึในจมูก หยิบมือถือออกมาโทรหาคนมา

ผ่านไปหนึ่งชั่วโมง งานจบลง

ลู่เสี้ยงหยางพวกเขาค่อย ๆ ลุกขึ้นออกไป

กลับไป ลู่เสี้ยงหยางยังคงติดรถของกงหยู่หนิงไปด้วย

เซียวมู่ไป๋ไม่ได้ออกไปกับลู่เสี้ยงหยาง เขาถูกเซียวกวางฮุยเรียกไปห้องทำงาน

"พ่อ มีอะไรจะพูดกับผมเหรอ?"เซียวมู่ไป๋ขมวดคิ้วถามขึ้น

สีหน้าของเซียวมู่ไป๋จริงจังมาก แล้วพูดว่า:"คราวหลังคนอย่างลู่เสี้ยงหยางนี้ นายต้องทำความรู้จักกับเขาให้ดี เขาจะช่วยเหลือต่อนายมาก"

สีหน้าเซียวมู่ไป๋ไม่สบอารมณ์เล็กน้อย ก่อนหน้าพ่อยังบอกกับเขาว่า ให้ออกห่างคนอย่างลู่เสี้ยงหยาง เขาจะเป็นภาระได้ แต่ไม่นึกเลยว่า วันนี้ลู่เสี้ยงหยางโชว์เล็กน้อย ตอนนี้พ่อเขาก็จะให้เขาไปทำความรู้จักลู่เสี้ยงหยาง

นี่มันมีอิทธิพลมากเกินไปมั้ย

"พ่อ จริง ๆ แล้วพ่อไม่จำเป็นต้องบอกกับผม เพราะว่าลู่เสี้ยงหยางเป็นเพื่อนสนิทของผมอยู่แล้ว"เซียวมู่ไป๋พูดขึ้น

เซียวกวางฮุยพยักหน้า พูดต่อว่า:"ตอนนี้สถานการณ์บ้านเราเป็นไงนายก็รู้ พ่อคิดว่าคนอย่างลู่เสี้ยงหยางไม่ธรรมดา นายต้องสนิทกับเขาไว้ อนาคตจะสามารถช่วยพวกเราสลัดสถานการณ์ในตอนนี้ได้ น้ำหนักของเรื่องนี้ นายต้องคิดให้ดี"

เซียวมู่ไป๋เงียบไม่พูดอะไร สักพักถึงจะถอนหายใจ พยักหน้า สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรกับพ่อ หันหลังเดินออกจากห้องทำงาน

…

ในเวลาเดียวกัน ระหว่างทางกลับโรงเรียน

ในรถ ตอนนี้กงหยู่หนิงมองลู่เสี้ยงหยางด้วยสีหน้าอยากรู้อยากเห็น เหมือนกับว่าเด็กน้อยอยากรู้อยากเห็นมองของเล่นแปลกใหม่

แม้ว่าสุดท้าย ลู่เสี้ยงหยางบอกว่าเงินที่ลงทุนไปหนึ่งร้อยล้านจะเป็นของเมีย แต่เธอไม่ค่อยเชื่อ

"ลู่เสี้ยงหยาง เมื่อก่อนฉันดูถูกนายไปจริง ๆ ไม่นึกเลยว่านายจะซ่อนลึกขนาดนี้ " ในตอนนี้เองกหยู่หนิงพูดลองเชิงกับลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจที่กงหยู่หนิงพูด ก็แค่ถามกลับ:"หมายความว่าไง?"

กงหยู่หนิงร้องฮึในจมูก แล้วพูดว่า:"แสดง นายแสดงต่อไป อย่าคิดว่าฉันไม่รู้"

ลู่เสี้ยงหยางยักไหล่ ไม่ได้พูดอะไรมาก

กงหยู่หนิงโกรธมากทันที ไม่นึกเลยว่าลู่เสี้ยงหยางหมอนี้เก็บความลับเก่งนี่

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ลู่เสี้ยงหยางกับกงหยู่หนิงกลับมาถึงโรงเรียน

กงหยู่หนิงตรงไปห้องสมุดโรงเรียนเลย เตรียมจะหาเนื้อหาที่เกี่ยวข้อง ลู่เสี้ยงหยางกลับไปที่ห้องเรียนเพื่อศึกษาด้วยตัวเอง และจะรวบรวมคำอธิบายของจูหยู่เจินในชั้นเรียนศิลปะการต่อสู้วันนี้

เวลาที่จมอยู่ในการอ่านผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเป็นเวลาสามทุ่มในพริบตา ในเวลานี้เอง ลู่เสี้ยงหยางได้รับโทรศัพท์จากเย่สวน เย่สวนให้เขากลับบ้านพร้อมกับเธอ

ลู่เสี้ยงหยางปิดหนังสือ ออกจากห้องเรียน พอมาถึงชั้นล่างห้องเรียนก็เห็นเย่สวนกำลังรอเขาอยู่แล้ว

ภายใต้สายตาแห่งความอิจฉาของหลายคน ลู่เสี้ยงหยางรีบเดินเข้าไป จับมือกับเย่สวน ขึ้นรถออกจากโรงเรียนไป

กลางทาง เย่สวนได้รับสายหนึ่ง หวังเสว่เป็นคนโทรมาเอง

เย่สวนรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ไม่นึกเลยว่าหวังเสว่จะเริ่มโทรหาตนเอง รับสาย เริ่มคุยกับหวังเสว่

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า เรื่องที่ผู้หญิงคุยกันมันเยอะมาก ๆ เลย คุยกับเกือบครึ่งชั่วโมง เย่สวนถึงจะวางสาย

ไม่รอลู่เสี้ยงหยางถาม เย่สวนก็พูดขึ้นมา:"หวังเสว่นัดฉันไปเข้าร่วมกิจกรรมปิกนิก เห็นว่าคนที่ไปเข้าร่วมด้วย เป็นบุคคลที่มีหน้ามีตาในปินเหอทั้งนั้น ฉันตอบตกลงไปแล้ว พรุ่งนี้นายก็ไปกับฉันด้วยสิ"

เย่สวนมีความฝันของตัวเองมาตลอด เธออยากเปิดบริษัทที่สำเร็จ เพราะฉะนั้น พอรู้ว่าพรุ่งนี้มีคนที่มีหน้ามีตาในปินเหอไปเข้าร่วมกิจกรรมปิกนิกนี้ด้วย เธอก็ไม่สามารถปฏิเสธ อยากถือในโอกาสนี้ไปรู้จักคนอื่น ขยายเส้นสายของตนเอง

เมื่อเงื่อนไขทั้งหมดอนุญาต เธอก็จะเปิดบริษัทของตัวเอง

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มพูด :"ไม่ว่าเธอจะทำอะไร ผมก็สนับสนุน เธออยากไปเข้าร่วมกิจกรรมปิกนิก งั้นผมไปกับเธอ"

"อื้มอื้ม"เย่สวนพยักหน้า ในใจรู้สึกมีความสุขมาก ๆ

นาทีถัดไป เธอก็นึกอะไรขึ้นได้ ตากวาดมองตัวของลู่เสี้ยงหยาง แล้วพูดว่า :"ไป ฉันพานายไปซื้อชุดก่อน"

ตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางใส่เป็นของข้างถนนทั้งนั้น ถ้าใส่ชุดนี้ไปเข้าร่วมกิจกรรมปิกนิก ต้องมีหลายคนดูถูกแน่นอน

ลู่เสี้ยงหยางคิดว่าใส่ของข้างถนนก็ไม่เห็นจะเป็นอะไร แต่ว่าเย่สวนพูดขึ้นมาแล้ว ถ้างั้นเขาก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะยังไงก็ไม่อยากทำให้เย่สวนผิดหวัง

"ก็ได้ ฟังเธอหมด " ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าพูด

"ได้" เย่สวนดีใจเป็นพิเศษ เลี้ยวรถ พาลู่เสี้ยงหยางไปยังตลาดการค้า

ที่นี่ห่างจากตลาดการค้าไม่ไกล ดังนั้นไม่นาน ลู่เสี้ยงหยางกับเย่สวนก็เริ่มช็อปในตลาดการค้าแล้ว

ไม่พูดไม่ได้เลยว่า ผู้หญิงไม่มีแรงต้านทานกับกระโปรงสวยทุกแบบเลย ก่อนมา เย่สวนพูดอย่างเดียวเลยว่าจะซื้อชุดให้ลู่เสี้ยงหยาง แต่พอมาถึงตลาดการค้า เธอก็ซื้อแต่กระโปรงให้ตัวเอง

ซื้อพอประมาณแล้ว เธอถึงจะนึกถึงลู่เสี้ยงหยาง พูดอย่างเขินอายว่า:"เมื่อกี้ฉันเห็นกระโปรงสวย ๆ ดีใจเกินไป ทนไม่ไหว เอาล่ะ ตอนนี้ไปซื้อชุดของนายเถอะ"

ลู่เสี้ยงหยางหัวเราะออกมา แล้วพูดว่า:"ไม่เป็นไร ผมซื้อไม่ซื้อก็ไม่เป็นไร ขอแค่อยู่กับเธอ ผมก็ดีใจมากแล้ว"

เย่สวนทำหน้าตึง พูดอย่างจริงจัง:"ต้องซื้อ อีกอย่างฉันจ่ายเอง เดี๋ยวนายห้ามมาแย่งฉันนะ"

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า รู้สึกอบอุ่นใจ

ตนเองเป็นคนเกาะผู้หญิงกินจริง ๆ งั้นเหรอ

ต่อไป ในการนำของเย่สวน ลู่เสี้ยงหยางเดินเข้าร้านสูทหรู ๆ ร้านหนึ่ง ร้านอาร์มานี่

เดิมที อย่างลู่เสี้ยงหยางที่ใส่ของริมข้างถนนมาที่นี่ ต้องไม่ต้อนรับแน่นอน แต่ยังดีที่เขามีเย่สวนอยู่ข้าง ๆ

แม้ว่าเย่สวนจะไม่ได้ใส่แบรนด์ที่หรูหรา แต่ก็ไม่ถือว่าของข้างถนน อีกอย่างออร่าดาวโรงเรียนก็อยู่ตรงนั้น เข้าไปยืนในนั้น นั่นก็คือเทพธิดา พนักงานบริการไม่กล้าดูถูกอยู่แล้ว แถมยังวิ่งเหยาะ ๆ เข้ามาทักทายอย่างสนิทสนม

"คุณผู้หญิง สนใจดูอะไรเหรอคะ?"มีสาวสวยร่างสูงคนหนึ่งในชุดทำงานถามด้วยรอยยิ้ม

เย่สวนพูดว่า "ซื้อชุดสูทให้สามีของฉัน คุณแนะนำรุ่นที่เหมาะสมกับเขาอีกสองสามแบบ"

หืม ?

สาวสวย ร่างสูงเบิกตากว้าง มองลู่เสี้ยงหยางโดยไม่รู้ตัว สามีของเทพธิดามีบุคลิกแบบนี้เหรอ ?

ฮ่าฮ่า ใส่ของข้างถนนทั้งตัว ต้องเป็นผู้ชายธรรมดาแน่นอน

แม้ว่าในใจจะดูถูกลู่เสี้ยงหยางมาก แต่ไว้หน้าเย่สวน สาวสวยยังคงยิ้มแย้มแล้วพูดว่า:"ได้ค่ะ คุณผู้ชาย คุณดูชุดที่อยู่บนไม้แขวนดูค่ะ ฉันคิดว่าเหมาะสมกับคุณดี"

พูดไป ก็ชี้ไปไม้แขวนเสื้อข้าง ๆ

ลู่เสี้ยงหยางมองตามไป ก็เห็นราคาที่ห้อยอยู่อย่างรวดเร็ว

7.8แสน 6.5แสน 9.3แสน 8.8แสน…

ไม่มีสักชุดที่ตัวกว่าหกแสนเลย อีกอย่างนี่ก็เป็นแค่เสื้อหนึ่งตัว

เยสเข้ ! แพงขนาดนี้ ดูเหมือนว่าพนักงานคนนี้จะเลือกแนะนำแต่ของแพง ๆ ขี้โกงจริง ๆ

ส่ายหัว ลู่เสี้ยงหยางพูดว่า :"ผมคิดว่าเสื้อในนี้ไม่ค่อยเหมาะกับผมเท่าไหร่ ผมว่าพวกเราเปลี่ยนร้านกันเถอะ"

ฮ่าฮ่า ของข้างถนนของตนนี้ดีกว่าจริง ๆ ทั้งถูกทั้งใส่สบาย

เย่สวนรู้ว่าลู่เสี้ยงหยางหาว่าเสื้อพวกนี้แพง ดังนั้นเธอยิ้มแล้วพูดว่า:"นายไม่ต้องดูราคา ชอบตัวไหน เลือกไปเลยก็ได้ ฉันจ่ายให้นายเอง"

ไม่รอลู่เสี้ยงหยางพูด ในตอนนั้นเอง มีน้ำเสียงเหยียดหยาดแปลก ๆ ดังขึ้นกะทันหัน :"โธ่เอ้ย ซวยชะมัดเลย วันนี้ออกจากบ้านไม่ได้ดูปฏิทิน ถึงได้เจอคนที่เกาะผู้หญิงกินแบบนี้ เยสเข้"