หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 385

บทที่ 385 โอหยางรั่วสุ่ย

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และช่วงเช้าผ่านไปในพริบตา

เมื่อถึงเวลาอาหารกลางวัน เย่สวนและหลิวจิ้งยังคงจัดแจงสิ่งของภายในวิลล่า

ลู่เสี้ยงหยางกำลังเตรียมทำอาหาร แต่ในตอนนี้เอง เย่สวนได้รับสายสายหนึ่ง สีหน้าเปลี่ยนเป็นมีความสุขขึ้นมาเล็กน้อย หลังจากวางสายแล้วจึงพูดกับลู่เสี้ยงหยางว่า : “คุณสามีคะมีเรื่องบางอย่าง ฉันอยากจะรบกวนคุณสักหน่อยค่ะ”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าแล้วพูดว่า “คุณภรรยาพูดมาได้เลย”

เย่สวนยิ้มและพูดว่า “โอหยางรั่วสุ่ยลูกพี่ลูกน้องของฉันกำลังเตรียมตัวที่จะมาพัฒนาปินเหอของพวกเราแล้ว อีกสามสิบนาที เธอจะมาถึงสถานีรถไฟความเร็วสูงปินเหอ ถึงเวลานั้นคุณช่วยไปรับเธอสักหน่อยสิคะ”

เดิมทีสวนเย่ต้องการทำเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แต่ว่ามีข้าวของมากมายในวิลล่าที่ยังจัดเก็บไม่เสร็จ ดังนั้นจึงทำได้เพียงไหว้วานลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าและยิ้มอย่างขมขื่น กับโอหยางรั่วสุ่ยคนนี้ พูดได้ว่าเขาไม่ได้รู้สึกดีด้วยเลยแม้แต่นิด

ในความเป็นจริงถ้าว่ากันตามตรงแล้วโอหยางรั่วสุ่ยก็ไม่นับว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องของเย่สวน โอหยางรั่วสุ่ยที่เมืองซ่างไห่เป็นคุณหนูแห่งตระกูลโอหยาง แต่ก็ไม่รู้ด้วยเหตุผลใด ก่อนหน้านี้ได้ไปพักอาศัยอยู่ที่ตระกูลเย่ และเธอมีอายุมากกว่าเย่สวนไม่กี่วัน ดังนั้นเย่สวนจึงเคยชินกับการเรียกเธอว่าลูกพี่ลูกน้อง

โอหยางรั่วสุ่ยและเย่สวนมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันเป็นอันมาก ในตอนแรกที่เย่สวนแต่งงานกับลู่เสี้ยงหยางเขยแต่งเข้าบ้านคนนี้กลายเป็นเรื่องโจ๊กไปทั่วทั้งเมืองปินเหอ โอหยางรั่วสุ่ยเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเย่สวน ดังนั้นในเวลานั้นเอง ลู่เสี้ยงหยางจึงถูกเยาะเย้ยถากถางอยู่ไม่น้อย

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มอย่างขมขื่น ตอนนี้โอหยางรั่วสุ่ยกลับมาที่เมืองปินเหออีกครั้ง น่ากลัวว่าหลังจากนี้จะต้องมีวันที่ตัวเขาถูกโจมตีอีกแน่นอน

“อืม ถ้าอย่างนั้นลำบากคุณสามีแล้ว คุณรีบไปเถอะ” เย่สวนรีบพูดเร่งเร้า เธอไม่ได้เจอโอหยางรั่วสุ่ยมานานหลายแล้ว ในใจคิดถึงเป็นอย่างมาก

หลังจากนี้ ลู่เสี้ยงหยางไม่ได้อยู่ที่บ้าน หลังจากขึ้นรถบีเอ็มดับบลิว M8แล้วออกไปอย่างไม่เห็นฝุ่น

หลังจากนั้นไม่นานลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงสถานีรถไฟความเร็วสูงเหอปิน และยืนรอเงียบๆอยู่ที่ประตูทางออก

สิบนาทีต่อมาเงาร่างอันสูงเพรียวงดงามดึงดูดลู่เสี้ยงหยางอยู่ไกลๆ

จ้องมองดูดีๆแล้ว เธอเป็นหญิงสาวที่สวยงามอย่างน่าทึ่ง เธอมีใบหน้าที่ประณีตงดงามทรงเมล็ดแตงโมง องค์ประกอบใบหน้าสวยงามทุกอย่าง ดวงตาเหมือนกับน้ำกระจ่างใสในฤดูใบไม้ร่วง จมูกสวยงามอย่างยิ่งและตั้งตรง ปากเล็กๆอิ่มเอิบและแดงก่ำราวกับลูกเชอรี่

รูปร่างที่เซ็กซี่สวมชุดกระโปรงยาวผ่าข้างสีเขียวเข้ม แสดงเห็นรูปร่างที่ชวนตกตะลึงทั้งหมดของเธอ

ถึงแม้ว่าจะไม่ได้พบกันมานานหลายปี แต่ว่าลู่เสี้ยงหยางก็จำเธอได้ในชั่วพริบตา โอหยางรั่วสุ่ย

ฮ่าๆ น้องสาวคนสวยมีความเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นกว่าแต่ก่อน และมีรสนิยมมากขึ้นด้วย ไม่รู้ว่ามีแฟนแล้วหรือยัง

ลู่เสี้ยงหยางคิดในใจพร้อมกับเดินไปหาโอหยางรั่วสุ่ย

และในเวลานี้เช่นกัน โอหยางรั่วสุ่ยมองเห็นลู่เสี้ยงหยาง ความสุขบนใบหน้าหายไปโดยฉับพลัน และแทนที่ด้วยร่องรอยของความเกลียดชังและรังเกียจที่มองไม่เห็น

ไม่เข้าใจจริงๆว่าผู้หญิงที่ยอดเยี่ยมอย่างเย่สวนแต่งงานกับไอ้พวกเกาะชายกระโปรงผู้หญิงคนนี้ได้ยังไง?

เวลาต่อมา ลู่เสี้ยงหยางเดินมาถึงด้านข้างโอหยางรั่วสุ่ยแล้ว ไม่ต้องรอรอเอ่ยปากทักทาย โอหยางรั่วสุ่ยก็เอ่ยถามอย่างเย็นชาทันทีว่า : “ทำไมเป็นคุณที่มารับฉัน น้องสาวฉันล่ะ?”

ลู่เสี้ยงหยางยิ้มและพูดว่า : “เธอติดงานนิดหน่อยปลีกตัวมาไม่ได้ เลยให้ผมมารับคุณ”