หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 408

บทที่ 408 พระพุทธรูปหยก

หลังจากหานหยุนถูกฆ่า เย่สวนอยู่ในความปลอดภัย

หากแต่ เย่สวนไม่ดีใจเลยสักนิด เธอทรุดลง เพราะความกลัวจนเกินเหตุ

ลู่เสี้ยงหยางรู้สึกเจ็บปวดใจ พลางเดินไปหยุดอยู่ที่ข้างเธอ พลันเอื้อมมือไปตบที่ฝาครอบของเธอสองที ฝาครอบบนร่างของเธอมลายหายไป

ลู่เสี้ยงหยางอ้าแขนออก โอบกอดเย่สวนเอาไว้อย่างแน่นหนา

เขาสัมผัสได้ ถึงร่างบางที่สั่นเทาของเย่สวน เธอหวาดผวาจนเกินลิมิตอย่างชัดเจน

เย่สวนที่อยู่ในอ้อมกอดของลู่เสี้ยงหยาง ใบหน้าของเขาสัมผัสกับอุณหภูมิในร่างของลู่เสี้ยงหยาง แก้วหูของเธอฟังเสียงหัวใจที่เต้นแรงของลู่เสี้ยงหยาง ถึงได้สงบลงมาบ้าง

“ฉัน.....ไม่ดีเอง ฉันเกือบจะทำให้นายเอาชีวิตไม่รอด” เย่สวนเอ่ย พลางปล่อยโฮในอ้อมกอดของลู่เสี้ยงหยาง

“ยัยบื้อ ผมไม่เป็นอะไรสักหน่อยนี่?” ลู่เสี้ยงหยางลูปหลังของเย่สวนอย่างเบามือ พร้อมอายด้วยรอยยิ้ม

เย่สวนร่ำไห้ไม่หยุด ด้วยความน่าสงสาร

ผ่านไปสักพักใหญ่ เย่สวนหยุดเสียงร่ำไห้ ผละออกจากอ้อมกอดของลู่เสี้ยงหยาง

ลู่เสี้ยงหยางก้มหน้าลงจ้องมองเย่สวน ด้วยความนุ่มนวลที่ปรากฏขึ้นในสายตา “ไม่ต้องกลัวอะไรแล้ว มีผมอยู่ ต่อจากนี้จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้อีก”

เย่สวนพยักหน้ารับ ก่อนที่จะส่ายหน้ารัว พร้อมพูดอย่างเคร่งครัด “ตอนนี้คุณไปจากปินเหอ ไปซ่อนตัวที่ต่างประเทศซะ”

ในคืนนี้ลู่เสี้ยงหยางฆ่าคนไปตั้งเยอะ ต้องมีทีมอาชญากรรมเข้ามาสอบสวนแน่ ถึงตอนนั้น เขาต้องติดคุกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ลู่เสี้ยงหยางรับรู้ถึงความห่วงใยของเย่สวน เธอเป็นห่วงเขา เพราะงั้นเพื่อไม่ให้เธอต้องเป็นกังวล จึงตอบรับเธอไป “โอเค ผมจะทำตามคุณทุกอย่าง”

เย่สวนพยักหน้ารับ เมื่อนึกถึงลู่เสี้ยงหยางไปต่างประเทศ เธออาจไม่มีโอกาศได้เจอเขาอีกตลอดชีวิต น้ำตาพลันเอ่อไหลออกมาอย่างหักห้ามไม่ได้

ลู่เสี้ยงหยางไม่อนู่ที่เดิมอีกต่อไป เขาพาเย่สวนกลับมาที่บ้าน

หลังจากที่ผ่านเรื่องราวเหล่านี้ ตอนนี้ปาเข้าไปตีสามแล้ว หากแต่สิ่งที่ทำให้เย่สวนและลู่เสี้ยงหยางประหลาดใจ คือหลิวจิ้งยังไม่กลับมา

ลู่เสี้ยงหยางรู้ดีว่าแม่ยายของตนคงเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ข้างนอกแน่

หลังล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ลู่เสี้ยงหยางและเย่สวนทิ้งตัวลงบนเตียงอันหนานุ่ม

เย่สวนตกอกตกใจกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวันนี้ เพียงแค่เธอหลับตาลง ภาพเหตุการณ์นองเลือดในคืนนี้ก็ปรากฏขึ้นในหัวชัดเจน จนเธอใบหน้าขาวซีด ร่างกายสั่นเทาไม่หยุด

ลู่เสี้ยงหยางทำหน้าสงสัย เรื่องราวที่เย่สวนได้ประสบในคืนนี้ จะสร้างภาพทรงจำที่เลวร้ายให้กับเธอ ไปชั่วชีวิต หากไม่กำจัดทิ้งละก็ อนาคตอาจจะหายนะขึ้น

ดีที่ก่อนหน้านี้เขาได้กลั่นยาชนิดหนึ่งเอาไว้ นั่นคือยาจิตแข็ง

ยาจิตแข็งเป็นยาระดับห้า อย่างน้อยต้องเป็นนักกลั่นยาระดับห้าถึงจะกลั่นยาชนิดนี้ออกมาได้ บัดนี้ความสามารถทางด้านกลั่นยาของลู่เสี้ยงหยางอยู่ในระดับห้าพอดี นอกจากยาจิตแข็งจะสามารถลบความทรงจำแล้วนั้น ยังมีสรรพคุณอีกมากมาย ขึ้นอยู่กับปริมาณของยา สามารถเลือกระยะเวลาในการลบเลือนได้อีกด้วย

ลู่เสี้ยงหยางเพื่อไม่ให้เย่สวนนึกภาพเหตุการณ์นองเลือดขึ้นมาได้อีก จึงคิดที่จะลบความทรงจำของเธอในคืนนี้ เมื่อนึกได้ดังนั้น ลู่เสี้ยงหยาวเอื้อมมือหยิบยาออกมาเม็ดหนึ่ง ยื่นให้กับเย่สวน “กินซะ คืนนี้จะได้หลับสบาย จะช่วยให้เธอหลับฝันดี”

เย่สวนเชื่อมั่นในตัวลู่เสี้ยงหยางอย่างไม่มีข้อยกเว้น เธอเอื้อมมือรับเม็ดยามาไว้ วางเข้าไปในริมฝีปากบาง

เมื่อเย่สวนทานยาเม็ดเท่าน้ำรวงข้าวเข้าไป ไม่กี่นาทีให้หลัง เธอจึงหลับไป อย่างสงบเงียบ