หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 411

บทที่ 411 พระเครื่องSongzan

อะไรนะ? ของปลอม?

เมื่อจบคำลู่เสี้ยงหยาง ทุกคนแสดงสีหน้าเหยียดหยามขึ้นมาทันที ไอ้หมอนี่ ตัวเองเป็นแค่ไอ้กระจกติดที่จะขัดทางของเขางั้นเหรอ

บิดาของคุณชายหยางเป็นคนใหญ่คนโตในแวดวงของเก่าโบราณ หากลูกชายของเขาใส่ของปลอม ก็เป็นการขายขี้หน้าของเขา เขาจะนิ่งเฉยได้อย่างไร?

นายลู่เสี้ยงหยางนี่ขี้โม้เห็นๆ

“เฮ้อ ไอ้นี่หมอช่างไม่รู้จักความตายเอาเสียเลย หากคุณชายหยางเอาจริงขึ้นมา ทวยเทพไหนๆ ก็ช่วยเขาไม่ได้” ชายเจ้าของร้านส่ายหน้า คิดคำนึงในใจ

คุณชายหยางโกรธจนทนไม่ไหว ประคำและสร้อยข้อมือของเขาผ่านการยืนยันจากอาจารย์มาแล้ว อาจารย์บอกเขาว่าเป็นของจริง แต่ไม่คิดเลย ว่าไอ้เหลือขอจะกล้าบอกเขาว่า นี่เป็นของปลอม

“ซี้ซั้ว พูดบ้าอะไรของแก ถ้าแกยังกล้าสร้างเรื่องอีก ฉันจะตัดลิ้นของแกของให้เลี้ยงสุนัขเสีย” คุณชายหยางเอ่ยอย่างโมโห ด้วยทีท่าเอาจริง

ลู่เสี้ยงหยางไม่หวาดหวั่น พลันเอ่ยหน้าตายดั่งเดิม “ประคำของแก ดูเหมือนจะขัดจากไม้ลูกแพร์อย่างดี แต่อันที่จริงเป็นแค่ไม้ธรรมดา เพียงแต่ภายนอกทาด้วยวัสดุเคมี ก็เลยเหมือนเหมือนว่าเป็นไม้ลูกแพร์ ส่วนที่แกบอกว่าผ่านการลงมนต์กับอาจารย์Azanมาแล้ว อย่าขี้โม้ไปหน่อยเลย”

เอ่ยถึงตรงนี้ สายตาของลู่เสี้ยงหยางตกไปอยู่ที่สร้อยข้อมือ อย่างหัวเราะเยาะ “ไข่มุกพวกนี้นำออกมาจากโรงงานที่เพาะเปลือกหอย เพียงแค่หยดแอลกอฮอล์ลงไปสักสองสามหยด ก็แยกไม่ออกแล้ว ไข่มุกที่ได้จากการเพาะ เมื่อเจอกับแอลกอฮอล์ ด้านบนจะมีร่องรอยเล็กน้อย”

“ดี ดี ดีมาก ไอ้กระจอก ในเมื่อแกมีเหตุผลมาก ถ้างั้นฉันจะให้โอกาสแกสักหน่อย เดี๋ยวคนอื่นจะมาว่าฉันรังแกแกเอาได้ ฉันจะให้โอกาสแก พิสูจน์ให้แกได้เห็นเดี๋ยวนี้ ว่าประคำและสร้อยข้อมือของฉันเป็นของแท้” เมื่อจบประโยคของลู่เสี้ยงหยาง คุณชายหยางหัวเราะออกมา

ลู่เสี้ยงหยางไม่พูดอะไรอีก รอดูการพิสูจน์ของคุณชายหยาง

วัสดุของประคำเป็นไม้ลูกแพร์หรือไม่ เพียงแค่ใช้ควันจ่อหน่อยก็รู้แล้ว หากมีร่องรอยของการถูกรมควัน ก็หมายความว่ามีวัสดุเคมี หากไม่มีร่องรอยใด ก็หมายความว่าเป็นไม้ลูกแพร์ของจริง

พ่อค้าของเก่าที่อยู่ข้างๆ คุณชายหยางเสนอไฟและฟืน หลังจากที่ไฟถูกจุด จะเกิดควันโขมง คุณชายหยางวางประคำเอาไว้บนไฟ

ในขณะเดียวกัน ชายเจ้าของร้านเองก็เสนอแอลกอฮอล์ด้วยเช่นเดียวกัน คุณชายหยางเทแอลกอฮอล์ลงไปบนสร้อยข้อมือของเขา

ทั้งหมดนี้ใช้เวลาไม่มากนัก เพียงไม่กี่นาทีเท่านั้น

ทุกคนต่างเบิกตากว้างจับจ้องไปที่สร้อยข้อมือและประคำ เพื่อรอดูว่าสร้อยข้อมือและประคำเป็นของแท้หรือไม่

ไม่เห็นว่าไปอย่าง แต่เมื่อได้เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ทุกคนต่างตกใจไปตามๆ กัน บนลูกปัดมีร่องรอยของควัน ส่วนสร้อยข้อมือ ปรากฏคราบบนไข่มุก

ประคำและสร้อยข้อมือเป็นของปลอม อย่างไม่ต้องสงสัย

ซี๊ด!

ทุกคนต่างสูดหายใจเข้า พร้อมกับความประหลาดใจ เมื่อหันไปทางลู่เสี้ยงหยาง หรือว่าไอ้หมอนี่จะเข้าใจของเก่าโบราณจริงๆ อย่างนั้นหรือ เพียงแค่สองสามประโยคก็บอกได้ทันทีว่าประคำและสร้อยข้อมือนั่นเป็นของปลอม

“ฮ๊ะ? นี่มัน เป็นของปลอมจริงด้วย” เหล่านักสะสมของเก่าโบราณต่างสงสัย เมื่อสักครู่พวกเขาเองก็ไม่ทันได้ดูออก ว่าประคำและสร้อยข้อมือของคุณชายหยางเป็นของปลอม

แน่นอนว่านี่ไม่สามารถตัดสินได้ว่าพวกเขาไร้แวว เพียงแต่พวกเขาไม่คาดคิด ว่าคนอย่างคุณชายหยางจะใส่ของปลอม จึงไม่ทันได้สังเกต

“บัดซบ นี่มัน…..เป็นไปได้ยังไง?” ใบหน้าของคุณชายหยางม่วงเขียวสลับกัน เขาถึงได้รู้ตัว ว่าเขาถูกหลอก