หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 460

บทที่ 460 หุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม

พูดตามตรง แม้ว่าลู่เสี้ยงหยางจะไม่เคยเห็นหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม แต่เขาก็มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม

ในวงการฝึกตน หุ่นเชิดแห่งเทพสงครามถือเป็นอาวุธที่ใช้ฆ่าคนที่มีประสิทธิภาพ พลังในการสู้รบยิ่งใหญ่หาใดเปรียบ

มีข่าวลือว่า หุ่นเชิดแห่งเทพสงครามพวกนี้ปรากฏให้เห็นเพียงร้อยปีก่อน หลังจากนั้นก็หายไปอย่างไร้ร่องรอยโดยสิ้นเชิง มีคนกล่าวว่าหุ่นเชิดแห่งเทพสงครามถูกทำลายไปจนหมดสิ้น

เดิมที ลู่เสี้ยงหยางเองก็เชื่อว่า ในบั้นปลายของชีวิตเขาอาจจะไม่สามารถได้เห็นหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม แต่คาดไม่ถึงว่า ตอนนี้หยางเก๋อเก๋อจะบอกกับเขาว่าสมาคมการประมูลได้หุ่นเชิดแห่งเทพสงครามไว้ในมือ

“นายรอก่อน ฉันกำลังจะไป” เวลานั้น ลู่เสี้ยงหยางพูดอย่างอดรนทนไม่ไหว

เพิ่งจะพูดจบ เขาก็กระโดดลงจากเตียง พุ่งออกจากห้องนอนอย่างรวดเร็วราวกับควันไฟ ออกจากบ้านไป ใช้ความเร็วสูงสุดเร่งเดินทางไปถึงสมาคมการประมูล

ใช้เวลาเพียงยี่สิบนาทีลู่เสี้ยงหยางก็มาถึงสมาคมการประมูล ในห้องทำงานของหัวหน้าสโมสร ลู่เสี้ยงหยางก็ได้พบกับหยางเก๋อเก๋อ หยางหรองกับพวกระดับสูงของสมาคมการประมูลกลุ่มหนึ่ง

เพิ่งจะเห็นลู่เสี้ยงหยาง หยางเก๋อเก๋อก็รีบโค้งคำนับแสดงความเคารพ “สวัสดีครับปรมาจารย์ลู่”

คืนนั้น ลู่เสี้ยงหยางพ่นไฟออกมาจากปากราวกับเทพแห่งไฟ เผาปรมาจารย์ฮวงจุ้ยแห่งเกาะกั่งเต่าโจวต้าวหย่วนเป็นเถ้าถ่าน ตอนนี้หยางเก๋อเก๋อคิดย้อนกลับไปถึงฉากที่น่ากลัวขนาดนั้นแล้วก็ยังรู้สึกเหน็บหนาวไปทุกส่วน

โชคดีที่เขาไม่ได้เป็นคู่อริกับลู่เสี้ยงหยาง ไม่อย่างนั้นถ้าลู่เสี้ยงหยางปล่อยไฟออกมาจากปากหนึ่งลำก็สามารถเผาเขาให้กลายเป็นเศษซาก

หยางหรองตื่นเต้นไปทั้งเนื้อทั้งตัวอย่างหาอะไรเทียบไม่ได้ ลู่เสี้ยงหยางที่ศักยภาพแข็งแกร่ง ก็ยอมสยบให้กับเธอเช่นกัน

ตั้งแต่หลังจากเข้าวงการวิชาบู๊ เธอก็มีความฝันหนึ่งคือต่อไปจะต้องแต่งงานกับวีรบุรุษผู้เก่งกล้าคนหนึ่ง และตอนนี้ลู่เสี้ยงหยางก็คือวีรบุรุษผู้เก่งกล้าคนนั้น

ดังนั้นพอเธอมองไปที่ลู่เสี้ยงหยางก็อดไม่ไหวอยากจะคุกเข่าลงตรงนั้น

เหล่าระดับสูงของสมาคมการประมูลที่ยืนอยู่รอบ ๆ ต่างก็แสดงความเคารพอย่างสุดซึ้ง ความเคารพบูชา ความเลื่อมใสและศรัทธาที่มีต่อลู่เสี้ยงหยางก็เกิดขึ้นมาเอง

ถึงแม้พวกเขาจะไม่เคยเห็นลู่เสี้ยงหยางสังหารโจวต้าวหย่วนด้วยมือของตนเอง แต่พวกข่าวเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้รับฟังมาก็คุยโวถึงลู่เสี้ยงหยางจนพิสดารเป็นที่สุด

อ้าปากพ่นไฟออกมาหนึ่งลำ ก็ทำให้ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยแห่งเกาะกั่งเต่าโจวต้าวหย่วนกลายเป็นเศษซากในชั่ววินาที

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าเบา ๆ ตอบรับหยางเก๋อเก๋อ จากนั้นจึงถามเขาว่า “หุ่นเชิดแห่งเทพสงครามที่เจ้าพูดถึงล่ะ?”

หยางเก๋อเก๋อรีบพูด “ปรมาจารย์ลู่ ของอยู่ในห้องลับใต้ดินของสมาคมการประมูลครับ ตอนนี้คุณลงไปห้องลับใต้ดินกับผมเถอะ”

“โอเค” ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้า จากนั้นหยางเก๋อเก๋อก็นำทางอยู่ด้านหน้า ลู่เสี้ยงหยางก็ตามไป

ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ลู่เสี้ยงหยางก็ปรากฏตัวอยู่หน้าห้องลับใต้ดินของสมาคมการประมูล ห้องลับใต้ดินนี้ปกติใช้วางของที่ลับอย่างยิ่งของสมาคมการประมูล

และลู่เสี้ยงหยางเมื่อกี้ก็เพิ่งจะเอาตัวเองเข้ามาในห้องลับนี้ สายตาก็ล็อกอยู่ที่ชายหัวโล้นร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง

ชายหัวโล้นร่างสูงใหญ่คนนี้สูงประมาณหนึ่งร้อยแปดสิบเซนติเมตร ผิวหน้าสีทอง ไหล่กว้างเอวสอบ เพียงข้อมืออย่างเดียวก็หนาเท่ากับแขนของคนทั่วไป ใบหน้าดุดันเหี้ยมหาญ รังสีอำมหิตบนร่างแผ่กระจาย แค่มองดูก็ไม่รู้แล้วว่าเคยฆ่าคนไปแล้วกี่คน ฝ่ามือเปื้อนเลือดของผู้คนมาไม่รู้กี่ชีวิต

แต่ว่าในตอนนี้ ชายหัวล้านร่างสูงนั้นเพียงแค่ยืนยิ่ง ๆ ไม่ขยับอยู่ที่เดิม สายตาก็ยิ่งว่างเปล่าหาใดเปรียบ

ลู่เสี้ยงหยางไม่สามารถรับรู้ได้ถึงคลื่นชีวิตใดๆจากตัวเขา

แต่ลู่เสี้ยงหยางรู้ว่านี่ก็คือหุ่นเชิดแห่งเทพสงคราม

หุ่นเชิดแห่งเทพสงครามเดิมก็ต้องเป็นคนที่ตายแล้ว ไม่ใช่คนที่ยังมีชีวิต