หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 51

บทที่ 51 ให้เธอแต่งออกไป

เมื่อเสียงของจางยูนเหาหยุดลง คนทั้งหมดในตระกูลเย่ก็ชะงักไปครึ่งวัน ถึงจะดึงสติกลับมาได้

ที่เขามองไม่ใช่เย่ซวง แต่เป็นเย่สวน

เป็นไปได้ยังไง เย่สวนแต่งออกไปให้ไอ้ขยะตั้งนานแล้ว ถ้าหากจะแต่งกับจางยูนเหาก็เป็นรอบที่สองแล้ว จางยูนเหาเป็นลูกชายคนเดียว จะมาสนใจผู้หญิงที่เคยแต่งงานแล้วได้ยังไง?

ไม่ เป็นไปไม่ได้ นี่มันเรื่องตลกชัดๆ

คนตระกูลเย่ไม่น้อยที่มีความเห็นแบบเดียวกัน

ท่านย่าสูดหายใจเข้าลึก และมองไปที่จางยูนเหาแล้วพูดว่า: “คุณชายจาง เธอไม่ต้องมาล้อเล่นแล้ว เย่สวนแต่งงานกับคนไม่มีอะไรดีคนนั้นแล้ว หล่อนจะคู่ควรอะไรกับเธอ? ฉันเห็นว่าซวงเอ๋อคู่ควรกับเธอมากกว่า”

“ใช่แล้วคุณชายจาง ตอนนี้ลูกสาวตระกูลฉันยังใสซื่อบริสุทธิ์อยู่นะ แล้วก็รูปร่างหน้าตา ความสามารถก็ไม่แพ้เย่สวน เธอถึงคู่ควรกับคุณ” คุณพ่อของเย่ซวงพูดโอ้อวด

เย่ซวงที่อยู่อีกฝั่งก็ทำหน้าบอกบุญไม่รับ และไม่ค่อยสบายใจ พูดตามจริง ความฝันของเธอคือได้แต่งงานเข้าตระกูลรวยๆ อย่างตระกูลลู่ ตอนนี้จางยูนเหาไม่ได้เลือกเธอ เธอควรจะดีใจ แต่มันก็ทำให้เธอโมโหจริงๆ ที่จางยูนเหาไม่เลือกเธอ แต่กลับไปเลือกผู้หญิงแก่ที่เคยแต่งงานไปแล้ว

แบบนี้มันไม่เท่ากับว่าเธอเทียบไม่ได้แม้แต่กับผู้หญิงที่เคยแต่งงานมากแล้วสินะ

ฟังคนอื่นเขาพูดกัน จางยูนเหาก็อดไม่ได้ที่จะปัดมือแล้วพูดว่า: “เรื่องที่พวกคุณอยากจะพูดพวกนั้นผมไม่ได้ใส่ใจ ที่ผมแคร์คือเย่สวนคนนี้”

เขาไม่รู้เหรอ ว่าถึงแม้เย่สวนแต่งงานกับลู่เสี้ยงหยางแล้ว แต่ว่าก็ยังบริสุทธิ์อยู่ ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางคนนั้น แม้แต่มือของเย่สวนก็ไม่เคยแตะ การแต่งงานแบบนี้ก็เป็นแค่การแต่งงานในนามเท่านั้น ถึงแม้จะเป็นการแต่งงานครั้งที่สองแล้วยังไง?

นี่?

คนตระกูลเย่ต่างจ้องเขม็ง หรือว่าจางยูนเหาคนนี้จะมีรสนิยมประหลาด ไม่ชอบผู้หญิงบริสุทธิ์ แต่ชอบผู้หญิงที่เคยผ่านผู้ชายมาแล้ว

“เฮ้อ” ท่านย่าถอนหายใจเบาๆ สีหน้าไม่ค่อยดีนัก และพูดพลางมองไปทางจางยูนเหา: “คุณชายจาง แต่ว่าเย่สวนแต่งงานกับลู่เสี้ยงหยางแล้ว แบบนี้จะทำยังไง?”

จางยูนเหายิ้มอ่อน และพูดอย่างสบายๆ : “แบบนี้ไม่ง่ายหรอกเหรอ? ให้เย่สวนหย่ากับไอ้ขยะนั่นก็โอเคแล้วนี่”

“ห้ะ!” ท่านย่าถึงกับช็อก เธอเป็นคนมีหน้ามีตา ถ้าหากให้เย่สวนหย่าแล้วมาแต่งงานกับจางยูนเหา คงจะโดนคนภายนอกรุมด่าแน่ๆ

“แม่งเอ๊ย แบบนี้มันจะเกินไปแล้วนะ” คนในตระกูลเย่ไม่น้อย กล้าโกรธแต่ไม่กล้าพูด ถึงแม้พวกเขาจะไม่เต็มใจต้อนรับเย่สวนคนนี้ แต่เธอก็เป็นคนของตระกูลเย่ ให้เย่สวนหย่าแล้วมาแต่งงานกับจางยูนเหา จางยูนเหาคนนี้คิดว่าตระกูลเย่เป็นลูกบอลให้แตะไปแตะมาเหรอ?

หลิวจิ้งโมโหจนหน้าซีด ถึงแม้เธอมักจะคิดว่าอยากให้ลูกสาวตัวเองหย่ากับลู่เสี้ยงหยาง แต่ก็ไม่ใช่ด้วยวิธีแบบนี้

เย่สวนตัวสั่น กัดฟันแน่นพลางมองไปทางจางยูนเหา แล้วค่อยๆ พูดออกมาทีละคำ “นายถอดใจซะเถอะ ฉันไม่ตอบรับนายหรอก”

“อ๋อเหรอ? อย่าพูดไป เรื่องบางเรื่องเธอตัดสินใจเองไม่ได้” จางยูนเหายิ้มกว้าง พูดพลางมองไปทางท่านย่า： “เห็นทีทุกคนคงจะยังไม่รู้ ไอ้ขยะในสายตาพวกคุณไม่ได้แคร์อะไรตระกูลเย่เลย ตอนนี้ ก็กำลังออกไปเถลไถลอยู่ข้างนอกนู้นแล้ว”

อะไรนะ?

เมื่อเขาพูด คนตระกูลเย่หลายคนก็อยากจะขำ ไอ้ขยะลู่เสี้ยงหยางนั่น ในกระเป๋าไม่มีเงินสักแดง จะออกไปเถลไถลที่ไหนได้?

ออกไปขายตัวจะฟังขึ้นหน่อย

ท่านย่าเริ่มรู้สึกไม่ค่อยพอใจ ในสายตาของเธอ ลู่เสี้ยงหยางใช้ชีวิตอยู่กับพวกเขาไม่ได้ดีไปกว่าหมาตัวนึง มีสิทธิ์อะไรที่จะออกไปเที่ยวเตร็ดเตร่ข้างนอก ลู่เสี้ยงหยางคนนั้นควรจะเป็นหมาของตระกูลพวกเขาไปตลอดชีวิต เธอถาม： “คุณชายจาง ที่เธอพูดหมายความว่ายังไง?”

จางยูนเหาหัวเราะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร จากนั้นก็ล้วงโทรศัพท์ออกมา และเปิดเว็บเว็บนึงที่บันทึกไว้ในโทรศัพท์

ไม่นานหน้าจอโทรศัพท์ก็แสดงผล เป็นหน้าที่เห็นได้ว่าลู่เสี้ยงหยางนอกใจไปเที่ยวผู้หญิง

“ได้และ ทุกคนดูเองแล้วกัน ดูท่าพวกคุณคงจะไม่ติดตามความเป็นจริงสักเท่าไหร่นะ” จางยูนเหายื่นโทรศัพท์ให้ท่านย่า