หนุ่มเศรษฐีลึกลับ นิยาย บท 525

บทที่ 525 ดุดัน

ในสถานการณ์ตรงหน้า ชิวรั่วหานและโอหยางรั่วสุ่นเองก็อ้าปากค้างด้วยความตะลึง ดวงตาอันงดงามเบิกกว้าง

แม้ว่าพวกเขาจะไม่ใช่คนของตระกูลเย่ แต่ก็เข้าใจสถานการณ์ของตระกูลเย่เป็นอย่างดี ท่านย่าตระกูลเย่เป็นไท่หวงไท่โฮ่ว มีฐานะสูงสุด ไม่มีใครกล้าขัดขืนคำสั่งของเธอมาก่อน อย่าว่าแต่ลงมือกับเธอเลย

ลู่เสี้ยงหยางเป็นผู้ริเริ่มบุกเบิกเลยก็ว่าได้

เพียงแต่ แม้ว่าจะดูสะใจ แต่ท่านย่าตระกูลเย่ไม่มีทางปล่อยลู่เสี้ยงหยางไปง่ายๆ แน่ เธอต้องเล่นงานเขาให้ตายแน่

เป็นไปตามคาด ท่านย่าตระกูลเย่ดึงสติกลับคืนมาหลังจากที่นิ่งอึ้งไป ความโกรธเกรี้ยวแผดเผาในดวงตาของเธอ เนื้อตัวสั่นไม่หยุด พูดกับลู่เสี้ยงหยางเสียงแข็ง “ไอ้สัตว์เดรัจฉาน แม้แต่ฉันแกยังกล้าลงมือ ยังมีเรื่องอะไรที่คนอย่างแกไม่กล้าทำอยู่อีกไหม?”

ลู่เสี้ยงหยางพยักหน้าอย่างตั้งใจ “ไม่ผิดหรอก บนโลกนี้ยังไม่มีอะไรที่ผมไม่กล้าทำจริงๆ”

เพี๊ยะ!

จบคำ เขายกฝ่ามือขึ้นตบบ้องหูของท่านย่าตระกูลเย่เต็มๆ

เพราะนึกถึงท่านย่าตระกูลเย่ใกล้จะลงโลงแล้ว เพราะงั้นลู่เสี้ยงหยางไม่ได้ใช้แรงมากนัก ไม่เช่นนั้น แค่ทีเดียวก็สามารถเอาชีวิตเธอได้แล้ว หากเป็นแบบนั้นคงไม่สะใจเท่าไหร่

ให้ตาย! นี่มัน

สมาชิกตระกูลเพิ่งจะดึงสติกลับมาได้ ก็เห็นลู่เสี้ยงหยางฟาดคุณนายตระกูลอีกหน ททุกคนแทบจะกองกับพื้นด้วยความตกตะลึง

ให้ตาย ไอ้ลู่เสี้ยงหยางผู้ไร้ประโยชน์นี่จะกล้าดีเกินไปแล้ว แม้แต่คุณนายยังกล้าลงมือ

ท่านย่าตระกูลเย่ถูกฟาดซ้ำแล้วซ้ำเหล้า เธอแทบอยากจะตายไปซะ เธอมีฐานะสูงศักดิ์ในตระกูลเย่มาโดยตลอด รักศักดิ์ศรีอย่างมาก

ทุกคนต้องทำตามคำสั่งของเธอ แต่ไม่คิดเลยว่าตอนนี้แม้แต่คนที่ไร้ประโยชน์เกาะผู้หญิงกินในตระกูลเย่ กลับกล้าลงมือกับเธอ

“เฮ้ย สมควรตาย แกมันสัตว์เดรัจฉาน ฉันจะฆ่าแกซะ” ภายใต้ความโกรธแค้น ท่านย่าตระกูลเย่เสียสติ คิดจะเอื้อมมือคว้าตัวลู่เสี้ยงหยางเอาไว้

น่าเสียดาย ที่เธออายุมากแล้ว การเคลื่อนไหวของเธอค่อนข้างแย่ ยิ่งไปกว่านั้นลู่เสี้ยงหยางเป็นนักบู๊ที่มีความเก่งกาจ จะให้เธอจับตัวได้ง่ายๆ ได้อย่างไร

เขายกแขนขึ้น สลัดมือที่ใบหน้าซ้ายขวาของท่านย่าตระกูลเย่ซ้ำไปซ้ำมาหลายที

คราวนี้เขาฟาดจนท่านย่าตระกูลเย่ลงไปกองกับพื้น ราวกับถูกฟ้าผ่าที่กลางหัว ใบหน้าอันเหี่ยวแห้งเผยอาการหวาดผวา

เธอนึกไม่ถึงเลย ว่าคนไร้ประโยชน์อย่างลู่เสี้ยงหยางคิดสามหาวขึ้นมาจะน่ากลัวถึงเพียงนี้ ฟาดเธอตาไม่กะพริบเลยแม้สักนิด

พระเจ้า สามหาวเกินไปแล้ว!

ชิวรั่วหานและโอหยางรั่วสุ่ยต่างจ้องหน้ากัน ในใจของพวกเธอเกิดคลื่นลมซัดกระหน่ำ

บอกตามตรง แม้ว่าพวกเธอจะเป็นคนนอก แต่พวกเธอก็ไม่ชอบท่านย่าตระกูลเย่อย่างมาก การที่ลู่เสี้ยงหยางสั่งสอนท่านย่าตระกูลเย่แบบนี้ รู้สึกสะใจเป็นบ้า ราวกับว่านั่งรับประทานไอศกรีมใต้แสงอาทิตย์ในฤดูใบไม้ผลิ

ให้ตาย มากเกินไปแล้ว

สมาชิกของตระกูลเย่ต่างถลึงตาโตใส่ลู่เสี้ยงหยาง จนแทบอยากจะหั่นเขาเป็นชิ้นๆ

แต่ในสถานการณ์แบบนี้ พวกเขาไม่กล้าเข้าไปยุ่งเกี่ยว ล้อเล่นอะไรกัน แม้แต่คุณนายเองลู่เสี้ยงหยางยังกล้าลงมือ อย่าว่าแต่ไก่กาอย่างพวกเขาเลย

ดูจากความบ้าคลั่งของลู่เสี้ยงหยางในตอนนี้ แม้แต่ฆ่าพวกเขาทิ้ง ก็เป็นไปได้

ซู๊ด ซู๊ด!

ในเวลานี้เองท่านย่าตระกูลเย่ที่กองอยู่ที่พื้นสูดหายใจเข้าลึก ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความโกรธจัด พลันจ้องเขม็งไปทางเย่หยุนเทาและสมาชิกคนอื่นๆ พร้อมเอ่ย “พวกแกจะนิ่งอยู่ทำไม? ลุยดิ วันนี้ต้องสั่งสอนไอ้หมอนี่ให้หนัก”

เอ่อ!

เมื่อได้ยินอย่างนั้นไม่มีใครกล้าขยับ ไอ้คนเหล่านี้มันไร้ประโยชน์สิ้นดี ใช้ไม่ได้การสักคน